Αμπελειές: "Παραπονεμένα"..ροδάκινα λένε τα τραγούδια μας

"Παραπονεμένα λόγια, λένε τα τραγούδια μας, γιατί το άδικο το ζούμε, μέσα από την κούνια μας", τραγουδούσε κάποτε ο Γιώργος Νταλάρας. 

Εν προκειμένω, μιλάμε για..."παραπονεμένα" ροδάκινα, όπως έχει καταντήσει η κατάσταση.

Το πρόβλημα με τα παραμορφωμένα ροδάκινα, όχι απλά φαίνεται ότι και φέτος αποτελεί ένα άσχημο φαινόμενο, αλλά πλέον καθιερώνεται ως ένα ζήτημα το οποίο κάθε περίοδο εμφανίζεται, καταρρίπτοντας κάθε ελπίδα μιας....αυτοεξαφάνισης.

Γιατί αν δεν εξαφανιστεί, τότε τα πράγματα είναι εξαιρετικά άσχημα.

Η απόγνωση για το φαινόμενο, σε μια περιοχή όπως οι Αμπελειές Γιαννιτσών, είναι πλέον πάγια, καθώς δεν ακούγεται τίποτα, περί κάποιας απτής λύσης. 

Πως θα προχωρήσουν τα πράγματα; Πώς θα πορευτούν; Τι αναμένεται να γίνει; Θα αποζημιωθούν οι καλλιέργειες όπου το προϊόν παρουσιάζει αυτήν την "καταραμένη" αρρώστια; 

Θα υπάρξει ενίσχυση με κάποιον άλλον τρόπο; 

Θα γίνει αναδιάρθρωση; 

Όσο η απάντηση μένει εκκρεμή, τόσο περισσότερο τα πράγματα χειροτερεύουν και όπως σημειώνουν οι παραγωγοί "ποιος θα μας πληρώσει τα έξοδα, ποιος θα πληρώσει τις υποχρεώσεις;". 

Δεν είναι βέβαια μόνο η σιωπή της πολιτείας. Είναι και η σιωπή από πλευράς Πανεπιστημίων και ειδικά των τμημάτων Γεωπονίας, που δεν φαίνεται να έχουν κάτι να πουν. Σενάρια της πάθησης υπάρχουν, αλλά χωρίς τεκμηριωμένη άποψη, τίποτα δεν μπορεί να υπογραμμιστεί επίσημα.

Τα ίδια προβλήματα εδώ και χρόνια. Χωρίς λύση. Χωρίς φως. Χωρίς απαντήσεις. Μόνο άγχος, μόνο πρόβλημα. 

Αλλά επιμένω. Εδώ δεν έχει βρει λύση για την "ταυτότητα" του όποιου ιού η επιστημονική κοινότητα, τι να κάνει και η πολιτική ηγεσία που δεν έχει και καμία σχέση με τον κλάδο....