Ο Μητροπολίτης Γουμενίσσης Δημήτριος για την Παναγία Βηματάρισσα

† Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΓΟΥΜΕΝΙΣΣΗΣ, ΑΞΙΟΥΠΟΛΕΩΣ ΚΑΙ ΠΟΛΥΚΑΣΤΡΟΥ

Ὑποδοχή τῆς Παναγίας Βηματάρισσας στήν Γρίβα τῆς Γουμένισσας

« … Ἡ θεοδώρητη χάρη καί θαυμαστωθεῖσα μεγαλωσύνη τῆς Παναγίας τῆς Βηματάρισσας καί Κτητόρισσας (ὅπως καί κάθε Θεομητορικῆς παρουσίας ἐν εἰκόνι αἰσθητῆς) εἶναι τόσο μεγάλη, πού θά ἤθελε πολύ μεγάλους, δηλαδή ἁγίους ἀποδέκτες. Κι ἐπειδή δέν εἴμεθα ἅγιοι, ἤρθαμε ὅλοι μαζί ἐπί τό αὐτό. Ἐσεῖς, οἱ ἅγιοι Ἀρχιερεῖς, οἱ λευχείμονες κληρικοί καί οἱ μελανείμονες μοναχοί, οἱ ἔνστολοι καί οἱ ἐπώνυμοι τοῦ τόπου μας καί τῆς πατρίδος μας καί ὅλος ὁ λαός.

» Σᾶς εὐχαριστοῦμε ὅλους. Διότι ὅλοι ἐμεῖς ἡ σημερινή ἱερά σύναξη ὡς σύνολο εἴμεθα μιά “ἅγια συλλογικότητα καί ἑνότητα” ὑποδοχῆς. Αὐτό πού ὡς ἄτομα δέν ἔχουμε, τό ἔχουμε σήμερα ὡς ἅγια σύναξη ὑποδοχῆς. Ὅπως θά ἅρμοζε στήν παροῦσα ὑποδοχή τῆς εἰκόνος τῆς Παναγίας μας…».

Μέ αὐτά τά προσφωνητήρια λόγια θελήσαμε νά ἐκφράσουμε καί νά ἑρμηνεύσουμε τήν εὐλογημένη ἐκκλησιαστική ἔμπνευση πού συνεῖχε τούς πάντες πρότριτα (Παρασκευή 30/5 ἀπόγευμα), κατά τήν ὑποδοχή σεπτοῦ ἀντιγράφου τῆς ἐφεστίου Βατοπαιδινῆς εἰκόνος τῆς Παναγίας Κτητόρισσας καί Βηματάρισσας. Μικροί καί μεγάλοι, ὥριμοι καί παιδιά, ἁπλοί καί θεσμικοί, προσέτρεξαν μέ ὅλη τους τήν ψυχή κυριολεκτικά “σπουδαῖοι” στήν ὑποδοχή.

Προσελθόντες ἀπό ἐνωρίς, συνεπαρμένοι ἐκ προοιμίου ἀπό τήν διψῶσα νοερή ἀναφορά καί τήν προσαναμένουσα καρδιακή ἐνατένιση, μετά δέ τήν ἔλευση προσανατολισμένοι στήν κοινή εὐλαβική θέαση καί τήν προσκυνηματική ἐγκαρδίωση. Ἦταν ὡσάν νέο κυριολεκτικά πάνδημο πανηγύρι ὄχι ἁπλά γιά τήν καθ᾽ ἡμᾶς Ἱερά Μονή τῶν Ἁγίων Νεοφανῶν Μαρτύρων Ραφαήλ, Νικολάου καί Εἰρήνης Γουμενίσσης-Γρίβας· ἀλλά πραγματικά καί πολύ περισσότερο γιά ὅλη τήν ἀκριτική μας Ἱερά Μητρόπολη Γουμενίσσης, Γεφύρας, Ἀξιουπόλεως καί Πολυκάστρου.

***

ΕΠΙΔΟΤΩΝΤΑΣ ὅλη τήν εὐλογημένη αὐτή συλλογικότητα εὐλάβειας, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δράμας κ. Δωρόθεος καί ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Ρωγῶν κ. Φιλόθεος, πού θέλησαν νά προσέλθουν καί νά μετάσχουν στήν μεγάλη αὐτή χαρά τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας

Οἱ Ἱερεῖς μας ὅλοι ἱεροφορεμένοι σέ μιά μακρά δίχορη ἀναμονή, τό τιμητικό ἄγημα τῶν ἐθνοφυλάκων, ἡ φιλαρμονική παιδιῶν τοῦ Δήμου Παιονίας (τμῆμα Ἀξιούπολης), οἱ ἀστυνομικοί διακονητές τῆς εὐπρέπειας, τά ἔνστολα παλικάρια καί τά κορίτσια τοῦ τοπικοῦ Πολιτιστικοῦ Συλλόγου τῆς Γρίβας, τά παιδιά μέ τά πανεράκια τῶν λουλουδιῶν ἕτοιμα νά ράνουν τούς πρώτους πρός ἡμᾶς “βηματισμούς” τῆς Βηματάρισσας, οἱ θεσμικοί τοῦ Δήμου Παιονίας, τῆς Ἀντιπεριφέρειας Κιλκίς, τῆς στρατιωτικῆς ἐκπροσώπησης τοῦ Γ΄ ΣΣ, τῆς Πυροσβεστικῆς, τῆς Ἀστυνομίας, ὅλοι περιβαλλόμενοι τό δέος καί τήν χαρά τοῦ συνεκκλησιασμένου ρόλου.

