Φοιτητής που έπεσε από το παράθυρο του ΑΠΘ: «Ήταν ζήτημα χρόνου να τραυματιστεί κάποιος»

«Προαναγγελθέν» προκύπτει ουσιαστικά από την δήλωση του ίδιου, το ατύχημα του δευτεροετούς φοιτητή της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ, ο οποίος έπεσε από το παράθυρο όπου καθόταν αναγκαστικά για να παρακολουθήσει μάθημα, αφού η αίθουσα ήταν ασφυκτικά γεμάτη, με μεγαλύτερο αριθμό φοιτητών από όσους χωρούσε.
Την δήλωση, υπαγορευμένη στην αδελφή του, λόγω της κατάστασης της υγείας του, έστειλε στην «Εφημερίδα των Συντακτών» ο φοιτητής, από τo κρεβάτι του Νοσοκομείου «Παπανικολάου» στο οποίο νοσηλεύεται εδώ και μία εβδομάδα, σημειώνοντας ότι «ήταν ζήτημα χρόνου να τραυματιστεί κάποιος φοιτητής».

Κάνει λόγο για «συνήθη ασφυκτική κατάσταση που αντιμετωπίζουμε από την αρχή του ακαδημαϊκού έτους» και για το «οργανωτικό πρόβλημα της Σχολής, εξαιτίας του οποίου συμπτύχθηκαν τα τμήματα».

Η δήλωση:

«Θα ήθελα να ευχαριστήσω...

Οπως κάθε μέρα, πήγα στη Σχολή για να παρακολουθήσω τα μαθήματά μου και βρέθηκα αντιμέτωπος με τη συνήθη ασφυκτική κατάσταση που αντιμετωπίζουμε από την αρχή του ακαδημαϊκού έτους. Με την επιστροφή στην αμιγώς διά ζώσης διδασκαλία και την κατάργηση του υβριδικού μοντέλου έγινε ακόμα φανερότερο το οργανωτικό πρόβλημα της Σχολής, εξαιτίας του οποίου συμπτύχθηκαν τα τμήματα και καταλήξαμε να μην έχουμε μέρος να σταθούμε μέσα στην αίθουσα. Δυστυχώς ήταν ζήτημα χρόνου να τραυματιστεί κάποιος φοιτητής μέσα στις συνθήκες στις οποίες διεξάγονται πολλά από τα μαθήματα. Το ότι ήμουν εγώ αυτός ήταν τυχαίο γεγονός, όπως και από τύχη και τη βοήθεια του Θεού μπορώ αυτή τη στιγμή και επικοινωνώ μαζί σας.

Είμαι, όμως, πολυτραυματίας. Παραμένω καθηλωμένος στο κρεβάτι της χειρουργικής κλινικής για την αντιμετώπιση των τραυμάτων που έχουν υποστεί ζωτικά μου όργανα, φορώντας κηδεμόνα για την προστασία του αυχένα μου και γυψονάρθηκα για τα κατάγματα του χεριού μου. Δεν έχω υποβληθεί ακόμη σε κάποια χειρουργική επέμβαση. Αναμένω, όμως, με αγωνία τα αποτελέσματα της μαγνητικής στην οποία πρόκειται να υποβληθώ. Θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό και όσους νοιάστηκαν από την πρώτη στιγμή για την πορεία της υγείας μου.

Ιδιαίτερες ευχαριστίες οφείλω και στους συναδέλφους μου καθώς και στον Φοιτητικό Σύλλογο της Σχολής για τη συμπαράσταση και υποστήριξή τους. Τέλος, ένα μεγάλο και δημόσιο «ευχαριστώ» είναι το λιγότερο που έχω να πω στον καθηγητή μου, κ. Τάσο Παυλόπουλο, ο οποίος στέκεται στο πλευρό της οικογένειάς μου, επιδεικνύοντας συγκινητική αλληλεγγύη, αυταπάρνηση και αγάπη.

Αυτό που ελπίζω πλέον είναι τουλάχιστον να μην αποβεί μάταιο ό,τι μου συνέβη και μέσα από τον δικό μου αγώνα για ζωή να δικαιωθεί ο αγώνας όλης της φοιτητικής κοινότητας για αξιοπρεπείς συνθήκες σπουδών!

(Το κείμενο γράφτηκε καθ’ υπαγόρευση στην αδερφή μου)».

πηγή: tvxs.gr