«Η Αριστερά και οι Πράσινοι πρέπει να προωθούν κοινές πολιτικές στην Ευρώπη»

*ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΨΑΡΑ

Αποστολή, ΛΙΣΑΒΟΝΑ

Ως υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Οικονομίας της Ισπανίας έθεσε στο επίκεντρο της πολιτικής της την καταπολέμηση της προσωρινότητας στην εργασία και την προστασία των εργαζομένων. Με μάχες και εντός της κυβέρνησης του Σοσιαλιστή Πέδρο Σάντσεθ επιδίωξε και πέτυχε να αυξήσει τον κατώτατο μισθό, να μεταρρυθμίσει το εργατικό δίκαιο της χώρας της και να προστατεύσει τις θέσεις εργασίας, με αποτέλεσμα τον αριθμό-ρεκόρ απασχόλησης σήμερα στην Ισπανία. Παρά τη συνεργασία της με τους Σοσιαλιστές, η Γιολάντα Ντίαθ παραμένει βαθιά αριστερή. Την εντοπίσαμε στο Συνέδριο των Ευρωπαίων Πρασίνων στη Λισαβόνα.

Ηταν αναμφίβολα η... σταρ του Συνεδρίου, με ορδές δημοσιογράφων και συνέδρων τριγύρω της. Η «Εφ.Συν.» κατάφερε να έχει μια συζήτηση μαζί της. Την ακούσαμε να μιλάει για την ανάγκη μείωσης των ανισοτήτων, αύξησης των σταθερών θέσεων εργασίας, διατήρησης του αξιοπρεπούς εισοδήματος και επέκτασης της κοινωνικής προστασίας. Μα πάνω από όλα, για την ανάγκη «να δημιουργήσουμε ξανά την ελπίδα στον κόσμο της Ευρώπης, όχι όμως της Ευρωπαϊκής Ενωσης της Φον Ντερ Λάιεν», όπως χαρακτηριστικά είπε.

● Βρισκόμαστε στο Συνέδριο των Ευρωπαίων Πρασίνων. Αλλά το δικό σας κόμμα, το Sumar, ανήκει στην Αριστερά και εσείς προσωπικά είστε αντιπρόεδρος της σοσιαλιστικής κυβέρνησης του Πέδρο Σάντσεθ. Τι σας φέρνει εδώ;

Πρώτα απ’ όλα, θέλω να ευχαριστήσω το ευρωπαϊκό Πράσινο Κόμμα που με προσκάλεσε να έρθω στη Λισαβόνα. Θέλω επίσης να ευχαριστήσω τους Πράσινους επειδή είναι η πολιτική δύναμη που μας δίδαξε. Εχουμε μάθει από αυτούς, είναι το πιο σημαντικό εργαστήριο πολιτικής καινοτομίας τα τελευταία χρόνια.

Και γιατί το λέω αυτό; Απλώς επειδή, αντιμέτωποι με μια άνευ προηγουμένου κοινωνική και κλιματική κρίση και με την επίθεση της Ακροδεξιάς η οποία αρνείται την κλιματική αλλαγή, έχουμε μάθει ότι χωρίς πράσινες πολιτικές στο επίκεντρο δεν μπορεί να υπάρξει κοινωνική αλλαγή ούτε στον κόσμο της εργασίας, ούτε στον κόσμο των επιχειρήσεων, ούτε στον φεμινισμό, ούτε στην κοινωνία.

Σας το λέει αυτό κάποια που προέρχεται από τον κόσμο των εργαζομένων και που αντιπροσωπεύει την πράσινη πρόοδο στην Ευρώπη, μια πρόοδο από την οποία δεν υπάρχει γυρισμός.

● Σε μια Ευρώπη που στρίβει προς την Ακροδεξιά, πιστεύετε ότι μπορεί να αλλάξει η πορεία με μια συνεργασία Αριστεράς-Πρασίνων;

Ως αδελφές δυνάμεις, εργαζόμαστε για να ενώσουμε τα χέρια με τους Πράσινους στην Ευρώπη. Αλλά πάνω απ’ όλα, έχω την πεποίθηση ότι οι νέοι στην Ευρώπη γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν υπάρχει δεύτερος πλανήτης.

Δηλαδή, δεν υπάρχει εναλλακτική λύση παρά μόνο οι περιβαλλοντικές πολιτικές, οι πολιτικές για το κλίμα. Και από την οπτική μου γωνία, από όσα έχω μάθει για την απαλλαγή της οικονομίας από τον άνθρακα, στον αγώνα αυτόν πρέπει να συμμετάσχουν ο παραγωγικός τομέας, ο κόσμος της εργασίας και οι επιχειρήσεις.

Επομένως το κύριο καθήκον, κι αυτό το οποίο έχω μάθει από τους Πράσινους, είναι ότι πρέπει να ενώσουμε τα χέρια -όσοι από εμάς ασχολούμαστε με τα κοινωνικά ζητήματα- με όσους ασχολούνται με τα περιβαλλοντικά ζητήματα.

Πρέπει να το κάνουμε σε μια εποχή που οι δημοκρατίες απειλούνται. Σήμερα η εξαιρετική συνθήκη είναι ότι αντιμετωπίζουμε υψηλό κίνδυνο όχι να ηττηθούν οι δημοκρατίες -οι δημοκρατίες δεν πεθαίνουν από τη μια μέρα στην άλλη- αλλά να παρακμάζουν σταδιακά.

