Ιορδάνης Τζαμτζής: Χρέος Τιμής για τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού

Η Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού δεν αποτελεί απλώς μια επέτειο μνήμης και απόδοσης τιμών στους νεκρούς και τους ξεριζωμένους προγόνους μας. Όπως υπογραμμίζει ο Αντιπεριφερειάρχης Πέλλας, Ιορδάνης Τζαμτζής, πρόκειται για ημέρα Εθνικής Συνείδησης και Ιστορικής Μνήμης. Μνήμη που είναι ταυτότητα, αξιοπρέπεια, υπερηφάνεια και δύναμη για να προχωρήσουμε μπροστά ως έθνος.

Ο Ιορδάνης Τζαμτζής τονίζει ότι είναι καθήκον όλων μας να κρατήσουμε άσβεστη την ιερή φλόγα της μνήμης, ζητώντας ταυτόχρονα την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας και την ηθική δικαίωση των προγόνων μας. Η συγνώμη της Τουρκίας για τα εγκλήματα κατά εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων αποτελεί απαίτηση δικαιοσύνης και αναγνώρισης της αλήθειας.

«Θα συνεχίσουμε τον αγώνα μέχρι την παγκόσμια αναγνώριση της Γενοκτονίας του Ελληνισμού του Πόντου και όλων των Ελλήνων της καθ’ ημάς Ανατολής. Αυτό είναι χρέος τιμής απέναντι στους προγόνους μας που θυσιάστηκαν για να παραμείνουν Έλληνες και Χριστιανοί», αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ. Τζαμτζής.

Η φωνή του Ιορδάνη Τζαμτζή ενώνει τη φωνή όλων των Ελλήνων που αγωνίζονται για την αποκατάσταση της ιστορικής δικαιοσύνης, τιμώντας αιώνια τη μνήμη των προγόνων μας.

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗ ΠΕΛΛΑΣ κ. ΙΟΡΔΑΝΗ ΤΖΑΜΤΖΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ

                                                                                               ΣΚΥΔΡΑ 18/5/2025

Πανοσιολογιότατοι πατέρες

κύριε Υπουργέ, κυρία και κύριοι Βουλευτές

κύριε Ταξιαρχε, κυρία Δήμαρχε

κύριε Αστυνομικέ Διευθυντά, Συντονιστή των Πυροσβεστικών Υπηρεσιών, Περιφερειακοί και Δημοτικοί σύμβουλοι, Εκπρόσωποι Συλλογών και Σωματείων Σεβαστό Εκκλησίασμα

Η 19η Μαϊου σηματοδοτεί μία από τις πιο ζοφερές σελίδες της παγκόσμιας ιστορίας.

Ο αφανισμός των Ελλήνων του Πόντου από τις βάρβαρες ορδές του Κεμάλ πριν από 106 χρόνια, παραμένει στη συλλογική μνήμη, ως ένα από τα πιο φρικτά εγκλήματα του προηγούμενου αιώνα, για το οποίο τόσα χρόνια μετά, δεν έχει αποδοθεί δικαιοσύνη.

H Βουλή των Ελλήνων αναγνώρισε τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού το 1994 και ψήφισε την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως «Ημέρας Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο Μικρασιατικό Πόντο».

Ο αγώνας όμως για τη διεθνή αναγνώριση φαίνεται να είναι μακρύς και χρειάζεται τις δυνάμεις όλων μας.

Οι Έλληνες του Πόντου έζησαν την άκρατη βαρβαρότητα και ανομολόγητες θηριωδίες, χωρίς να λάβουν στοιχειώδη ηθική δικαίωση, χωρίς μία γενναία συγνώμη για τα εγκλήματα που οδήγησαν στο χαμό εκατοντάδες χιλιάδες ψυχές!

Η Γενοκτονία των Ποντίων δεν είναι απλά επέτειος μνήμης και απόδοσης τιμών στους νεκρούς και τους ξεριζωμένους προγόνους μας.

Είναι ημέρα εθνικής συνείδησης, και ιστορικής μνήμης. Και έτσι θα πρέπει να την κρατάμε στην ψυχή μας.

Γιατί η Μνήμη, είναι Ταυτότητα, Αξιοπρέπεια, Υπερηφάνεια και Δύναμη για να προχωρήσουμε μπροστά.

Οφείλουμε να αντισταθούμε στη λήθη που βολεύει εκείνους που εγκλημάτησαν και

προσπαθούν τώρα να διαστρεβλώσουν την ιστορία.

Οι Πόντιοι ξεριζώθηκαν από τις προαιώνιες εστίες τους, αφήνοντας πίσω τους έναν πολιτισμό σχεδόν 3 χιλιετιών! Έναν πολιτισμό που άνθισε επί 28 αιώνες και προσέφερε στην ανθρωπότητα την κριτική σκέψη, την έρευνα, την επιστήμη και την πολιτική.

Τελούμε με ιδιαίτερη συγκίνηση , με δέος και σεβασμό, την επιμνημόσυνη δέηση υπέρ της Ελληνικής ψυχής.

