Αυτό που προστίθεται σε όλα αυτά και αποτελεί θέμα του πως «μάθαμε» και πρέπει να πορευτούμε, εν αντιθέσει με νοοτροπίες που κυριάρχησαν και συνεχίζουν αν κυριαρχούν, είναι η αποδοχή από πλευράς κόσμου, μιας πιο αστικής κατάστασης.
Έδεσσα και Πέλλα κρατούν ζωντανή την παράδοση με Αστερόμυλους και Παραμυθούπολη.
Διαπιστώνουν πολλοί εχέφρονες Έλληνες και Ελληνίδες ότι η πιθανή άσκηση βίαιου εκτοπισμού των τρακτέρ και των Αγροτών και Κτηνοτρόφων εγκυμονεί κινδύνους για τραυματισμούς, και «Ο Θεός να μας φυλάξει» και νεκρών!...
Ενώ το πρόγραμμα είναι ανοιχτό, σε ορισμένες περιοχές της Ελλάδας υπόκεινται σε ειδικές ρυθμίσεις λόγω της θέσης τους ως παραμεθόριες και εθνικά ευαίσθητες ζώνες.
Ανέστη, παίρνω το θάρρος ως συνταξιούχος, αλλά ΟΧΙ «απόμαχος και καναπεδάτος» Πανεπιστημιακός δάσκαλος, να προσθέσω ότι μειώνονται καθημερινά και μας λείπουν οι ΦΙΛΕΛΛΗΝΕΣ.
Από την εισαγωγή στο βιβλίο για τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη Κείμενα από το Ιστολόγιο του (2009-2024) . Αθήνα 2025.
