Με Χριστό στα Σχολεία, Μελλοντικές Ψυχές Υγιείς ή Επιστροφή στην Αλήθεια, όχι στο Παρελθόν

γράφει ο Γιάννης Καλαϊτζίδης

Η παιδεία δεν είναι απλώς συσσώρευση γνώσεων. Είναι η βαθύτερη καλλιέργεια της ανθρώπινης ψυχής, η διαμόρφωση χαρακτήρων, η διάπλαση ανθρώπων με εσωτερική πυξίδα, ήθος και ελπίδα. Και αυτή η πυξίδα δεν μπορεί να είναι άλλη από τον Χριστό.

Στην Ελλάδα, ο Χριστός υπήρξε πάντα το θεμέλιο της Παιδείας. Από τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό έως τον Ιωάννη Καποδίστρια, οι μεγάλοι διδάσκαλοι του Γένους έβλεπαν την εκπαίδευση ως δρόμο προς τον Χριστό — και όχι ως μια “ουδέτερη” διαδικασία πληροφόρησης.
Η σταδιακή έξωση του Χριστού από τα σχολεία
Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια σιωπηλή αλλά επίμονη απομάκρυνση του Χριστού από την εκπαιδευτική ζωή των παιδιών μας:

• Αφαιρούνται ελληνορθόδοξα κείμενα από τα βιβλία.
• Περιορίζονται οι πατερικές αναφορές και τα βιώματα των Αγίων.
• Το μάθημα των Θρησκευτικών αλλοιώνεται σε γενικό "θρησκειολογικό" μάθημα.
• Αντί για πρότυπα αγιότητας, τα παιδιά εκτίθενται σε "πρότυπα" ιδεολογικά, ρευστά και ασαφή.
• Θεσμοθετούνται μαθήματα και ενότητες (π.χ. έμφυλη ταυτότητα, σεξουαλική αγωγή) που δεν εδράζονται στην ορθόδοξη χριστιανική ανθρωπολογία και
• πολλές φορές μπερδεύουν αντί να φωτίζουν. Κυρίως οι γονείς-κηδεμόνες θα πρέπει να καταλάβουν ότι οι νεοταξίτες(όλα τα χρώματα , εννοούμε τα κομματικά) με όλα αυτά το μόνο που επιδιώκουν είναι να δημιουργήσουν σύγχυση φύλου από την τρυφερή παιδική ηλικία.
• Απομακρύνεται το φως και εισέρχεται σύγχυση. Και η σύγχυση, όπως έλεγε ο Άγιος Παΐσιος, είναι ο μεγαλύτερος σύμμαχος του πονηρού.

✝ Γιατί ο Χριστός είναι απαραίτητος στα σχολεία

Ο Χριστός δεν είναι ιδεολογία. Δεν είναι σύστημα. Είναι Αλήθεια και Ζωή.
Όπου μπαίνει ο Χριστός:
• μπαίνει φως στην ψυχή του παιδιού,
• αναπτύσσεται ήθος χωρίς φόβο,
• καλλιεργείται ο σεβασμός προς τον άλλον όχι εξαναγκαστικά, αλλά ελεύθερα και με αγάπη,
• αποκτά ο μαθητής πραγματικό λόγο να ζει και να προσφέρει.
Ένα παιδί που γνωρίζει τον Χριστό:
• δεν θα πειράξει τον συμμαθητή του,
• δεν θα βασανιστεί από υπαρξιακά κενά,
• θα ξέρει να συγχωρεί, να αγαπά, να σέβεται.
Η παρουσία του Χριστού στα σχολεία δεν καταπιέζει. Ελευθερώνει.
Όταν φεύγει ο Χριστός…
Όταν αφαιρείται ο Χριστός από την Παιδεία, τότε:
• η ψυχή του παιδιού αφήνεται απροστάτευτη σε κάθε ρεύμα της εποχής,
• το σχολείο παύει να είναι πνευματική κιβωτός και γίνεται ιδεολογικό εργαστήριο κοινωνικής μηχανικής,
• οι δάσκαλοι μετατρέπονται σε διαχειριστές «πολιτικά ορθών» αφηγήσεων, και όχι σε οδηγούς προς την Αλήθεια,
• οι μαθητές μπερδεύονται ως προς το ποιοι είναι, τι αξίζουν, και πού βαδίζουν.

Η ευθύνη όλων μας
Αν θέλουμε τα παιδιά μας να έχουν ψυχική υγεία, ελπίδα και προσανατολισμό, πρέπει να ξαναφέρουμε τον Χριστό στο κέντρο της Παιδείας.
Αυτό ξεκινά:
• Από το σπίτι, με το παράδειγμα και την προσευχή.
• Από την ενορία, με την κατήχηση και τα μυστήρια.
• Από την κοινωνία, με ζωντανή πίστη και παρρησία.
• Από το σχολείο, με καθηγητές και γονείς που δεν φοβούνται να μιλήσουν για τον Χριστό.

Γιατί, όπως σοφά έχει ειπωθεί:
“Χωρίς Χριστό, όλα επιτρέπονται. Με τον Χριστό, όλα αγιάζονται.”