close search results icon

Τα κόμματα ξέρουν πολλά για το μέλλον

"Ας διερωτηθούν σε ενεστώτα χρόνο πολλοί άνθρωποι, από διάφορους σοβαρούς κοινωνικούς χώρους όπως ο πανεπιστημιακός ή ακόμα και άνθρωποι του επιχειρείν".

Κώστας Μαρούντας

Το 2023 ξεκινάει μάλλον με μία (υπαρκτή) προοπτική αχνής ανακούφισης για το δοκιμαζόμενο σκληρά κοινωνικό σύνολο του ελλαδικού χώρου. Υπάρχει, για πρώτη φορά από το 2019 κι ύστερα, αρκετά ανοιχτό το ενδεχόμενο να σταματήσει σε λίγους μήνες το σημερινό κυβερνητικό σχήμα να πλήττει τα συμφέροντα του δημοσίου και των πολλών.

Η ΝΔ από μόνη της έβλαψε τον εαυτό και την εικόνα της, και παρότι μπορεί ακόμα να συσπειρώνει ένα σημαντικό αριθμό ανθρώπων, δεν μπορεί να μην έρθει αντιμέτωπη με τις συνέπειες της αντικοινωνικής της πολιτικής. Το εύρος αυτών των συνεπειών είναι που ψάχνουν να βρουν όλοι. Γιατί μπορεί να είναι μικρότερο από αυτό που αναλογεί, μπορεί και όχι...

Ας διερωτηθούν σε ενεστώτα χρόνο πολλοί άνθρωποι, από διάφορους σοβαρούς κοινωνικούς χώρους όπως ο πανεπιστημιακός ή ακόμα και άνθρωποι του επιχειρείν, για το τι αποτύπωμα άφησε η συγκεκριμένη κυβέρνηση στην ελληνική κοινωνία στη θητεία της. Το καλύτερο που μπορείς να ακούσεις είναι το «είχαν καλές προθέσεις, προσπάθησαν, αλλά...». Γιατί όταν λειτουργείς προς όφελος των πολύ λίγων, και μάλιστα με προκλητικό και άτσαλο τρόπο, δημιουργείς τόσους δυσαρεστημένους που αυτοί αργά ή γρήγορα θα εξαπλωθούν «και στην αυλή σου»... Είναι πολλοί οι Νεοδημοκράτες που στο σήμερα ταλαντεύονται για το τι θα ψηφίσουν στις επερχόμενες εκλογές, «ελπίζοντας» να τους βοηθήσει η πόλωση να παραμείνουν συνεπείς...

Η εγχώρια Αριστερά εξακολουθεί μέσω του ΣΥΡΙΖΑ, έντεκα χρόνια πια μετά το ξεπέταγμά του, να αποτελεί μία βασική επιλογή του εκλογικού σώματος. Φυσικά, δεν αρκεί αυτή η στήριξη για να πάρει η χώρα αριστερή στροφή. Οι «καθαρές» αριστερές ιδέες μπορεί να έχουν απήχηση σε πολλούς ανθρώπους, αλλά είναι δύσκολο να ισχυριστεί κάποιος πως αυτές είναι πλειοψηφικές στην Ελλάδα του σήμερα... Οι ιδεολογίες, και τα όποια ηθικά πλεονεκτήματα (καθ)ορίζουν τις πολιτικές δυνάμεις, δεν φτάνουν για να αλλάξουν την καθημερινότητα, ειδικά ριζικά... Το γεγονός πως ο ΣΥΡΙΖΑ ενδεχομένως να μπορεί να διαχειριστεί τα κρατικά ταμεία με συνετό και ωφέλιμο για τους πολλούς τρόπο, δεν σημαίνει πως ο δρόμος είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Το τι θα βρει, εξάλλου, στα ταμεία -αν και όταν- αναλάβει ξανά η Αριστερά τη διακυβέρνηση είναι ένα μεγάλο ζητούμενο...

Δεν πρέπει να αγνοείται, επίσης, το γεγονός πως δεν θα είναι μόνος του ο ΣΥΡΙΖΑ, επομένως η πολιτική του πάντα θα «φιλτράρεται» από τις θέσεις π.χ. του ΠΑΣΟΚ (που για μένα είναι ο μεγάλος και ουσιαστικός μπαλαντέρ για πολλά πράγματα, για το πόσο επιτυχημένο ή μη θα είναι ένα υποθετικό σοσιαλδημοκρατικό πείραμα). Η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ 2015-2019 δεν έδωσε δικαιώματα διαφθοράς. Αν υπήρχαν τέτοια, η ΝΔ θα είχε ξεσπαθώσει... Θα τα είχε κάνει σημαία της, τόσο πολύ που θα είχε αντικαταστήσει ακόμα και τη δική της...

Από εκεί και πέρα, και επιδόματα να δώσεις, δεν αλλάζει το κυρίαρχο μοτίβο. Για να αλλάξει το κλίμα πρέπει να δώσεις πρόταση ουσιαστικής και ριζικής παραγωγικής ανασυγκρότησης. Που θα αυξήσει την ποσότητα (ίσως και την ποιοτική σύσταση) της πίτας που προορίζεται για διανομή.

