Γιαννιτσά: Οι θέσεις πάρκινγκ και οι νοοτροπίες που αλλάζουν όπως η πόλη

Τα έργα τρέχουν και θα συνεχίσουν να τρέχουν κι αυτό είναι ένα γεγονός αναμφισβήτητο. Τη στιγμή που αυτό συμβαίνει, σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου, υπάρχουν θέματα, έως και την ολοκλήρωση τους.

Ένα εξ αυτών είναι το ζήτημα πάρκινγκ, για το οποίο δικαίως όλοι ανησυχούν. Διότι όταν σκάβονται δρόμοι ολόκληροι και σημεία, το πρώτο πράγμα που μειώνεται είναι οι θέσεις πάρκινγκ στους δρόμους.

Αυτό όμως, στο δημοτικό συμβούλιο του Δήμου Πέλλας, έχει αναφερθεί ως ζήτημα, έχει μπει κανονικά στην ημερήσια διάταξη για να υπάρχει κουβέντα επ’ αυτού. Αυτό που αναφέρθηκε από πλευράς Δημάρχου, κάτι το οποίο δεν συνάντησε αντιρρήσεις καθώς το πρώτιστο είναι να βρεθούν λύσεις, είναι ότι κάθε ιδιώτης ο οποίος διαθέτει χώρο και θέλει να το παραδώσει στον Δήμο (με το ανάλογο χρηματικό αντίτιμο σαφώς), μπορεί να διαμορφωθεί σε πάρκινγκ.

Επειδή όμως δεν υπάρχει μόνο ένας δρόμος, παράλληλα το θέμα κινήθηκε και έτσι, ο Δήμος Πέλλας εξέδωσε ανακοίνωση με σημεία τα οποία είτε έχουν παραδοθεί και αποτελούν επίσημα πια πάρκινγκ, είτε είναι προς παράδοση για τον σκοπό αυτό.

Αυτό που προστίθεται σε όλα αυτά και αποτελεί θέμα του πως «μάθαμε» και πρέπει να πορευτούμε, εν αντιθέσει με νοοτροπίες που κυριάρχησαν και συνεχίζουν αν κυριαρχούν, είναι η αποδοχή από πλευράς κόσμου, μιας πιο αστικής κατάστασης.

Τι εννοώ; Ας μην έχουμε το αυτοκίνητο δίπλα μας, όταν το παίρνουμε για να βγούμε για καφέ ή φαγητό. Ας παρκάρουμε εκεί που πρέπει, σε σημεία που μέχρι σήμερα λέγαμε «που να το αφήσω τώρα και να περπατάω», ούτως ώστε να είμαστε κι εμείς ξένοιαστοι ότι βρήκαμε πάρκινγκ και από την άλλη, να κάνουμε κι αυτό για το οποίο βγήκαμε έξω.

Το ίδιο ισχύει και για την αγορά και για κάθε κίνηση που ο καθένας κάνει στην καθημερινότητα του. Δεν μπορεί κάποιος να πηγαίνει Θεσσαλονίκη, να παρκάρει το ΙΧ του ανάλογα και να περπατάει χωρίς να σκέφτεται και πολύ πόσα χιλιόμετρα θα διανύσει, ενώ στην πόλη που διαμένει, εν προκειμένω στα Γιαννιτσά, να…το σκέφτεται!

Που οι αποστάσεις είναι πιο σύντομες και σε σχέση με την Θεσσαλονίκη πολύ πολύ μικρότερες. Εκεί περπατάμε και συνάδουμε με κανόνες, εδώ γιατί και προς τι η μουρμούρα;

Άλλωστε, πρόκειται για ένα ζήτημα που συνεχίζεται και δεν «κλείνει», καθώς χώροι προς διαμόρφωση θα υπάρξουν κι άλλοι. Κι όσο τα έργα ολοκληρώνονται, τόσο και το ζήτημα πάρκινγκ θα προχωρά, καθώς step by step θα υπάρχει και εικόνα για τις ανάγκες που (θα) δημιουργούνται.

Είναι ένα θέμα δηλαδή που δεν έχει αρχή, μέση και τέλος, αλλά είναι συνεχιζόμενο. Κι όταν κάτι δεν έχει εξ αρχής προβλεφθεί δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα, με μαγικό ραβδί, να λυθεί από τη μία στιγμή στην άλλη.

Δίδονται όμως τα περιθώρια κατανόησης, καθώς μόνο στάσιμο δεν έμεινε και δημιουργείται χάρτης. Κι ως γνωστών, οι χάρτες είναι για να ανανεώνονται και να εμπλουτίζονται με το περιεχόμενο τους.

Αυτό θα γίνει και στα Γιαννιτσά. Γι’ αυτό ας επικεντρώσουμε στον χάρτη. Τα υπόλοιπα είναι απλώς για να πετάμε…χαρταετό! Κι όσοι θέλουν να το κάνουν αυτό, έτσι για να λέμε και να γκρινιάζουμε ή να βγάζουμε απλά (συνεχώς) αρνητισμό, να θυμούνται ότι δεν είναι κάθε μέρα «Καθαρά Δευτέρα»…