Γκολάρα δικαίωσης, κοψιματάρα… μεταγραφής!

Ο Βασίλης Βέργης γράφει για τα πεπραγμένα Αλεξανδρόπουλου και Κουλιεράκη σε μια σημαντική βραδιά για το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Είναι, πραγματικά, πολύ κρίμα που δε συνεχίζει στα play off και ο Αρης. Εάν είχε την εμπειρία θεωρώ πως θα είχε προκριθεί. Ακόμη κι έτσι πάντως, το βράδυ της Πέμπτης εξάντλησε τα «μπορώ» του απέναντι σε μια ανώτερη ομάδα, όμως οι λεπτομέρειες και κάποια μεμονωμένα λάθη του στέρησαν αυτό που ειλικρινά άξιζε.

Από την άλλη πλευρά η βραδιά έβγαλε δύο σημαντικά γεγονότα: Την εξασφάλιση της ευρωπαϊκής συνέχειας για τον Ολυμπιακό και τη δυνατότητα του ΠΑΟΚ να μπει κι αυτός στο επιτυχημένο «καλοκαιρινό κλαμπ» των ελληνικών ομάδων, κάνοντας τις τρεις τέσσερις και φτιάχνοντας ακόμη καλύτερο το φθινόπωρό μας.

Για τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚ, πάντως, πέρα από τις προκρίσεις, είναι νωρίς ακόμη για να δούμε πως θα είναι πραγματικά μέσα στη σεζόν. Οι ερυθρόλευκοι βασανίστηκαν στο α’ κακό τους ημίχρονο στο Βέλγιο και πήραν τα ηνία μόνο μετά την αποβολή του Πέιντσιλ.

Ο δε ΠΑΟΚ υπέφερε στην αρχή, σώθηκε σε τρεις φάσεις, μέχρι να πάρει τη μπαγκέτα ο Κωνσταντέλιας (και εν συνεχεία ο Ζίβκοβιτς) υπογράφοντας το αυτονόητο.

Και οι δύο ομάδες συνεχίζουν την ενίσχυση (η οποία έτσι κι αλλιώς είναι επιβεβλημένη) και νομίζω ότι σύντομα θα βλέπουμε «άλλο», αναβαθμισμένο Ολυμπιακό (σε ό,τι αφορά τα πρόσωπα σίγουρα) και ΠΑΟΚ με ακόμη περισσότερες ποιοτικές επιλογές. Γι αυτό λέω πως και για τους δύο ΑΥΤΗ τη στιγμή μετράει ΜΟΝΟ το αποτέλεσμα, καθώς έχουν δρόμο να διανύσουν μέχρι να φτάσουν εκεί που θέλουν Μαρτίνεθ και Λουτσέσκου. Και το αποτέλεσμα ήταν εκείνο που έπρεπε. Μένουν ακόμη δυο βράδια ώστε να ολοκληρωθεί η δουλειά.

Θέλω να σταθώ σε δυο ελληνόπουλα τα οποία, μαζί με Ιωαννίδη και Γαλανόπουλο, έχουν επίσης «σημαδέψει» έως τώρα ποδοσφαιρικά αυτά τα καλοκαιρινά προκριματικά: τον Σωτήρη Αλεξανδρόπουλο και τον Κωνσταντίνο Κουλιεράκη. Θα εξηγήσω γιατί «επιλέγω» τον δεύτερο, «ρίχνοντας» σίγουρα τον δαίμονα «Ντέλια» που έβαλε κάτω τους κροάτες της Χάιντουκ και τους έμαθε πως είναι το… σκι καλοκαιριάτικα!

Καταρχάς για τον Αλεξανδρόπουλο είναι μια μετάβαση που χρειάζεται «άντερα» στην ηλικία του. Και το συγκεκριμένο γκολ αποτελεί δικαίωση μιας δύσκολης επιλογής, όπως είναι για κάθε Έλληνα αθλητή που «αποτολμά» την περπατησιά στη γέφυρα από Παναθηναϊκό προς Ολυμπιακό και τούμπαλιν.

Ο Σωτήρης ανδρώθηκε με τα πράσινα, έγινε γνωστός με τον Παναθηναϊκό, αγάπησε και αγαπήθηκε από τον κόσμο του. Η απόφαση μετά τη Λισαβόνα να πάει στον Πειραιά ήταν για τον ίδιο πρωτίστως δύσκολη. Μπορεί επαγγελματικά ο Ολυμπιακός να είναι για κάθε Ελληνα παίκτη τεράστια ευκαιρία, όμως η ιδιαιτερότητα της αλλαγής φανέλας αιωνίων σε τούτη τη χώρα είναι μια «τρέλα». Εσχάτως το βίωσαν Σλούκας και Αλεξανδρόπουλος από την ανάποδη.

