Επίσκεψη του Δημήτρη Νατσιού στο Μουσείο Προσφυγικού Ελληνισμού

Ο πρόεδρος της ΝΙΚΗΣ, Δημήτρης Νατσιός, πραγματοποίησε σήμερα Τετάρτη (17.09), μια βαθιά συγκινητική και συμβολικά φορτισμένη επίσκεψη στο Μουσείο Προσφυγικού Ελληνισμού, που στεγάζεται στις εγκαταστάσεις του γηπέδου της ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια. Πρόκειται για έναν χώρο-ιερό προσκύνημα της συλλογικής μας μνήμης, αφιερωμένο στις αλησμόνητες πατρίδες της Μικράς Ασίας, του Πόντου και της Ανατολικής Θράκης – πατρίδες που ποτίστηκαν με δάκρυα, αίμα και αξιοπρέπεια.

Σε δηλώσεις του, ο κ. Νατσιός χαρακτήρισε το Μουσείο ως έναν χώρο που «όλοι οι Έλληνες –και κυρίως οι μαθητές μας– πρέπει να επισκεφθούν». Όπως σημείωσε, πρόκειται για «μια εξαιρετική δουλειά που δεν υπηρετεί απλώς την ιστορία, αλλά τη διδάσκει, τη συγκινεί και τη μεταλαμπαδεύει στις επόμενες γενιές».

«Τα εκθέματα που είδα δεν είναι απλώς αντικείμενα· είναι ψυχές. Είναι τα ιερά και τα όσια του προσφυγικού ελληνισμού, που ξεριζώθηκε από τις πατρογονικές του εστίες από τον προαιώνιο εχθρό, τον οποίο δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε – την Τουρκία», δήλωσε χαρακτηριστικά.

Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στην ενδυμασία των Σμυρναίων, λέγοντας: «Να δείτε τι φορούσαν… Μια στολή γνήσια από τη Σμύρνη σήμερα κοστολογείται ακόμα και 500.000 ευρώ. Όχι για το ύφασμα, αλλά για το μεγαλείο. Γιατί οι αρχόντισσες ήταν Ελληνίδες».

Ο πρόεδρος της ΝΙΚΗΣ μετέφερε και μια προσωπική του εμπειρία: «Θυμάμαι τη γιαγιά μου, τον πατέρα μου… Τότε που η γιαγιά κρατούσε την εικόνα του Αγίου Κωνσταντίνου, λέγοντας ότι αυτή μας θεράπευσε. Αυτές οι μνήμες είναι βαριές και πολύτιμες. Μας τις έδωσαν και έχουμε χρέος να τις φυλάξουμε».

Με εμφανή τη συγκίνηση, χαρακτήρισε την εμπειρία του στο Μουσείο ως «χαρμολύπη» – ένα μείγμα περηφάνιας για τον ηρωισμό των προσφύγων και θλίψης για τα δεινά που υπέστησαν.

«Ο ελληνισμός είναι ζυμωμένος με αίμα και θυσία, αλλά και με φως και αγώνα. Αυτοί οι άνθρωποι δεν ήρθαν μόνο ως κατατρεγμένοι. Έδωσαν πνοή και ζωή στην Ελλάδα, την αναγέννησαν», ανέφερε.

Κλείνοντας την τοποθέτησή του, ο κ. Νατσιός επέλεξε να στείλει ένα διαχρονικό μήνυμα πίστης και ελπίδας: «Ο ελληνισμός μπορεί σήμερα να μοιάζει κουρασμένος, μπορεί να περνά κρίσεις, αλλά να θυμόμαστε: Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει – μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει. Και όπως λέει και η παράδοσή μας, μετά την άλωση της Πόλης: “Σώπασε, κυρά Δέσποινα, και μη πολύ δακρύζεις. Πάλι με χρόνους, με καιρούς, πάλι δικά μας θα ’ναι”».