Αλλά είναι αλήθεια ότι η Ακροδεξιά είναι οργανωμένη. Και είναι αλήθεια ότι σήμερα βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια Ευρωπαϊκή Επιτροπή-αδύναμο κρίκο, η οποία είναι συνένοχη σε αυτές τις πολιτικές, όπως βλέπουμε, υποτιμώντας την Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία και παραλείποντας να δράσει ενάντια στις επιθετικές οικονομικές πολιτικές του Τραμπ.

Επομένως, πιστεύω ότι η παρουσία μου σήμερα στη Λισαβόνα με τους αδελφούς και τις αδελφές του ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος σημαίνει ότι πρέπει να πορευόμαστε μαζί, ότι πρέπει να προωθούμε κοινές πολιτικές στην Ευρώπη.

● Πώς μπορεί να γίνει αυτό;

Είναι απολύτως απαραίτητο να το κάνουμε! Πιστεύω ειλικρινά ότι πρέπει να δώσουμε ελπίδα στους Ευρωπαίους πολίτες, στους νέους Ευρωπαίους, στις Ευρωπαίες γυναίκες, στους Ευρωπαίους εργαζόμενους. Τι πρέπει να γίνει; Να διορθωθούν τα κύρια προβλήματα που έχει η Ευρώπη, ιδίως να βελτιωθεί η ζωή 93,2 εκατομμυρίων ανθρώπων που ζουν σε συνθήκες φτώχειας. Αλλά και το 25% των Ευρωπαίων εργαζομένων έχει επισφαλή απασχόληση. Αυτή η δυσαρέσκεια, αυτή η ανησυχία, πέφτει στα χέρια του λαϊκισμού και της Ακροδεξιάς.

Τι πρέπει λοιπόν να κάνουμε; Πρώτον, να μιλήσουμε καθαρά.

Δεύτερον, να διορθώσουμε τα προβλήματα που έχουν οι άνθρωποι, που είναι οι μισθοί, είναι ο κόσμος της εργασίας, είναι η ανασφάλεια, είναι ο πόλεμος. Δύο πολέμους αντιμετωπίζουμε στην Ευρώπη: την Παλαιστίνη και την Ουκρανία. Είναι δύσκολο να το πετύχουμε. Πρέπει πρώτα να σημειώσουμε πρόοδο σε αυτά τα ζητήματα και στη συνέχεια να προσφέρουμε ελπίδα.

Φυσικά και μπορούμε. Το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει σήμερα φωνή στην Ευρώπη που να ξεκαθαρίζει ότι η Ευρώπη έχει νόημα. Επομένως, θέλουμε μια ισχυρή κοινωνική Ευρώπη, με ανθρώπινα δικαιώματα, με φεμινισμό, με περιβαλλοντικές πολιτικές, με κοινωνικές πολιτικές. Αυτή την Ευρώπη δεν την αντιπροσωπεύει η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν.

● Στην Ελλάδα, η αντιπολίτευση είναι κατακερματισμένη. Με ποιους μιλάτε στην Αθήνα;

Συνεργαζόμαστε σε όλη την Ευρώπη με πολλές πολιτικές ομάδες. Εχω πολύ καλές σχέσεις με τον ΣΥΡΙΖΑ. Τους γνωρίζω εδώ και πολλά χρόνια, αλλά συνεργαζόμαστε με όλες τις πολιτικές, δημοκρατικές και προοδευτικές δυνάμεις που είναι διάσπαρτες και πολυάριθμες σε όλη την Ευρώπη.

Πιστεύω ότι είναι απαραίτητο να καταβάλουμε προσπάθεια να μοιραστούμε πολιτικά προγράμματα. Το πιστεύω ειλικρινά αυτό. Και να μοιραστούμε προγράμματα και να πορευθούμε μαζί, γιατί όσες αποχρώσεις κι αν έχουμε, οι σημερινές περιστάσεις είναι εξαιρετικές και πολύ σημαντικές. Οφείλουμε να προσφέρουμε εναλλακτικές λύσεις και ελπίδα σε όλο τον κόσμο.

Ποια είναι

Η Γιολάντα Ντίαθ είναι Ισπανίδα πολιτικός. Γεννήθηκε το 1971 στη Γαλικία από οικογένεια αριστερών συνδικαλιστών, σπούδασε νομικά, ειδικεύτηκε στο εργατικό δίκαιο και για χρόνια ήταν μέλος του ισπανικού Κ.Κ.

Από το 2020 είναι υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Οικονομίας της κυβέρνησης του Σοσιαλιστή πρωθυπουργού Πέδρο Σάντσεθ και διατηρεί και τη θέση της β’ αντιπροέδρου της κυβέρνησης.

Το 2023 ίδρυσε μια νέα πολιτική πλατφόρμα υπό την ονομασία Sumar («προσθέτω», «αθροίζω»), με στόχο να συνενώσει αριστερές δυνάμεις και κοινωνικά κινήματα σε έναν εναλλακτικό πολιτικό φορέα απέναντι στο παραδοσιακό κομματικό σύστημα. Ωστόσο τα απογοητευτικά αποτελέσματα στις ευρωεκλογές του Ιουνίου 2024 (4,7% και τρεις έδρες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο) δεν τη βοήθησαν να συνεχίσει: αποχώρησε από επικεφαλής του Sumar αλλά παραμένει μέλος.

*πηγή: από την έντυπη έκδοση της "Εφημερίδας των Συντακτών" (13/12/2025) - efsyn.gr