Συλλαλητήριο με ομιλίες και πορεία για το Νοσοκομείο Γιαννιτσών

του Παύλου Νεκτάριου Παπαδόπουλου

Με μία ισχυρή δόση αδιαφορίας από πλευράς κόσμου, αλλά με την αγωνιστικότητα να κρατιέται από τους συνδικαλιστικούς φορείς της υγείας, τους συνδικαλιστικούς φορείς άλλων κλάδων που στηρίζουν, το δημοτικό συμβούλιο με τη διοίκηση και την αντιπολίτευση και ένα κάποιο δείγμα κόσμου έγινε η συγκέντρωση (εξ αρχής) με αρκετούς ομιλητές αλλά και η πορεία, ως διαμαρτυρία για όλα όσα συμβαίνουν το Νοοοκομείο Γιαννιτσών με τις μεγάλες ελλείψεις ιατρών σε καίριες κλινικές και τομείς. Τα ίδια συμβαίνουν και στο Νοσοκομείο Έδεσσας, ενώ εξαιρετική υποβάθμιση παρουσιάζουν και τα Κέντρα Υγείας.

Απέναντι σε όλα αυτά υπάρχουν άνθρωποι που αγωνίζονται.

Απέναντι σε όλα αυτά, υπάρχει ο κόσμος που δεν έχει καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει, δεν συμμετέχει και απλά παρακολουθεί. 

Δεν είναι η πρώτη φορά, που τα Γιαννιτσά παρουσιάζουν τέτοια "συμπεριφορά", μιας και σε άλλες περιπτώσεις απωλειών (υπηρεσιών κ.α.) η αντίδραση ήταν από ελάχιστη έως μηδενική. Το facebook να είναι καλά, από εκεί μέσα ο Γιαννιτσώτης και διαμαρτύρεται και...τα λύνει όλα!

Ακολούθησε σειρά ομιλητών, οι οποίοι ανέφεραν την κατάσταση που επικρατεί με την υγεία στην Πέλλα, με την υγεία γενικότερα και με το που οδηγείται όλο αυτό το πλαίσιο που βλέπουμε να εξελίσσεται καθημερινά, με τις ελλείψεις ιατρών να φέρουν σε κίνδυνο και τα δύο Νοσοκομεία, με τους ασθενείς να αναγκάζονται σε συνεχείς μετακινήσεις και ταλαιπωρία. Και μάλιστα, θα αναγκάζονται να φεύγουν ακόμη και εκτός Νομού, με την πλευρά των Γιαννιτσών να αναγκάζεται να "τρέχει" συνεχώς στη Θεσσαλονίκη (ένα μεγάλο τμήμα το περνά αυτό ήδη άλλωστε).

Που σημαίνει περιφερειακός...που σημαίνει ταλαιπωρία...που σημαίνει κίνδυνος ζωής....που σημαίνει βενζίνη με 2 plus ευρώ και τρελά έξοδα...που σημαίνει χαιρέτα μου τον πλάτανο πολίτες των Γιαννιτσών και της Πέλλας, που σήμερα όπως σχολίαζαν ουκ ολίγοι, πήρατε μια τεράστια απουσία, για το παρόν και το μέλλον των παιδιών που μεγαλώνουν και θα αποτελέσουν τους πολίτες του "αύριο". 

Όταν ξυπνήσει κάποιος μέσα στη νύχτα και διαπιστώσει οτι ο πατέρας, η μητέρα του, το παιδί του, η μαμά και ο μπαμπάς της οικογένειας, θα χρειαστεί γιατρό και θα πρέπει να κάνει δεκάδες χιλιόμετρα για να τα καταφέρει (αν προλαβαίνει βέβαια και δεν είναι κάτι έκτακτο, γιατί τότε το πράμα πάει για "φούντο" απώλειας), τότε ίσως καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει αυτή τη στιγμή. 

Και οι ευθύνες δεν θα βαραίνουν μόνο αυτούς που προφανώς σχεδιάζουν αλλαγές που χαρακτηρίζονται από "δυσάρεστες" έως "τραγικές", αλλά και αυτοί που "ανέχτηκαν" αυτές τις αλλαγές και δεν έδειξαν ενδιαφέρον, για τις εξελίξεις.