Αυτό προϋποθέτει πολλά πράγματα: πρωτίστως ανοιχτό και συνεχή διάλογο με τους παραγωγικούς φορείς. Να μάθεις από πρώτο χέρι τις ανάγκες τους, να ακούσεις και να καταλάβεις με επάρκεια την εμπειρία τους, να καταρτίσετε μαζί ένα λειτουργικό και εφαρμόσιμο (όσο πιο σύντομα γίνεται...) πρόγραμμα αναδιάταξης. Να διαθέτεις, επίσης, ισχυρή κοινωνική και συνδικαλιστική βάση που θα πιέζει όταν πρέπει για ουσιαστικές ρήξεις με παγιωμένες ομάδες ισχυρών συμφερόντων...

Εδώ ο ΣΥΡΙΖΑ, μάλλον, δεν καταφέρνει να ανταποκριθεί σε αυτά που απαιτεί η συγκυρία, γιατί έχει διαλέξει να δώσει αλλού προσοχή. Σε άλλες προτεραιότητες (όπως αυτές παρουσιάστηκαν και εγκρίθηκαν στο τελευταίο του συνέδριο). Πιστεύουν, άραγε, στην Κουμουνδούρου πως αυτά (τα συνδικαλιστικά) είναι παλαιολιθικά, παλαιοκομμουνιστικά και ξεπερασμένα από την ίδια την ιστορία; Ορισμένοι θεωρούν πως αυτοί που θα χάσουν, είναι όσοι σε πιεστικούς και πιεσμένους συνάμα καιρούς δεν έχουν δυναμικές ομάδες κοινωνικής δραστηριοποίησης πρόθυμες να κινητοποιηθούν μαζικά όταν και για τους λόγους που πρέπει. Ειδικά στο δύσκολο και άκρως «αγκαθωτό» τομέα των εργασιακών ζητημάτων...

Το 2019 δυστυχώς κέρδισε τις εκλογές με άνετο και βροντώδη τρόπο η σημερινή ΝΔ, όχι μόνο εξαιτίας του επικοινωνιακού πολέμου που διεξήγαγαν υπέρ της μέσω συγκεκριμένων ΜΜΕ γνωστά κέντρα, αλλά και γιατί κουράστηκαν πολλοί από την παρατεταμένη κρίση (έτσι ώστε κάθε κυβερνών κόμμα αυτόματα γινόταν στόχος και «ένοχος»). Γιατί πολλοί θεώρησαν πως επί ΣΥΡΙΖΑ δεν είδαν ριζική αλλαγή στις ζωές τους. Έτσι πάρα πολλοί Έλληνες άκουσαν αυτούς που έταζαν «επιστροφή της ποιότητας ζωής» και ένα είδος «ορθολογικής διακυβέρνησης», «μακριά από τη μιζέρια, τις ακρότητες και τα παραπλανητικά λόγια». Το πόσο δικαιώθηκαν αυτοί οι άνθρωποι για την επιλογή τους είναι άλλη ιστορία, και δεν φταίνε η πανδημία, η ρωσική στρατιωτική επιχείρηση στην Ουκρανία και οτιδήποτε άλλο επικαλούνται οι επίσημες δικαιολογίες του Μαξίμου και των συνοδοιπόρων του...

O πολύς κόσμος, ειδικά στην εποχή μας, δεν έχει κομματικές προσκολλήσεις, ούτε καν ιδεολογική συγκρότηση με (και σε) βάθος. Κοιτάει τα δικά του, ποιος υπόσχεται και ποιος τελικά δεν τα εξυπηρετεί, ποιος τα βλάπτει, κυρίως για να τιμωρήσει. Η έλλειψη ποιότητας και αισθημάτων ικανοποίησης αντικαθίσταται από υπερβολικές δόσεις μένους. Αν ένα επερχόμενο σοσιαλδημοκρατικό κυβερνητικό σχήμα μπορέσει να αλλάξει τη ζωή πολλών, θα μακροημερεύσει χωρίς μεγάλες αναταράξεις. Αν όχι, από τη μία θα έχουμε επιστροφή της Δεξιάς, και ίσως και νέα ενίσχυση των άκρων... Και η συζήτηση για το σοσιαλισμό θα θυμίζει κάτι από παλαιότερες εποχές.

Tα κόμματα ξέρουν πολλά για το μέλλον. Τουλάχιστον τα πιο σοβαρά στελέχη τους, και ουσιαστική ενημέρωση λαμβάνουν (ειδικά από το εξωτερικό), και οξυδερκή σκέψη αναπτύσσουν, και επιδιώκουν να προσέχουν τι λένε δημοσίως. Από την άλλη, τα κόμματα πρέπει πάντα κάτι να λένε στο κοινωνικό σώμα. Συνήθως, στρογγυλεύουν και συμπυκνώνουν, συνθηματολογώντας. Για να έχουν περιθώρια ελιγμών, για να μη τους ζητήσει κάποιος το λόγο. Στις μέρες μας καλό είναι να είναι μετρημένα τα στελέχη τους... Αλλά, να λένε και αλήθειες, τολμώντας να ορίσουν τα ίδια από πριν το ύψος των όποιων προσδοκιών. Οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους, λέει ο λαός μας και έχει απόλυτο δίκιο...

πηγή: efsyn.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

ΣΧΟΛΙΑ