Μητροπολίτης Δράμας Παύλος – Ένας νέος Άγιος στους Ουρανούς

Υπάρχουν άνθρωποι που ακόμα κι όταν φεύγουν, μένουν.
Με την παρουσία τους, τη φωνή τους, το παράδειγμά τους.
Ο Μητροπολίτης Δράμας Παύλος ήταν ένας τέτοιος άνθρωπος.

Έφυγε από κοντά μας νέος, άδικα νωρίς, αφήνοντας πίσω του ένα κενό που η σιωπή δυσκολεύεται να περιγράψει. Κι όμως, δεν έφυγε πραγματικά. Γιατί όσοι δεν λησμονούνται, συνεχίζουν να υπάρχουν. Όσοι άγγιξαν ψυχές, μιλούν ακόμη και με τη σιωπή τους.

Η μέρα  της Γιορτής του, Πέτρου και Παύλου,  κάποτε γέμιζε με ευχές και φωνές. Ήταν η γιορτή του. Και τώρα, αυτή η μέρα είναι βουβή. Κι όμως, μέσα μας, κάτι τρεμοπαίζει σαν κερί στον άνεμο:
"Χρόνια πολλά… εκεί που είσαι."

Δεν ξεχνιέται ο Μητροπολίτης Παύλος.
Δεν ξεχνιούνται οι πράξεις του, ο λόγος του, η προσήλωσή του στο έργο του Θεού και του ανθρώπου.

Δεν ξεχνιέται η αγάπη του για τον Ποντο και τις πατρογωνικες εστίες.

Δεν ξεχνιέται ο αγώνας τους για αναγνώριση της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.

Δεν ξεχνιέται ο αγώνας τους για την ανάδειξη των μαρτύρων του Πόντου.

Δεν ξεχνιέται ο αγώνας του για να λειτουργήσει και πάλι η Παναγία Σουμελά στον Ποντο και να χτυπήσουν και πάλι οι καμπάνες

Δεν ξεχνιέται ο αγώνας του για να έρθουν πισω στην Δραμα και την Μακεδονία τα κλεμμένα κειμήλια.

Πιστός στη διακονία, ταπεινός και φιλάνθρωπος, στάθηκε δίπλα στον λαό της Δράμας και στους απανταχού Έλληνες με αγάπη, με φως, με αλήθεια.
Δεν δίστασε να μιλήσει εκεί που έπρεπε, να σιωπήσει όταν το επέβαλε η ταπείνωση, να πονέσει με τους πονεμένους.

Αγνός πατριώτης,  πόντιος με φλογερη ψυχή. 

Σήμερα, δεν μπορεί να μας απαντήσει. Αλλά εμείς του μιλάμε.
Με δάκρυα. Με ευγνωμοσύνη. Με προσευχή.
Γιατί ξέρουμε πως η ουράνια Εκκλησία έχει πλέον έναν ακόμη πιστό λειτουργό της. 

Αιωνία σου η μνήμη, Πατέρα μας.
Κι ευχόμαστε, όπως έδινες παρηγοριά όσο ζούσες, έτσι κι από κει ψηλά, να συνεχίσεις να πρεσβεύεις στην Παναγία  για όλους μας,  μαζι με τον Άγιο Γεώργιο τον Καρσλίδη και τον Άγιο Χρυσόστομο Σμύρνης.

Η φωνή σου θα αντηχεί ακόμη στις κοιλάδες του Πόντου και στα βράχια του Μελα.

Γιατί η αγάπη – η δική σου αγάπη – δεν τελειώνει ποτέ.

Με σεβασμό και τιμή,
Ένας από τους πολλούς που δεν σε ξέχασαν.