Παρόντες ὁ Ἀντιπεριφερειάρχης ΠΕ Κιλκίς κ. Ἀνδρέας Βεργίδης, ὁ Δήμαρχος Παιονίας κ. Κωνσταντίνος Σιωνίδης, ὁ Πρόεδρος τοῦ Δημοτικοῦ Συμβουλίου κ. Ἰωάννης Παντικίδης, ὁ Γεν. Γραμματέας τοῦ Δήμου κ. Ἰωάννης Ντάτος, ὁ Ἀντιδήμαρχος ΔΕ Ἀξιούπολης καί Πολιτιστικῶν κ. Κύρος Καλαβάζης, ὁ Ἀντιδήμαρχος ΔΕ Γουμένισσας κ. Εὐάγγελος Καπετάνης, ὁ Πρόεδρος τῆς ΔΚ Γουμένισσας κ. Βασίλειος Καραδολάμης, ὁ ἐκπρόσωπος τοῦ Στρατηγοῦ-Διοικητῆ τοῦ Γ΄ ΣΣ Ταγματάρχης -Δντής τοῦ 2ου Ε.Γ. τῆς 33ης Μ/Κ Ταξιαρχίας κ. Λουκᾶς Λύτας, ἐκπροσωπώντας καί τόν προϊστάμενο Διοικητή του, ὁ Γενικός Ἐπιθεωρητής ΠΣ Βορείου Ἑλλάδος Ἀντιστράτηγος κ. Θεόδωρος Κοσμίδης, ὁ Διοικητής τῆς 71ης Ἀερομεταφερόμενης Ταξιαρχίας Ταξίαρχος κ. Βασίλειος Παπαδόπουλος, ὁ Διευθυντής τῶν Π.Υ. ν. Κιλκίς Πύραρχος κ. Χρῆστος Γκαντίδης, ὁ Ἀστυνομικός Διευθυντής Κιλκίς κ. Δημήτριος Ντέντας, ὁ Δκτής τοῦ Α.Τ. Γουμένισσας Ἀστ. Ὑποδιευθυντής κ. Ἀντώνιος Λιακόπουλος μέ τόν Ὑποδιοικητή κ. Διαμαντή Πεντέρη, ὁ Δκτής ΠΥ Γουμένισσας Πυραγός κ. Ἐλευθέριος Μελλίδης, ὁ Πρόεδρος τῆς ΤΚ Γρίβας κ. Δημήτριος Μπακάλης, ὁ Ὑποστράτηγος ἐ.ἀ. κ. Σπυρίδων Τσερτσίδης, ὁ Διευθυντής τοῦ Κέντρου Κοινωνικῆς Στήριξης Κιλκίς κ. Στέργιος Τάτσης καί στελέχη τοπικῶν Πολιτιστικῶν Συλλόγων.

Τηλεοπτικές εἰκόνες τῆς ὅλης προετοιμασίας καί ὑποδοχῆς μετέδιδαν ἀπευθείας τά τηλεοπτικά κανάλια “Πεμπτουσία” καί “4Ε”, παράλληλα μέ τήν ἀπευθείας ἐπίσης μετάδοση στό facebook.

***

ΜΕΤΑ ἀπό μιά πρώτη σύντομη στάση τοῦ Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μεγίστης Μονῆς Βατοπαιδίου Ἀρχιμ. Ἐφραίμ καί τῶν Βατοπαιδινῶν ἀδελφῶν στήν Ἱερά Μονή Παναγίας Γουμένισσας, ὅπου τούς ὑποδεχθήκαμε μέ τόν Καθηγούμενο π. Ἀγαθάγγελο Σφονδυλιᾶ καί τούς μοναστηριακούς συμβούλους, καί ἀφοῦ ἐνημερώθηκαν γιά τό ναό καί προσκύνησαν τό ἱερό θησαύρισμα τῆς Θεομήτορος Κυρίας Θεοτόκου τῆς ἐπονομαζομένης Γουμένισσας, μετέβησαν στό Ἐπισκοπεῖο παρά τήν Ἱερά Μονή. Ἔλαβε χώρα τιμητική ἐπιβίβαση τῆς κομισθείσης Θεομητορικῆς εἰκόνος σέ ἀνοικτό ὄχημα τοῦ στρατοῦ (τζίπ), μέ συνεπιβαίνοντες καί βαστάζοντες τήν ἱερή εἰκόνα τούς ἱεροφορεμένους ἀρχιμανδρίτες π. Θεόκλητο καί π. Ραφαήλ.

Ἀναχωρήσαμε πρῶτοι ἐμεῖς μέ τήν συνοδεία μας καί καταφθάσαμε στό χῶρο τῆς ἐπίσημης ὑποδοχῆς. Μετά τίς 6 μμ μακρόθεν ἀπό τήν ὁδική σύνδεση Γρίβας-Μονῆς ἀκούγονταν τά συρίγματα τῶν μοτοσικλετιστῶν καί τοῦ αὐτοκινήτου τῆς Ἀστυνομίας πού προπορεύονταν τῶν ὀχημάτων μεταφορᾶς τῆς ἱερῆς εἰκόνος καί μεταφορᾶς τοῦ Καθηγουμένου Ἀρχιμ. Ἐφραίμ μετά τῆς τιμίας συνοδείας του π. Πορφυρίου ἱερομονάχου καί π. Παρθενίου ἱεροδιακόνου.

Ἡ ὅλη πομπή διῆλθε πανηγυρικά διά μέσου τῆς Γρίβας καί κατέφθασε στήν ἐξωτερική πλατεία τῆς Μονῆς. Ἀποδόθηκαν τιμές ἀπό τό ἄγημα καί τήν φιλαρμονική, πού παιάνισε τόν Ἐθνικό Ὕμνο καί συνόδευε μέ ἐμβατήριο τήν πορεία μέχρι τό Καθολικό.

Σχηματίσθηκε λιτανευτική πομπή, μέ προπορευόμενα τά ἑξαπτέρυγα καί τόν πολυμελή χορό τῶν ἱεροψαλτῶν, μέ τήν ἱερή Θεομητορική εἰκόνα βασταζόμενη στό ὕψος τῆς διττῆς κατ᾽ ἀντιστοιχία ἱερατικῆς χορείας, μέ ἀκολούθους ἐμᾶς τούς Ἀρχιερεῖς καί τούς ἐπισήμους, ἐνῶ ἐπακολουθοῦσε, συνόδευε εἴτε ἀνέμενε τήν κάθοδό μας πρός τό Καθολικό τό πλῆθος τῶν εὐλαβῶν προσκυνητῶν.

Ἡ Θεομητορική εἰκόνα εἰσοδεύτηκε στό Ναό, ἐνῶ οἱ ἱεροψάλτες ὑπό τόν χοράρχη τους κ. Ἰωάννη Χασανίδη ἔψαλαν τό ἀργό “Ἄξιόν Ἐστι” σέ β΄ ἦχο. Ἡ εἰκόνα τοποθετήθηκε σέ ξυλόγλυπτο προσκυνητάρι πρό τοῦ τέμπλου.

