Από το 2019 στο 2020 για τους Συνεταιριστές και τους αγρότες που βρίσκονται προ των πυλών μιας νέας εποχής

του Παύλου Νεκτάριου Παπαδόπουλου

Πολλά και διάφορα είδαμε και αυτήν την χρονιά στα αγροτικά θέματα, στα οποία πλέον συμπεριλαμβάνονται και τα συνεταιριστικά, μιας και στον Νομό Πέλλας πλέον, Συνεταιρισμοί και αγρότες προσπαθούν να συμβαδίζουν χέρι χέρι, μιας και όλοι έχουν καταλάβει ότι μόνο μία οργανωμένη μορφή μπορεί να προχωρήσει.

Όπως και το 2018 σε μια πρώτη φάση, έτσι και το 2019 ακόμη πιο έντονα, έγινε προσπάθεια να γίνει κατανοητό ότι οι αγρότες καλόν είναι να είναι οργανωμένοι σε Ομάδες Παραγωγών και σε Συνεταιρισμούς, οι δε Συνεταιρισμοί κατάλαβαν ότι πρέπει να ανήκουν σε ένα όργανο (όπως στην Ημαθία η Κοινοπραξία), το οποίο βρέθηκε με τη σύσταση του και επίσημα, και δεν είναι άλλο από τον Σύνδεσμο Αγροτικών Συνεταιρισμών Πέλλας, ο γνωστός πια ΣΕΑΣ.

Τα τελευταία χρόνια, και το 2019 ήταν καθοριστικό πάνω σ’ αυτό, η φιλοσοφία του «συνεταιρίζεσθαι» εμφυσήθηκε ακόμη περισσότερο και ξεκαθαρίστηκε ότι το κλίμα καχυποψίας, αυτή που κυριαρχούσε τόσα χρόνια, μεταξύ Συνεταιριστών-αγροτών, έχει παρέλθει, ελπίζουμε ανεπιστρεπτί.

Και σ’ αυτό συνέβαλλε όλη η «νέα φουρνιά» που έχει εμφανιστεί στα πράγματα, συνέβαλλε η δύσκολη κατάσταση στη χώρα και στα αγροτικά φυσικά ως επίπτωση, συνέβαλλε το παράδειγμα που δίνουν άλλες χώρες, που λειτουργούν με κριτήρια τα οποία είναι πολύ πιο μπροστά από την Ελλάδα. Όχι ότι εκεί δεν υπάρχουν προβλήματα, αλλά βρίσκονται λύσεις.

Ως pellanews.gr, καθώς και η έντυπη ΠΕΛΛΑNEWS, σταθήκαμε κοντά στην ιδέα του οργανωμένου κινήματος στα συνεταιριστικά και αγροτικά. Σταθήκαμε από την πρώτη στιγμή που έγινε η πρώτη συνάντηση μεταξύ συνεταιριστών για να ξεκινήσει η ιδέα, στο παλαιό δημαρχείο Γαλατάδων. Από τότε έως σήμερα η εξέλιξη ήταν μεγάλη. Ο ΣΕΑΣ, μαζί με τους Αγροτικούς Συλλόγους της Πέλλας, κυρίως σε συνεργασία με αυτούς της Σκύδρας και της Αριδαίας, έδωσε αγώνες, έδωσε μάχες και κατάφερε ουκ ολίγα.

Αυτό που θα θέλαμε είναι να δούμε δυναμικότερο και τον Αγροτικό Σύλλογο του Δήμου Πέλλας, που φέτος κάτι…χρωστάει από την κατάσταση που επικράτησε στο βαμβάκι, δηλαδή μία άποψη έστω (αν όχι διαμαρτυρία), κάτι που έκανε ο «συνάδελφος» Σύλλογος από την γειτονική Αλεξάνδρεια Ημαθίας.

Έτσι, φέτος μετράμε αγώνες, μετράμε μάχες, οι οποίες εάν δεν είχαν δοθεί, πολλά από τα αποτελέσματα σε θέματα αποζημιώσεων ή στρεμματικής ενίσχυσης δεν θα τα είχαμε δει. Και ναι, αυτό που επιθυμούμε είναι να δούμε Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης από την Πέλλα, όπως συνέβη με την υπουργοποίηση του Γ. Καρασμάνη. Η Πέλλα έχει Βουλευτές που έδωσαν μάχη για το κόμμα τους. Είναι αγροτικός Νομός, υπάρχει γνώση και κατάρτιση, άρα μπορεί επάξια να έχει Υπουργό από την περιοχή. Κάτι το οποίο δεν έγινε και επί ΣΥΡΙΖΑ, όπου και πάλι θα μπορούσε να υπάρξει υπουργική θέση. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η Πέλλα δεν είναι πεδίο προεκλογικό, να έρχεται και να κάνει κονσομανσιόν ο κάθε Πρόεδρος κόμματος ή κάθε Περιφερειάρχης και να παρουσιάζει την ωραία του επικοινωνιακή εμφάνιση, με διηγήσεις παραμυθιών. Πρέπει να διώξουν τον… δράκο και να κοιτάξουν την Πέλλα στα μάτια, όπως τους κοίταξε κι αυτή και έδωσε δυναμικές και στηρίξεις.

Να πουν ξεκάθαρα τι σκέφτονται για τον ΕΛΓΑ, τι συμβαίνει με την ασφάλιση των προϊόντων και να μην παίζουν το ποντίκι με τη γάτα, εάν θα υπάρξει τελικά ή όχι πρόσθετη ασφάλιση καλλιεργειών, φυτειών, από ιδιωτικές ασφαλιστικές. Να πουν ξεκάθαρα τι σκέφτονται και τι έχουν ψηφίσει για τα ακριβά εφόδια που χρησιμοποιούν οι αγρότες. Να πουν τι σκέφτονται για το μέλλον της αγροτιάς, και όχι να ονειρεύονται «λιμνοδεξαμενές» που αναφέρονται σε εκδηλώσεις τύπου «AGRO», σε μία Κρύα Βρύση για παράδειγμα που άκουγε και καταλάβαινε τα μισά από όσα έλεγε ο Σκρέκας, γιατί δεν υπάρχει κάτι ξεκάθαρο, δεν υπάρχει προγραμματισμός, δεν υπάρχει μακροπρόθεσμο σχέδιο. Ας μας πουν ποιο είναι, με στοιχεία και αριθμούς. Μα τι να πουν, αφού δεν υπάρχει!

Αυτό που επίσης θα θέλαμε να δούμε, γιατί το καλοκαίρι έρχεται χωρίς κανείς να το καταλάβει, είναι και το αν θα διατηρηθεί ή όχι η πληγή των στεκιών, όπου «βαλκανιονίκες» έμποροι από το πουθενά, εμφανίζονται στα στενά του κάμπου και αρπάζουν εμπόρευμα, δίνοντας αυτά και με τον τρόπο αυτόν που δεν δίνουν ούτε οι μεταποιητές, ούτε φροντίζει το κράτος να δοθούν. Να γίνει μία «συμφωνία κυρίων» μεταξύ όλων, και των βιομηχάνων. Αν δεν υπάρξει κάτι τέτοιο, αν επικρατήσουν πάλι οι φωνές διαμαρτυρίας (καλά να είν’ τα καφενεία), τότε χαιρέτα μας τον πλάτανο. Διότι τότε θα δούμε εικόνες που δεν θα έχουμε ξαναδεί, με καλλιέργειες να εγκαταλείπονται και την αβεβαιότητα πάλι να κυριαρχεί. Μετανάστευσαν επιστήμονες, μην κάνετε και τους αγρότες να κάνουν κάτι τέτοιο…