Μέχρι τις μέρες μας, οι απόγονοι εκείνων που βίωσαν αβάσταχτες θηριωδίες , διατηρούν άσβεστη τη φλόγα της ποντιακής κληρονομιάς τους, δίνοντας αγώνες για τη διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού.

--353.000 Έλληνες Χριστιανοί του Πόντου εξολοθρεύτηκαν

--815 χωριά ανασκάφηκαν

--1.134 εκκλησιές καταστράφηκαν

--960 σχολεία γκρεμίστηκαν

 --Και 400.000 ξεριζωμένοι Πόντιοι έφθασαν στην ελεύθερη Ελλάδα.

Σε πείσμα όλων αυτών που αρνούνται να αποδεχτούν τον όρο «γενοκτονία», τα στοιχεία είναι αδιάσειστα.

 Η Τουρκία αρνείται με μένος την ύπαρξη γενοκτονίας, αποδίδοντας τους εκατοντάδες χιλιάδες θανάτους Ελλήνων Ποντίων, στις κακουχίες του ελληνοτουρκικού πολέμου. Αυτό όμως είναι χυδαίο ψέμα.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, ότι πρόκειται για βάναυση γενοκτονία, γιατί υπήρξε συστηματική και οργανωμένη προσπάθεια εξόντωσης μιας εθνικής πληθυσμιακής ομάδας.

Η γενοκτονία όμως, δεν ξεκίνησε το 1919 με την άφιξη του ελληνικού εκστρατευτικού σώματος στη Σμύρνη.

 Ήδη η προσπάθεια αφανισμού των χριστιανών της περιοχής του Πόντου είχε αρχίσει από το 1911, με την απόφαση που πήραν οι τρεις Πασάδες Εμβέρ, Ταλαάτ και Τζεμάλ σε συνέδριο των Νεότουρκων στη Θεσσαλονίκη.

Απόφαση για εξόντωση, η οποία και δυναμώθηκε το 1914 με τον οικονομικό πόλεμο και την καταλήστευση των ελληνικών περιουσιών, με τις επιθέσεις και λεηλασίες από οργανωμένες συμμορίες, τις εξορίες, τις ομαδικές εκτοπίσεις και τα τάγματα εργασίας τα τρομερά Αμελέ Ταμπουρού, σε απόμακρες περιοχές της Ανατολίας, όπου ελάχιστοι επέζησαν.

Η σκληρότερη όμως φάση της γενοκτονικής εκστρατείας άρχισε στις 19 Μαΐου 1919, με την αποβίβαση του Μουσταφά Κεμάλ στη Σαμψούντα και κράτησε μέχρι το 1923.

Τα γεγονότα προκύπτουν και από τα ίδια τα οθωμανικά και τουρκικά αρχεία, από εκδόσεις, κυβερνητικές αποφάσεις και νομοσχέδια. Από τα αρχεία των ευρωπαϊκών χωρών και των Η.Π.Α., από αναφορές ξένων διπλωματικών υπαλλήλων, ιεραποστόλων και φιλανθρωπικών οργανώσεων.

Τα κύρια όμως στοιχεία για την εκτέλεση του εγκλήματος προκύπτουν από την ίδια την ιστορία των Ποντιακών οικογενειών, με τα δικά τους θύματα και τις μαρτυρίες εκείνων που επέζησαν από τις σφαγές.

Ο βίαιος αφανισμός των Ελλήνων από τα προγονικά εδάφη πληρώθηκε με 353.000 ψυχές.

Το ζοφερό πλάνο των Τούρκων εθνικιστών πέτυχε τον αποτρόπαιο σκοπό του: με τη γενοκτονία του πληθυσμού, τους εκτοπισμούς, τις λεηλασίες και τις πυρπολήσεις, κατάφεραν την πολυπόθητη αλλοίωση του εθνολογικού χαρακτήρα των ελληνικών περιοχών.

Η Γενοκτονία κράτησε 8 χρόνια, και δεν συμμετείχαν μόνο «άτακτοι» τσέτες, αλλά και το επίσημο τουρκικό κράτος με εκτελέσεις επιφανών Ποντίων βουλευτών, τραπεζιτών, δασκάλων, παπάδων και δημοσιογράφων.

Με διωγμούς και φόνους απλών ανθρώπων, αρπαγές και βιασμούς γυναικών, αρπαγές και σφαγές μικρών παιδιών.

Με πυρπολήσεις πόλεων και χωριών, καταστροφές εκκλησιών και μοναστηριών και ομαδικούς εξισλαμισμούς.

Συγκεντρώνει λοιπόν όλα τα ιστορικά και νομικά χαρακτηριστικά για να θεωρηθεί επίσημα και διεθνώς Γενοκτονία…

Κυρίες και κύριοι

Η Γενοκτονία του Ελληνισμού του Πόντου ήταν μέρος του ευρύτερου Μικρασιατικού Ολοκαυτώματος και χρησιμοποιήθηκαν πρωτοφανείς μέθοδοι για την εξόντωση των Ελλήνων, oπως η εκτόπιση των πληθυσμών μέσα στο χειμώνα και η αποστολή τους στα «τάγματα εργασίας».

