close search results icon

Ο Ένιο Μορικόνε, ο πατέρας μου

Η σχέση του με την Ελλάδα. 

Πώς είναι να δουλεύεις δίπλα δίπλα με έναν ογκόλιθο της παγκόσμιας κινηματογραφικής μουσικής, όπως ο Ενιο Μορικόνε; Ειδικά όταν ο εν λόγω τεράστιος συνθέτης συμβαίνει να είναι και πατέρας σου; «Ηταν πολύ δύσκολο, ιδιαίτερα στην αρχή. Δεν διαχωρίζονται έτσι απλά οι ρόλοι του πατέρα – γιου και του επαγγελματία. Και η αλήθεια είναι πως, για εμένα τουλάχιστον, ο γιος κάλυπτε πάντα τα υπόλοιπα. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν συνεργαζόμασταν καλά. Ο μπαμπάς, άλλωστε, ήταν πάντα τελειομανής», μου λέει ο Μάρκο Μορικόνε λίγο πριν καθίσουμε στο τραπέζι, μαζί με τους υπόλοιπους συνδαιτυμόνες, στο δείπνο που διοργάνωσε ο Σύλλογος Φίλων Μουσικής Ennio Morricone Ελλάδος.

Ο 65χρονος σήμερα Μάρκο βρίσκεται αυτές τις μέρες στην Αθήνα μαζί με τη σύζυγό του, προκειμένου να λάβει μέρος στις εκδηλώσεις του αφιερώματος με τίτλο «Mondo Morricone», που συμπεριλαμβάνουν στο πρόγραμμά τους οι Νύχτες Πρεμιέρας. Αποκορύφωμα θα είναι η αποψινή προβολή στο Μέγαρο Μουσικής του ντοκιμαντέρ «Ennio», που γύρισε ο Τζουζέπε Τορνατόρε, με θέμα τον βίο και την τέχνη του μεγάλου συνθέτη και καλού φίλου του.

Δουλειά και οικογένεια

«Προσέγγισαν τον μπαμπά ήδη από το 2013 προκειμένου να γίνει ένα φιλμ για τη ζωή του. Στην αρχή δεν το πίστεψε, αλλά μετά πήρε τηλέφωνο τον Τορνατόρε και όταν εκείνος επιβεβαίωσε πως είναι “μέσα”, συμφώνησε αμέσως. Τα γυρίσματα ξεκίνησαν το 2014 και συνεχίζονταν όποτε υπήρχε χρόνος. Το ντοκιμαντέρ περιέχει πολλά πράγματα τα οποία δεν είναι μέχρι σήμερα γνωστά για τον Μορικόνε, σίγουρα όμως υπάρχουν και πολλά άλλα που δεν λέγονται», συνεχίζει ο Μάρκο, αποκαλώντας σταθερά τον μαέστρο «μπαμπά», με μια τρυφερότητα που δείχνει τη μεταξύ τους σχέση αγάπης.

Πόσο όμως έμπαινε η (εξαντλητική) δουλειά του Μορικόνε στην οικογενειακή του ζωή; «Στην αρχή κρατούσε τη δουλειά όσο γινόταν εκτός οικογένειας, όμως αργότερα αυτό ήταν απλώς αδύνατο, οπότε τη μοιράστηκε μαζί μας. Θυμάμαι, τη δεκαετία του 1960, έπρεπε να φύγει για μια συναυλία στη Βιέννη. Εγώ έπαιζα στον κήπο και, σαν παιδάκι, του ζήτησα να πάω μαζί. Και με πήρε, ταξιδέψαμε μάλιστα όλον τον δρόμο με τροχόσπιτο. Μια άλλη φορά είχαμε ταξιδέψει όλοι οικογενειακώς με το αυτοκίνητο από τη Ρώμη στο Σεν Τροπέ για μια δουλειά του. Φθάνουμε στο σπίτι όπου θα μέναμε και θυμάμαι τον γιο της Τζόαν Μπαέζ, ήταν τριών-τεσσάρων ετών, να κολυμπάει στην πισίνα».

mpim.jpg
«Εμένα δεν μου λείπει η μουσική. Μου λείπει η φιγούρα και η σιωπή του», λέει ο Μ. Μορικόνε. [EPA]

Οσο μιλάμε, από τα ηχεία του εστιατορίου ακούγονται τα μεγάλα σάουντρακ που υπέγραψε ο Μορικόνε στη μακρά καριέρα του. Ο γιος του σταματάει πού και πού την κουβέντα για να μου επιστήσει την προσοχή σε κάποιο ξεχωριστό σημείο της μουσικής. «Η αλήθεια είναι πως ο Ενιο Μορικόνε έφερε μια επανάσταση στην κινηματογραφική μουσική. Για πρώτη φορά την έκανε πρωταγωνίστρια και όχι απλώς συνοδεία στις εικόνες που προβάλλονται στην οθόνη. Ηταν ιδιοφυΐα. Οταν συνθέτεις, αρχικά συνήθως γράφεις με μολύβι, για να μπορείς να σβήνεις και να κάνεις διορθώσεις. Εκείνος έγραφε κατευθείαν με πένα και τα χειρόγραφά του δεν έχουν σχεδόν καθόλου διορθώσεις. Το είχε όλο έτοιμο μέσα στο μυαλό του. Εμένα όμως δεν μου λείπει η μουσική. Μου λείπει η φιγούρα και η σιωπή του», λέει συγκινημένος ο Μάρκο Μορικόνε.

Μορικόνε και Ελλάδα

Οταν τον ρωτάω πώς νιώθει που η μνήμη και το έργο του πατέρα του χαίρει τόσο μεγάλου θαυμασμού στην Ελλάδα και συγκεκριμένα σε μια πόλη όπως η Λάρισα, όπου έχει την έδρα του ο Σύλλογος Μορικόνε, αποκρίνεται αυθόρμητα γελώντας: «Για όλα φταίει αυτός ο τρελός», εννοώντας τον πρόεδρο του συλλόγου, Κώστα Παπακώστα, ο οποίος συνέβαλε σημαντικά ώστε να οργανωθούν οι προβολές του ντοκιμαντέρ στην Ελλάδα. «Τρελός με την καλή έννοια φυσικά», σπεύδει να συμπληρώσει και καταλήγει: «Το θέμα είναι να αγαπάει κανείς τη μουσική, καμιά φορά αυτός είναι ο καλύτερος κώδικας επικοινωνίας, και είναι υπέροχο που στην Ελλάδα υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που αγαπούν τη μουσική του Μορικόνε».

Πριν από την αποψινή προβολή του ντοκιμαντέρ στο Μέγαρο Μουσικής, θα προηγηθεί συναυλία του Stavros Lantsias Quartet με μουσικές Ενιο Μορικόνε. Επίσης, «τρέχει» στο Ολύμπια, Δημοτικό Μουσικό Θέατρο «Μαρία Κάλλας», η έκθεση με τίτλο «Ennio Formes».

πηγή: kathimerini.gr (Αιμίλιος Χαρμπής)


ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

ΣΧΟΛΙΑ