Οι καλύτερες ταινίες του 2019 από τον Χρήστο Μήτση

10. Το Παιχνίδι με τη Φωτιά του Λι Τσανγκ-ντονγκ
Ο Τσανγκ-ντογκ οραματίζεται μια πραγματικότητα οιονεί αποσπασματική και διχασμένη, όπως η ίδια η Κορέα – γεωγραφικά (εξαιρετική η σεκάνς στο εξοχικό δίπλα στα σύνορα) και ταξικά (όπως οι δύο αντίζηλοι). Εκκινώντας σαν χαμηλότονο ερωτικό δράμα, η πορεία του κεντρικού ήρωα, μέσα από διφορούμενες αλήθειες και σκοτεινά μυστικά, μετατρέπεται σε υπαρξιακό εφιάλτη και οδηγείται σε μια (κυριολεκτικά) πυρακτωμένη κορύφωση, καταδικαστική και συνάμα λυτρωτική, η οποία αποτυπώνει με πλήρη τραγικότητα την αμφισημία και τις ψευδαισθήσεις που οδηγούν τα ανθρώπινα πάθη.

9. Joker του Τοντ Φίλιπς
Ο χαμαιλέοντας Γιοακίν Φίνιξ, έρχεται να κλέψει τις εντυπώσεις ως ο τρόμος της Γκόθαμ Σίτι και η νέμεσις του Ανθρώπου-Νυχτερίδα, σε μια τολμηρή, σχεδόν ανατρεπτική προσέγγιση του μύθου, η οποία επιχειρεί να περιγράψει, με ύφος στιλιζαρισμένου κοινωνικού δράματος, τη μεταμόρφωση ενός καθημερινού ανθρωπάκου σε αρχετυπικό σύμβολο του κακού.

8. Κάποτε στο… Χόλιγουντ του Κουέντιν Ταραντίνο
Στο magnus opus του ο Ταραντίνο σχολιάζει καυστικά την ποπ κουλτούρα, την οποία λατρεύει. Διασκεδάζει και την ίδια στιγμή ειρωνεύεται την αυτοαναφορική εγωπάθειά της (η Σάρον Τέιτ παρακολουθεί ευχαριστημένη τον εαυτό της στην οθόνη), νιώθει δέος απέναντι στο πώς μεταπλάθει την πραγματικότητα σε μυθοπλασία κι αισθάνεται θλίψη για το πώς μπορεί να επιβάλει αυτήν τη μυθοπλασία ως (νέα) πραγματικότητα.

7. Δύση Ηλίου του Λάζλο Νέμες
Με σκηνοθετική επιδεξιότητα που συνταιριάζει περίπλοκες ιδέες και αφηγηματικές λεπτομέρειες, ο Νέμες στέκεται στο σημείο όπου η υπαρξιακή αναζήτηση μιας γυναίκας συναντά την τοιχογραφία μιας εποχής και μια ιστορία ενηλικίωσης το συλλογικό παλμό ενός ολόκληρου πολιτισμού. Απευθυνόμενος σε απαιτητικούς θεατές, πειραματίζεται αφηγηματικά, υιοθετεί έναν καίριο πολιτικό λόγο και δοκιμάζει τα όρια της ιστορικής ταινίας.

διαβάστε τη συνέχεια εδώ: https://www.athinorama.gr/cinema/article/oi_kaluteres_tainies_tou_2019_a...