Ἐψάλη Δοξολογία μέ τήν ἀπαραίτητη Ἐκτενή καί εἰδική παρ᾽ ἡμῶν δοξολογική καί δεητική Εὐχή.

[βλ. κείμενο Δεήσεως ἐπί τῇ Ὑποδοχῇ]

***

ΜΕΤΑ τήν Δέηση, προσφωνήσαμε τούς Ἀδελφούς Ἀρχιερεῖς Σεβασμιώτατο Δράμας κ. Δωρόθεο καί Θεοφιλέστατο Ρωγῶν κ. Φιλόθεο, τόν Πανοσιολογιώτατο Καθηγούμενο Ἀρχιμ. Ἐφραίμ καί ὅλους τούς συμπαρόντες, μέ ἐμφανή τήν συγκίνησή μας (ὅπως καί ὅλων τῶν μετεχόντων).

[βλ. κείμενο ὁμιλίας]

Τοῦ ἐπιδώσαμε ὡς σύμβολο τῆς πολλαπλά συσταυρωμένης μαρτυρίας του ἐπιστήθιο σταυρό, ἐπ᾽ εὐκαιρίᾳ καί τῆς 35ετοῦς ἡγουμενικῆς διακονίας καί Στόν ἀγαπητό μας Καθηγούμενο ἐπιδώσαμε ὡς σύμβολο τῆς πολλαπλά συσταυρωμένης μαρτυρίας του ἐπιστήθιο σταυρό, ἐπ᾽ εὐκαιρίᾳ καί τῆς καρποφόρου 35ετοῦς ἡγουμενικῆς διακονίας καί νεοκτητορικῆς προσφορᾶς του στήν Ἱερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου.

***

ΑΝΤΙΦΩΝΗΣΕ ὁ ἅγιος Καθηγούμενος, μέ πραΰτητα σοφίας, ἐπειπών ὅτι ἡ Παναγία μας εἶναι Μητέρα τοῦ Σωτῆρος καί Μητέρα ὅλων τῶν χριστιανῶν, πού ἀκριβῶς ἐκδέχονται καί ἀνυμνοῦν μέ ὅλην τους τήν ψυχή αὐτόν τόν μοναδικό Της ρόλο στήν διακονία τῆς θείας Οἰκονομίας τοῦ Σωτῆρος καί ἀποζητοῦν τίς πρεσβεῖες τῆς Θεοτόκου γιά τήν πορεία τῆς ζωῆς τους. Ἰδιαίτερη εὐλάβεια, καθημερινή καί διαρκή, τῆς ἀπευθύνουν οἱ Μοναχοί, πού εἶναι διά βίου ἐνταγμένοι στήν μοναχική πολιτεία τῆς θείας εὐαρεστήσεως μέ ἁγνότητα ζωῆς καί μετάνοιας ψυχῆς, μέ ὑπακοή καί ταπείνωση καί ἐκζήτηση τοῦ θείου ἐλέους, στά ὁποῖα εὐαρεστεῖται ἡ Παναγία μας, τήν ὁποία οἱ Μοναχοί δικαίως θεωροῦν κατά ἕνα ἰδιαίτερο τρόπο Μητέρα καί προστάτιδα. Ὁπότε μέ τήν προσφορά τοῦ ἱερωτάτου Θεομητορικοῦ κειμηλίου τά δύο Μοναστήρια ἀποκτοῦν πολύ μεγάλο καί ἱερό σύνδεσμο ἀδελφοσύνης.

Ἀνέφερε μάλιστα πώς στήν ἁγιογραφημένη ἀντίγραφο εἰκόνα τῆς Παναγίας Βηματάρισσας ἐνέθηκαν μέ ἐντολή του ὁ ἁγιογράφος π. Λάζαρος καί οἱ ἄλλοι ἐπιμελητές Ἀδελφοί ἀποτρίμματα ἐκ τῶν Ὁσίων Ἀθανασίου, Ἀντωνίου καί Νικολάου, τῶν δευτέρων Κτητόρων τῆς Μονῆς, τό μνημεῖο τῶν ὁποίων ἀνευρέθη ἐπί τῶν ἡμερῶν τῆς ἡγουμενείας του, ὁπότε καί ἐγένετο ἡ ἀνακομιδή τῶν ἱερῶν λειψάνων τους.

Ἀκολούθως ἐτελέσαμε τόν Ἑσπερινό τῆς ἑπομένης ἡμέρας, Σαββάτου μετά τήν Ἀνάληψη τοῦ Κυρίου, μέ συγχοροστασία τῶν δύο ἀδελφῶν Ἀρχιερέων Δράμας κ. Δωροθέου καί Ρωγῶν κ. Φιλοθέου καί συμμετοχή ὅλων τῶν Ἱερέων καί Ἱερομονάχων καί Διακόνων. Κατά τήν διάρκεια τοῦ Ἑσπερινοῦ καί μετ᾽ αὐτόν, μέχρι ἀργά τό βράδυ, συνεχιζόταν τό προσκύνημα τῶν πιστῶν, στούς ὁποίους ἐπιδιδόταν ἐκτυπωμένο ἀντίγραφο τῆς εἰκόνος μέ τό ἱστορικό της καί σύντομες εὐχές μας. Κατά τήν ἀποχώρηση τῶν πιστῶν στό τέλος διανεμήθηκαν σέ ὅλους πίττες καί ἀρτοσκευάσματα σέ ἀτομική συσκευασία καί ἐμφιαλωμένη συσκευασία νεροῦ (προσφορά τοπικῆς Ἑταιρείας τῆς Πηγῆς ἐκ τοῦ Παΐκου).