Οι εξοντωτικές εκείνες οδοιπορίες, των γυναικόπαιδων και των γερόντων μέσα στο χιόνι, αποσκοπούσαν βεβαίως στη φυσική εξόντωση των ανθρώπων.

Το ζοφερό πλάνο των Τούρκων εθνικιστών πέτυχε τον αποτρόπαιο σκοπό του: Κατάφεραν την πολυπόθητη αλλοίωση του εθνολογικού χαρακτήρα των ελληνικών περιοχών.

Ο Κεμάλ φώναξε μέσα στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση «Επιτέλους τους ξεριζώσαμε τους Έλληνες από τον Πόντο».

Για να είμαστε λοιπόν ακριβείς οι 353.000 άνθρωποι δεν «ΧΑΘΗΚΑΝ» , όπως ακούμε να λέγεται συχνά , ακόμη και από χείλη Ελλήνων, αλλά δολοφονήθηκαν, σφαγιάστηκαν, βιάστηκαν στυγνά, μελετημένα και οργανωμένα.

Στον επίλογο της γενοκτονίας, ακολούθησε η συνθήκη της Λωζάνης και η επιβολή από τη διεθνή κοινότητα της υποχρεωτικής ανταλλαγής εκατομμυρίων ανθρώπων.

Οι Πόντιοι θα αναγκαστούν λοιπόν να αναζητήσουν νέες πατρίδες, με το κύριο σώμα του Ελληνισμού του Πόντου να καταφεύγει στη μητέρα Ελλάδα, αλλά και μια μερίδα να εγκαθίσταται στις νότιες περιοχές της Ρωσίας.

Οι πρόσφυγες που ήρθαν στην Ελλάδα, ανέρχονταν σε περίπου 400.000 άτομα…

Σε άγνωστο τόπο, σε άγνωστη γη αγωνίστηκαν σκληρά και ξανάφτιαξαν τη ζωή τους και ποτέ από τότε δεν ξέχασαν τις πατρογονικές εστίες.

Η πατρίδα θα ταξιδεύει από στόμα σε στόμα, από γενιά σε γενιά, για να μη ξεχαστεί ποτέ το φαρμάκι του ξεριζωμού…

Δύναμη των καθημαγμένων Ελλήνων του Πόντου, ήταν η ιστορία τους, οι ρίζες τους, το εθνικό τους φρόνημα, η πίστη τους στον Χριστό και η αδάμαστη Ελληνική ψυχή.

Επούλωσαν πληθυσμιακά κενά και θωράκισαν αμυντικά τις περιοχές της Θράκης και της Μακεδονίας.

Ξεριζωμένοι από την Ανατολή, ρίζωσαν σε χώματα δύσκολα, συχνά αφιλόξενα.

Παραμέρισαν όμως καημούς και φόβους, σκούπισαν τα δάκρυα και σήκωσαν τα μανίκια.

Η εργατικότητά τους, η έντονη επιχειρηματική δράση και η προκοπή που τους διέκρινε, συνετέλεσαν στο μέγιστο βαθμό στην ανάπτυξη της οικονομίας της Ελλάδας.

Οι Έλληνες άφησαν πίσω τους τα ματωμένα χώματα του Πόντου, αλλά πήραν μαζί τους στη μητέρα πατρίδα , τον Πολιτισμό του , το Πνεύμα του, τις Παραδόσεις του.

Παρά τον πόνο και την απελπισία τους, αναδύθηκε ένα όραμα ελπίδας και ένα αισιόδοξο μήνυμα εθνικής αναγέννησης.

«Η Ρωμανία κι αν πέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο».

Έτσι οι Πόντιοι, έγιναν το σύμβολο της ελεύθερης, αδούλωτης ψυχής και της δημιουργικής δράσης που δεν σταματάει πουθενά, δεν υποτάσσεται σε τίποτε, αλλά προχωρεί συνεχώς, χτίζοντας τα καινούργια και τα γερά, με τη σκέψη στο παρελθόν αλλά με το βλέμμα σταθερά στο μέλλον.

Κυρίες και κύριοι

Το ηθικό χρέος της Ιστορικής μνήμης, μας βαραίνει όλους, και κυρίως τις νεότερες γενιές.

Η ιστορία των Ελλήνων του Πόντου, των Μικρασιατών, των Θρακών είμαστε εμείς οι ίδιοι.

Πρέπει να κρατήσουμε την ιερή φλόγα της μνήμης άσβεστη.

Χωρίς αισθήματα μίσους και ρεβανσισμούς.

Ο δικός μας πολιτισμός, το ήθος και οι αρχές μας, δεν επιζητούν εκδίκηση.

Μόνο την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας ζητάμε και ηθική δικαίωση .

Και δίνουμε ιερή υπόσχεση, ότι θα συνεχίσουμε τον αγώνα, μέχρι την τελική Παγκόσμια αναγνώριση της Γενοκτονίας του Ελληνισμού του Πόντου και όλων των Ελλήνων της καθ’ ημάς Ανατολής.

Αυτό είναι Χρέος Τιμής απέναντι στους προγόνους μας, που πέθαναν για να παραμείνουν Έλληνες και Χριστιανοί.

Αιωνία η μνήμη τους.