Ο μικρός άκουσε πολλά, ως συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις, αρκετοί έβγαλαν την οπαδική χολή τους (δεν αναφέρομαι μόνο στους οπαδούς αλλά και σε υποτιθέμενους… επαγγελματίες), όμως ο ίδιος είναι φτιαγμένος από δυνατό υλικό.

Δεν έκρυψα ποτέ την τεράστια εκτίμηση που έχω στις ποδοσφαιρικές του ικανότητες. Είναι χαφ με πολύ μεγάλες δυνατότητες εξέλιξης. Παίζει κάθετα, μαρκάρει, πασάρει, μπουκάρει, σουτάρει.

Ο Μαρτίνεθ του έχει εμπιστοσύνη και το δείχνει. Και ο 22χρονος Σωτήρης πέτυχε γκολάρα δικαίωσης που τον απογειώνει συναισθηματικά και του αφαιρεί μεγάλο από το βάρος που κουβαλούσε στην πλάτη λόγω όσων προανέφερα.

Με το «καλησπέρα» έγινε «πρώτο θέμα», χάρισε πρόκριση στον Ολυμπιακό, άρχισε να εισπράττει τα «μπράβο» αγάπης από τον κόσμο. Ναι, αυτό το γκολ μπορεί να αποτελέσει βατήρας απογείωσής του. Ο Αλεξανδρόπουλος είναι παιδί που δουλεύει και κυρίως χαρακτήρας με στοιχεία που λειτουργούν σαν ασπίδα για την προσπάθεια εξέλιξης. Μακάρι να συνεχίσει έτσι. Γιατί, εκτός του Ολυμπιακού, η νέα Εθνική ομάδα που έχει χτιστεί χρειάζεται το ταλέντο του.

Πάμε στον Κωνσταντίνο Κουλιεράκη. Δεν είναι εύκολο να διαβάζεις ότι σε θέλει η Μίλαν, ότι θα έρθει άνθρωπος στην Τούμπα να σε δει. Χρειάζεται πνευματική διαχείριση για να μπεις στο ματς με τη Χάιντουκ και να μην είναι το μυαλό σου στο άπιαστο όνειρο, στο Μιλάνο.

Μπορεί ο Κωνσταντέλιας να έκανε… σκονόβολο τους Κροάτες, αλλά ο Κουλιεράκης ήταν εκείνος που πρώτα κράτησε όρθιο τον ΠΑΟΚ και απέτρεψε το «έμφραγμα». Το τάκλιν που έκανε πάνω στο σουτ του Μάρκο Λιβάια ο οποίος ήταν σχεδόν έτοιμος να πανηγυρίσει μετά το λάθος του Κοτάρσκι, ήταν «κοψιματάρα μεταγραφής». Αντίδραση αμυντικού που οι επιστήμονες του είδους, οι Ιταλοί, θεωρώ ότι λατρεύουν. Και δεν το είδαν από τον… Μπονούτσι (οπότε θα ήταν φυσιολογικό) αλλά από έναν Έλληνα στόπερ που δεν έχει κλείσει ακόμη τα 20!

Αυτή η απόκρουση κράτησε τον ΠΑΟΚ πνευματικά ήρεμο. Το 0-1 θα είχε φέρει ταραχή, προβληματισμό, γκρίνια. Δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμα τέτοια «στραβώματα». Ο Κουλιεράκης τα απέτρεψε όλα τούτα. Το δικό του τάκλιν ήταν ένα πάντρεμα τάιμινγκ και ηρωισμού. Ήταν σωτήριο, όσο και η βολίδα του Αλεξανδρόπουλου που έγραψε γκολ.

Ο «Κουλιε» εδώ και ένα χρόνο πηγαίνει «σφεντόνα». Εχει φυσικά πολλά να βελτιώσει, σε πολλά να δουλέψει ακόμη. Όμως βλέπεις ότι το παλικάρι βαδίζει σε δρόμο που οδηγεί κάποια στιγμή πέρα από τα ταπεινά ποδοσφαιρικά σύνορά μας. Με την Εθνική ομάδα να χαίρεται για τα επόμενα πολλά χρόνια την αξία του.

πηγή: sdna.gr - Βασίλης Βέργη.