***

ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ τελέσαμε Ἀρχιερατικό Συλλείτουργο μέ τόν Θεοφιλέστατο Ἐπίσκοπο Ρωγῶν κ. Φιλόθεο, μέ συλλειτουργούς μας τόν Καθηγούμενο τῆς Ἱερᾶς Μεγίστης Μονῆς Βατοπαιδίου Ἀρχιμ. Ἐφραίμ, τόν Καθηγούμενο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Γρίβας Ἀρχιμ. Βησσαρίωνα Βάσσου καί ἄλλους Ἱερομονάχους καί Διακόνους. Συμμετεῖχαν ἀρκετοί προσκυνητές προσελθόντες ἀπό φυλακῆς πρωΐας, ὡς ἐπίσης καί ὁ Πρόεδρος τοῦ Δημοτικοῦ Συμβουλίου κ. Ἰωάννης Παντικίδης, ὁ Ταξίαρχος Δκτής τῆς 71ης Ἀερομεταφερόμενης Ταξιαρχίας κ. Βασίλειος Παπαδόπουλος, ὁ Διοικητής τῶν Πυροσβεστικῶν Ὑπηρεσιῶν Κιλκίς Πύραρχος κ. Χρῆστος Γκαντίδης καί συνοδοί τους τοῦ Στρατοῦ καί τῆς Πυροσβεστικῆς.

Γνωστός ἀπό Μοναστηριακές πανηγύρεις στό Βατοπαίδι καί σέ ἄλλα Μοναστήρια τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ὁ πολυμελής καί καλλίφωνος βυζαντινός χορός ὑπό τόν πρωτοψάλτη κ. Ἰωάννη Χασανίδη ἐνέπνευσε στούς πάντες τήν εὐλογημένη χαρμοσύνη καί κατάνυξη τῆς ψαλμωδικῆς μετοχῆς στούς Δεσποτικούς καί τούς Θεομητορικούς ὕμνους, εἰσαγωγῆς στό θεῖο λειτουργικό μυστήριο.

Πρίν τήν ἀπόλυση τῆς θείας Λειτουργίας, ἀπευθυνόμενοι πρός πάντας ἐκφράσαμε πάλι τίς πολλές μας εὐχαριστίες στόν ἅγιο Καθηγούμενο Ἀρχιμ. Ἐφραίμ καί τοῦ ἐπιδώσαμε ὡς ἀντίδωρον εὐλογίας γιά τήν Ἱερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου ἁγιογραφημένη εἰκόνα τῶν τριῶν Ἁγίων Νεοφανῶν Μαρτύρων Ραφαήλ, Νικολάου καί Εἰρήνης. Τονίσαμε δέ ὅτι κάθε χρόνο θά τιμᾶται ἡ ἐπέτειος τῆς ὑποδοχῆς καί ἐνθρονίσεως τοῦ ἱεροῦ Θεομητορικοῦ σεβάσματος τῆς Παναγίας Βηματάρισσας καί Κτητόρισσας βάσει τοῦ συμπέσαντος ἑορτολογίου, τό ἑσπέρας τῆς Παρασκευῆς (μέ πανηγυρικό Ἑσπερινό) καί τό πρωΐ τοῦ Σαββάτου μετά τήν Ἀνάληψη (μέ Ἀρχιερατική θεία Λειτουργία).

Δῶρα μέ βιβλία μας καί εἰκόνες ἐπιδώσαμε καί στούς μετασχόντες πατέρες.

Ἀναφέραμε ὡσαύτως ὅτι πολλές Ἐνορίες σέ ὅλη τήν Μητρόπολή μας φρουροῦνται ἀπό τήν δι᾽ εἰκόνων αἴσθηση τῆς μόνιμης Θεομητορικῆς προστασίας. Τό προσωνύμιον Βηματάρισσα γιά τήν παρασχεθεῖσα ἐν ἀντιγράφῳ σεπτή εἰκόνα εἶναι ἕνα ἀπό τά πολλά, τά ἀμέτρητα ἀνά τήν Ὀρθοδοξία προσωνύμια πού σχετίζονται μέ θαύματα εἴτε σημεῖα θαυμασίων ἐκ τῆς Μητροπρεπεστάτης προστασίας τῆς Παναγίας μας. Ἐν προκειμένῳ ἡ εἰκονιζόμενη Θεομητορική μορφή μέ τήν διπλή φερωνυμία Της μᾶς ἀναπέμπει στήν ξέχωρη γιά μᾶς εὐλογία, ὅτι ἡ Παναγία εἶναι ἡ “Κτητόρισσα” τῆς ἐσχατολογικῆς μας ἱστορίας.

***

ΕΞΑΙΤΙΑΣ τῆς σύμπτωσης τοῦ μεθέορτου τῆς Ἀναλήψεως Σαββάτου, τελέσαμε καί τό ἐτήσιο μνημόσυνο (ἐντός τοῦ Ναοῦ μετά κολλύβων) καί τό Τρισάγιο ἐπί τοῦ τάφου τῆς γερόντισσας, μακαρίας δούλης τοῦ Θεοῦ, Μαρίας Τσολάκη, κοιμηθείσης πρό ἔτους ἐν Κυρίῳ τό Σάββατο τῆς Ἀναλήψεως.

Ἡ μακαρία Μαρία, στήν μακρά ταπεινή καί πολυδοκιμασμένη, τήν ὑπομονετική καί ἀφανέστατη ζωή της, ὑπῆρξε ἡ βασικότερη καί κυριότερη διακόνισσα τῆς θεοφανοῦς ἀποκαλύψεως τῶν Ἁγίων Νεοφανῶν Μαρτύρων, μέ ἰσόβια αὐταπάρνηση καί ὑπακοή στό θεῖο θέλημα, διά βίου θεοδίδακτη καί χαριτωμένη, ἐλεήμων καρδιά καί ἁπλουστάτη ψυχή, θεοτίμητη μέ παρρησία πολλῶν σημείων καί θαυμασίων.

