Γιαννιτσά: Ένας..."Θείος" ήρθε απόψε απ' τα παλιά

“Ο Θείος Βάνιας” πρωτοπαρουσιάστηκε το 1899, σε σκηνοθεσία Κονσταντίν Στανισλάφσκι, με πρωταγωνιστές τον ίδιο τον Στανισλάφσκι, τη σύζυγό του Λιλίνα και την Όλγα Κνίπερ, σύζυγο του Τσέχωφ.

Η υπόθεση του έργου -που ο Τσέχωφ χαρακτηρίζει "σκηνές από τη ζωή στο χωριό σε τέσσερις πράξεις"- διαδραματίζεται σε μια αγροτική έπαυλη στη Ρωσία και εξετάζει τις ζωές ανθρώπων που νιώθουν παγιδευμένοι σε μια κατάσταση ματαιότητας και απογοήτευσης. Και λοιπά και λοιπά...

Όμως, ο Θείος Βάνιας, υπήρχε και ως κατάστημα στα Γιαννιτσά, μεσουρανώντας τις δεκαετίες '80-'90 και μάλιστα, ήταν ένα εκ των σημείων αναφοράς. 

Μπουγάτσες, τυρόπιτες και όλα όσα έχει ένα σύγχρονο κατάστημα, αλλά και γλυκά (δεύτερο κέρασμα, πάστες, προφιτερόλ κ.α.), ξεχώριζε σαν "φίρμα". Άλλωστε, τα καταστήματα του είδους δεν ήταν πολλά, μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού. Και κατά δεύτερον, υπήρχε "πάγια" ποιότητα τότε, και δεν την έψαχνες από 'δω κι από 'κει, εδώ θα βρω εκείνο, εκεί το άλλο. 

O "Θείος Βάνιας", βρισκόταν στη Βενιζέλου, στο τμήμα που βρίσκεται ο Πεζόδρομος και μάλιστα στη γωνία απέναντι από την καφετέρια "Ελλήσποντος". Λίγο αργότερα, πρέπει να είχε αλλάξει μέρος και να μεταφέρθηκε πιο "κεντρικά", πάλι επί της Βενιζέλου. 

Το θέμα αυτό έγινε, διότι ο συντάκτης βρέθηκε σε συζήτηση για την εποχή εκείνη, έχουν γραφεί πράγματα για παλιά καταστήματα εστίασης της εποχής και ευκαιρία ήταν, να προσθέσουμε και κάτι ακόμη, όπως θα κάνουμε και στο μέλλον. Σαν ένας...θείος που ήρθε απόψε απ' τα παλιά, που (παραφράζοντας), λέει και το τραγούδι

Αναμνήσεις είναι και ξετυλίγονται. Όχι γρήγορα σαν ενός "κουβαριού", αλλά ανάλογα με το "κέντημα" των αναμνήσεων, που μέσα σε μια κοινωνία άγχους και ταχέων αλλαγών, αποτελούν μια πραγματική "όαση" της ψυχής...