Στήν θεοδίδακτη αὐτή ψυχή, τήν διακονική τῆς ἀποκαλύψεως τῶν θεοδοξάστων νεοφανέντων Ἁγίων καί τῶν συμμαρτύρων τους, εἶναι ἀξιοθαύμαστο ὅτι (πρό τριῶν δεκαετιῶν καί πλέον) εἶχεν ἀποκαλυπτικά δείξει ὁ συνεχῶς ἐν χάριτι φανερούμενος ἅγιος Ραφαήλ νά μᾶς ὑποδείξει νά κλείσουμε τό φωτογραφικό καί εἰκονολογικό παράρτημα τοῦ βιβλίου μας “Ἡ ζωή ἐκ τάφων” ὁπωσδήποτε μέ ἀπεικόνιση τῆς θείας Ἀναλήψεως τοῦ Κυρίου μας. Ἐκείνη ἡ εἰκονολογική “ἀνακεφαλαίωση” τοῦ μυστηρίου τῆς ἀποκαλύψεως τῶν Ἁγίων ―ὅπως καί ἡ ἐνθεαστική φιλόθεος μαρτυρία ὅλων τῶν Ἁγίων― ἀνέπεμπε στήν προτροπή τῆς λειτουργικῆς θείας Ἀναφορᾶς (“Ἄνω σχῶμεν τάς καρδίας”), ὅπως καί στήν ἐκκλησιαστικῶς βιουμένη ἀνακεφαλαίωση τῆς βιβλικῆς χριστολογίας μέ τήν θεία Ἀνάληψη (καί τήν ἐγκαινιασμένη ἐσχατολογία). Καί δέν ἦταν καθόλου τυχαῖο ὅτι “ἐσαββάτισε” ἀπό τοῦ βίου πρός τήν αἰωνία ζωή πρό ἔτους τό Σάββατο τῆς θείας Ἀναλήψεως.

***

Ὁ Καθηγούμενος π. Ἐφραίμ παρακληθείς διένειμε τό ἀντίδωρον.

Σέ ὅλους τούς προσκυνητές διανεμήθηκαν πάλιν ἀρτοσκευάσματα (ἀρτύσιμες πίτες καί κεράσματα) καί ἐμφιαλωμένο νερό.

ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΤΕΘΕΙΣΑ πανηγυρική τράπεζα μέ παρόντες πολλούς λαϊκούς, ἀφορμῆς δοθείσης ἐκ τῆς παρουσίας τῶν μικρῶν παιδιῶν πού συμμετέσχον στή θ. Λειτουργία μέ τά ἐκφωνήσιμα τοῦ χοροῦ (Πιστεύω-Πάτερ ἡμῶν), δόθηκε ἡ εὐκαιρία ἀμεσότερης ἐπικοινωνίας καί ποιμαντικῆς προσεγγίσεως τῶν θλιβερῶν καί δυσίατων κοινωνικῶν προβλημάτων στή σημερινή νεολαία, λόγῳ τῆς ἀδιαφορίας εἴτε τῆς ἀνωριμότητος τῶν γονέων καί τῆς εὐρύτερης ἀλλοτρίωσης τοῦ κόσμου.

Ἐπισημάνθηκε ἡ σημερινή τελεία ἀπαξίωση πρός τόν θεσμό καί τήν συνοχή καί διάρκεια τοῦ γάμου, ἡ συνακόλουθη ἰσοπεδωτική καί ἀλλοτριωτική ἀντι-αγωγή πρός τά παιδιά καί τήν νεολαία, πού βεβαίως ἀνακυκλώνεται σέ καταφρόνηση τῶν μεγαλυτέρων, τῶν ἰδίων τῶν γονέων καί τῶν παππούδων. Σέ βαθμό, ὅπως ἀνέφερε μέ κατάπληξη ὁ Καθηγούμενος π. Ἐφραίμ, μικρά παιδιά νά ἀποκαλοῦν τούς γονεῖς τους ὄχι μέ τό γλυκύτατο (καί παιδαγωγικότατο) “πατέρα” καί “μητέρα”, ἀλλά μέ τήν ὀνομαστική τους φερωνυμία “Γιῶργο” καί “Μαρία”· ἤ π.χ. ὁ γαμπρός ἤ ἡ νύφη νά μήν ἀποκαλοῦν τά πεθερικά τους “πατέρα” ἤ “μητέρα”, ἀλλά “κ. Δημήτρη” καί “κ. Μαρία” δηλωτική τῆς ψυχικῆς ἀποστάσεως καί τῆς ψυχικῆς καταφρονήσεως καί τῆς ἔλλειψης εὐρύτερης οἰκογενειακῆς συνοχῆς. Ὁπότε προκαλοῦνται τόσες ἀνοιχτές κοινωνικές πληγές…

Ὡς ἐπιστέγασμα παρακλήσεως οἱ καλλίφωνοι χορωδοί μας ἔψαλαν ἐκ νέου τό παραδοσιακό “Ἄξιόν Ἐστι” σέ β΄ ἦχο.

***

ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ μᾶς συνοδεύει καί θά συνεχίσει νά συνοδεύει πολλούς ἡ κατανυκτική καί χαρμόσυνη συνάμα αἴσθηση τῆς πανευλαβοῦς παλλαϊκῆς ὑποδοχῆς τοῦ ἱερότατου αὐτοῦ κειμηλίου, πού μᾶς ἐπιδόθηκε ὡς μόνιμο σέβασμα καί εὐλογία ὄχι μόνον τῆς καθ᾽ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μονῆς τῆς Γρίβας, ἀλλά καί ὅλης τῆς συνοριακῆς μας Μητροπόλεως.

Ἡ μετάδοση τοῦ Ἑσπερινοῦ, τοῦ Ὄρθρου καί τῆς θείας Λειτουργίας μέσῳ τριῶν τηλεοπτικῶν μεταδόσεων (εἴτε ἄμεσα εἴτε μαγνητοσκοπημένα) συνετέλεσε σέ μιά εὐλογημένη “μετάγγιση” ἀπό τῶν ἐκδηλώσεων εὐλαβείας, σέ μιά ἱερότατη “ἐπαναφόρτιση” συνειδήσεων μέ τήν πατροπαράδοτη πίστη καί τήν καταφρονημένη εὐσέβεια.

Μᾶς ἀπομένει ἕνα διαρκές ἀνεξόφλητο χρέος, ἱεροπρεπές, ὡσάν ἀκοίμητη λαμπάδα στή Χάρη Της, ὡσάν “δίκτυο προσευχῆς” ὑμνολογικῆς καί δεητικῆς “εἰς τάς πολλάς πρεσβείας” Της.

† Ὁ Γουμενίσσης, Γεφύρας, Ἀξιουπόλεως & Πολυκάστρου Δημήτριος

Ὁμιλία ἐπί τῇ ὑποδοχῇ τῆς ἱερᾶς εἰκόνος τῆς Παναγίας Βηματάρισσας

Σεπτοί Πατέρες καί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

ἅγιε Δράμας κύριε Δωρόθεε καί ἅγιε Ρωγῶν κύριε Φιλόθεε,

θεοτίμητον πρεσβυτέριον, Χριστοῦ διάκονοι, χριστεπώνυμο πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας μας, λαέ τοῦ Θεοῦ περιούσιε καί ἡγαπημένε·

Σᾶς εὐχαριστοῦμε, πού ἤρθατε νά τιμήσετε ἕνα τόσο σπουδαῖο γεγονός γιά τήν τοπική μας Ἐκκλησία.

Ὑποδεχόμαστε ἕνα τόσο μεγάλο δῶρο τῆς χριστοφόρου καρδιᾶς καί φιλαδελφίας τοῦ ἁγίου Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μεγίστης Μονῆς Βατοπαιδίου, τοῦ Γέροντος καί σεβαστοῦ π. Ἐφραίμ, τοῦ φέροντος τά στίγματα τοῦ μαρτυρίου τῆς συνειδήσεως χριστοτερπῶς.

Προσήλθαμε, γιά νά παραλάβουμε ὅλοι μαζί (Ἀρχιερεῖς, κλῆρος, μοναχοί, λαός, ἄρχοντες περιώνυμοι) μιά πολύ μεγάλη παρακαταθήκη, πού μόνοι μας ἴσως δέν θά μπορούσαμε νά παραλάβουμε ―ἔτσι ὅπως θά ἄξιζε― ἕνα τόσο ἅγιο δώρημα (πανάγιο σύμβολο καί πανίερο χάρισμα).

Ἡ θεοδώρητη χάρη καί θαυμαστωθεῖσα μεγαλωσύνη τῆς Παναγίας τῆς Βηματάρισσας καί Κτητόρισσας (ὅπως καί κάθε Θεομητορικῆς παρουσίας ἐν εἰκόνι αἰσθητῆς) εἶναι τόσο μεγάλη, πού θά ἤθελε πολύ μεγάλους, δηλαδή ἁγίους ἀποδέκτες. Κι ἐπειδή δέν εἴμεθα ἅγιοι, ἤρθαμε ὅλοι μαζί ἐπί τό αὐτό. Ἐσεῖς, οἱ ἅγιοι Ἀρχιερεῖς, οἱ λευχείμονες κληρικοί καί οἱ μελανείμονες μοναχοί, οἱ ἔνστολοι καί οἱ ἐπώνυμοι σπουδαῖοι τοῦ τόπου μας καί τῆς πατρίδος μας καί ὅλος ὁ λαός.

Σᾶς εὐχαριστοῦμε ὅλους. Διότι ὅλοι ἐμεῖς ἡ σημερινή ἱερά σύναξη ὡς σύνολο εἴμεθα μιά “ἅγια συλλογικότητα καί ἑνότητα” ὑποδοχῆς. Αὐτό πού ὡς ἄτομα δέν ἔχουμε, τό ἔχουμε σήμερα ὡς ἅγια σύναξη ὑποδοχῆς. Ὅπως θά ἅρμοζε στήν παροῦσα ὑποδοχή τῆς εἰκόνος τῆς Παναγίας μας…

Μαζί ἐκπληρώνουμε τό “ὅπου εἰσί δύο ἤ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τό ὄνομα τοῦ Κυρίου, ἐκεῖ εὑρίσκεται καί ὁ Χριστός ἐν τῷ μέσῳ ἡμῶν”. Ὡς σύναξη ἐκπληρώνουμε αὐτό, πού ὡς ἄτομα ἀγωνιζόμαστε, ἀλλά δέν κατορθώσαμε ἀκόμη νά τό ἐκπληρώσουμε: τό “ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι ἐγώ ἅγιός εἰμι”.

Μόνο μιά δοξολογική, ὑμνολογική, λατρευτική, συλλογική, καθαιρόμενη καί ἁγιαζόμενη ἐκκλησιαστική σύναξη θά ἅρμοζε νά ὑποδεχθεῖ τήν Παναγία μας. Μέ ἐνεργούμενη καθημερινά αὐτήν τήν συναίσθηση, ἡ παροῦσα ὑποδοχή θά ἐνεργεῖται στίς καρδιές μας ὡς διαρκής καθημερινή ἀνάμνηση καί ὑποδοχή… Μιά διαρκής ἁγιαστική ὑποδοχή καί εὐλάβεια πρός τήν Παναγία μας τήν Βηματάρισσα καί Κτητόρισσα τοῦ Βατοπαιδίου, πού μᾶς χάρισε ἡ μεγάλη ἀγάπη σας, ἅγιε Καθηγούμενε πάτερ Ἐφραίμ.

Ἀπό τότε πού σᾶς γνωρίζουμε, σᾶς γνωρίζουμε ὡς εὐεργέτη τοῦ κλήρου καί τοῦ λαοῦ μας τῆς Παιονίας καί τῆς Μητροπόλεώς μας.

Μᾶς ἐκομίσατε τό 2019 τήν τιμία, χαριτόβρυτη καί (μέ ἄφθαρτα σημάδια θείας χαριτώσεως) Κάρα τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου.

Στίς ἐκκλήσεις μας, γιά χρόνια, ἀμέσως μᾶς στέλνατε τρόφιμα, καί τά μοιράζαμε στούς ἐμπερίστατους.

Προπέρυσι καί πέρυσι καί ἐφέτος μᾶς εὐεργετήσατε, καί ἐμᾶς καί ὅλη τήν Ἑλλάδα καί τήν ὁμογένεια καί πλῆθος Ὀρθοδόξων καί πλῆθος ἀνθρώπων ἀνά τόν κόσμο μέ τίς προβολές τοῦ ὁσίου καί θεοφόρου Πατρός ἡμῶν Ἰωσήφ τοῦ Σπηλαιώτου, τοῦ Ὁσίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου καί τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἡμῶν Νεκταρίου Ἐπισκόπου Πενταπόλεως τοῦ θαυματουργοῦ.

Ἐκ τοῦ πλούτου τῆς ταπεινῆς καί γεμάτης Χριστόν καρδιᾶς σας.

Ἐκ τοῦ περισσεύματος τῆς ἁπλῆς, ταπεινῆς καί πολύ μεγάλης Ἀδελφότητος, τήν ὁποία διακονεῖτε ἐπί 35 χρόνια (μέ σοφία καί διάκριση καί πολλή ἀγάπη) ὡς Καθηγούμενος.

Ἐνεργοποιεῖτε ἔτσι κι ἐσεῖς τό μυστήριο τῆς Χριστοφόρου συλλογικότητος, τῆς Χριστοφόρου συμμελίας, τῆς Ἐκκλησίας. Τό ἐξαγγέλλετε μέ ἕνα τρόπο ἀντιληπτό στήν ἀνάγκη τοῦ κόσμου καί στήν παρατηρητικότητα τοῦ κόσμου.

Ὁ κόσμος εἶναι κυρίως θέαμα, βλέμμα, παρατήρηση, δίψα γιά χειροπιαστή χριστιανικότητα, γιά χειροπιαστή παρουσία τῆς ὁσιότητος (ὅπως θά συμβούλευε ὁ ἅγιος Πορφύριος).

Αὐτήν τήν ἅγια θέα, τό ἅγιο ὅραμα, τό ἅγιο βλέμμα, τήν ἅγια προσοχή, τήν ἅγια προσευχή μᾶς χαρίζετε σήμερα (τόσο συμβολικά καί τόσο αἰσθητά) μέ τήν χαριτόβρυτη εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Βηματάρισσας, πού ἱστορήθηκε μέσα στόν ἁγιασμένο τόπο τῆς Μονῆς σας, μέ τίς τόσες καθημερινές θεῖες Λειτουργίες πού ἐπιτελοῦνται καί τίς τόσες ἀκολουθίες. Σέ 33 Παρεκλήσια τῆς Μονῆς σας λατρεύεται ὁ ἐν Τριάδι Θεός ἡμῶν καί θαυμαστώνει τό ἔλεός Του γιά τούς ἐγγύς καί τούς μακράν πού δέν ἔχουν χάσει τήν θεωρία τῆς αἰωνιότητος.

Εἶναι ἡ πιό σπουδαία Θεομητορική εἰκόνα τοῦ ἱστορικοῦ καί μεγάλου Μοναστηριοῦ σας. Εἰκόνα πού συνδέεται μέ ἕνα μεγάλο ἱστορικό θαῦμα (πού ἤδη τό ἔχουμε περιγράψει στίς ἐγκυκλίους μας). Εἰκόνα πού σᾶς ἁγιάζει κάθε μήνα μέ τήν λιτανεία κάθε πρωτομηνιά (μέσα στό Μοναστήρι), καί τρεῖς φορές τό χρόνο (γύρω ἀπό τό Μοναστήρι).

Τήν λιτανεύετε τόσες φορές καί Τήν παρακαλεῖτε ὅλοι μαζί (ὡς ἰσάγγελη, ἀνθρώπινη χορεία δικῶν Της συνοδῶν καί ἀκολούθων) νά σᾶς προστατεύει καί νά προστατεύει ὅλον τόν Ἄθωνα, ὅλη τήν Χαλκιδική, ὅλη τήν Μακεδονία μας, ὅλη τήν πατρίδα μας, ὅλο τόν κόσμο μας.

Κι Ἐκείνη (διά μέσου τῆς ἐκκλησιαστικῆς μοναστικῆς λιτανείας καί συνάξεως) σᾶς τό δείχνει ὅτι εἶναι παροῦσα, κτητόρισσα καί βηματάρισσα στίς διαδρομές τῆς σωτηρίας σας, τῆς σωτηρίας μας.

Ἴσως σκεφθεῖ κάποιος (μέ ἁπλότητα): τό πρωτότυπο θά εἶναι στό Βατοπαίδι· καί ἐδῶ θά ἔχουμε μονίμως στό προσκυνητάρι ἕνα ἀντίγραφο. Ὅμως, ἔχει τήν ἴδια χάρη.

Ναί. Ἡ εἰκόνα εἰκονίζει, παραπέμπει στό πρωτότυπο τῆς Βηματάρισσας καί προπαντός στό πρωτότυπο τῆς Παναγίας μας, πού εἶναι ἡ ἐλπίδα καί καταφυγή μας.

Θά μοῦ ἐπιτραπεῖ νά εἰπῶ ἕνα ἱστορικό παράδειγμα:

Στή Ρωσία ἔχουν μιά εἰκόνα τῆς Παναγίας ὡσάν τήν δική μας τήν Μεγαλόχαρη τῆς Τήνου. Εἶναι ἡ Παναγία τοῦ Καζάν. Δέν σώζεται τό πρωτότυπο, ἀλλά (70) ἀντίγραφα ἀνά τόν κόσμο. Στήν πολιορκία τῶν 900 ἡμερῶν τοῦ Λένιγκραντ ἀπό τούς Γερμανούς τοῦ Χίτλερ, ἡ Παναγία μας φανερώθηκε σέ ὅραμα πιστοῦ καί ζήτησε νά λιτανεύσουν τήν εἰκόνα Της μέσα στό Λένιγκραντ, ὥστε νά σωθεῖ ὁ λαός καί ὁ τόπος! Ἀναγκασμένος ὁ Στάλιν, τό ἐπέτρεψε, ἔδωσε “ἐντολή ὑπακοῆς”, καί σώθηκε ἡ πρωτεύουσα καί λύθηκε ἡ πολιορκία, ὑποχώρησαν οἱ Γερμανοί, σώθηκε ὁ λαός, γλίτωσε ἡ Ρωσία, γλίτωσε καί ἡ Ἐκκλησία κάπως ἀπό τήν φρικτή ἔνταση τοῦ προηγούμενου διωγμοῦ (ἔστω κι ἄν ἄργησε νά ρθεῖ ἡ ἡλιοφάνεια τῆς ἐλεύθερης πίστης).

Θέλω νά πῶ, ὅτι λιτάνευσαν ἕνα ἀντίγραφο τῆς ἀπολεσμένης πρωτοτύπου εἰκόνος, καί σώθηκε μιά τεράστια πόλη κι ἕνας λαός.

Κι ἐμεῖς σήμερα ἔχουμε ἕνα τέτοιο χαριτόβρυτο ἱερό καί ἅγιο ἀντίγραφο τῆς Παναγίας μας τῆς Βηματάρισσας.

Ἡ Παναγία μας ἡ Βηματάρισσα σήμερα μᾶς παίρνει ἀπό τό χέρι, ἐμᾶς πού ζοῦμε στόν κόσμο ἐκκλησιαστικά καί τούς Βατοπαιδινούς μοναχούς πού ἀσκοῦνται στό Ἁγιονόρος μοναστικά, καί μᾶς κρατάει ἀπό τά δυό Της χέρια.

Μᾶς θυμίζει ὅτι εἴμεθα ἀδελφοί ἀπό τήν ἴδια Πανάγια Μητέρα.

Σᾶς εὐχαριστοῦμε, ἅγιε Καθηγούμενε.

Σᾶς εὐχαριστοῦμε ἀπό ὅλη μας τήν ψυχή.

Νά εἶστε βέβαιος ὅτι κάθε προσκύνημα καί ἀσπασμός μοναχῶν, ἱερέων καί πιστῶν ἐμπρός στήν Παναγία Βηματάρισσα θά εἶναι ταυτόχρονα μιά μετάνοια μέ σταυρό καί προσευχή γιά σᾶς καί τήν εὐλογημένη τιμία ἀδελφότητά Σας.

Ἐκείνη μᾶς τιμᾶ, μᾶς ἀγκαλιάζει μέ τήν πανάγια χάρη Της, μᾶς βλέπει ἕναν πρός ἕναν μέ τήν ἴδια στοργή πού ἔβλεπε καί βλέπει τόν Υἱό καί Θεό Της καί Θεό μας. Διότι ἔχει τήν ἀτέλεστη τελειότητα τῆς θεουργημένης πληρότητος.

Διότι εἴμεθα εἰκόνες τοῦ Υἱοῦ Της.

Διότι εἴμεθα εἰκόνα τῆς βασιλείας Του.

Μᾶς συγκαλεῖ νά γίνουμε μιμητές τοῦ Υἱοῦ Της ὡς ἄνθρωποι

καί μίμημα τῆς βασιλείας Του ὡς ἐκκλησιαστική σύναξη.

Δέν εἶναι δύσκολο.

Ἐκείνη μᾶς δείχνει τόν δρόμο.

Εἶναι ἡ Βηματάρισσα πού ἐνθρονίστηκε ἐδῶ στόν κυρίως Ναό, γιά νά μᾶς δείχνει ὅτι πρέπει νά Τήν ἐνθρονίσουμε στήν καρδιά μας·ὥστε νά μεταποιήσει τήν καρδιά μας σέ “Ἅγιο Βῆμα τοῦ Χριστοῦ” [ὅπως ἡ ἴδια ἔγινε καί παραμένει “Ἱερό Βῆμα τοῦ Χριστοῦ”, “πανάγιος ναός τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος” (πρβλ. Ἰω. 14:23)].

Ἅγιο Βῆμα τοῦ Χριστοῦ ἡ καρδιά μας, ὅπου θά καίει διαρκῶς ἡ λαμπάδα τῆς θείας ἀγάπης, τῆς θείας λατρείας, τῆς θείας μετάνοιας, τῆς θείας πίστεως, τῆς θείας ἀπόφασης νά εἴμαστε γιά πάντα δικοί Της.

Ὅπως Ἐκείνη τό θέλησε νά εἶναι γιά πάντα δική μας. Εἶναι ἡ μόνη (μετά Χριστοῦ) ἐλπίδα μας, ἡ Βρεφοκρατοῦσα, ἡ Παντάνασσα, ἡ Κτητόρισσα τῆς ἐκκλησίας (τῆς ἐκκλησίας τοῦ σαρκωμένου Θεοῦ μετά τῶν ἀνθρώπων), ἡ Βηματάρισσα τῆς ἱστορίας τῆς σωτηρίας…

Πολλοί (χθές καί σήμερα καί αὔριο) τήν καταφρονοῦν σέ κάθε Χριστιανική νησίδα τοῦ κόσμου, ὅπου γῆς, (ὅπως τώρα στήν ἱστορική Μονή τοῦ Σινᾶ μέ τίς δραματικές ὧρες πού διέρχεται).

Ἐκεῖ ―στήν καταφλεγομένη Βάτο καί οὐ καιομένην― προτυπώθηκε τό μυστήριο τῆς Θεοτόκου. Δεόμεθα τοῦ Κυρίου καί τῆς Παναγίας μας, νά “θαυμαστώσουν” τά ἐλέη τους ἐπί τούς Πατέρες καί τόν Καθηγούμενο, ὥστε νά ξεπεραστεῖ σύν Θεῷ ἡ δοκιμασία καί καταφρόνηση τῆς Θεοβάδιστης διαχρονικῆς ὁλοκληρίας τοῦ Ἁγίου Ὄρους “Σινᾶ”. Ἀμήν.

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΕΠΙ Τῌ ΕΝΘΡΟΝΙΣΕΙ

ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΕΙΚΟΝΟΣ

ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΒΗΜΑΤΑΡΙΣΣΗΣ

Ἀπολυτίκια

τῆς ἑορτῆς τῆς θείας Ἀναλήψεως (ἦχος δ΄)

Ἀνελήφθης ἐν δόξῃ, Χριστέ, ὁ Θεός ἡμῶν,

χαροποιήσας τούς Μαθητάς τῇ ἐπαγγελίᾳ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος,

βεβαιωθέντων αὐτῶν διά τῆς εὐλογίας

ὅτι σύ εἶ ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὁ Λυτρωτής τοῦ κόσμου.

 (ἦχος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε.)

Εἰκών Κτητορίσσης τε Βηματαρίσσης, σεπτή,

κρυβεῖσα τῷ φρέατι, ἀπό βαρβάρων ὀργῆς, ἑπτάκις δέκα ἔτεσιν,

αὖθις σύν ζωηφόρῳ Ξύλῳ ἐξανατέλλεις,

πέμπουσα τάς ἀκτῖνας τῶν λαμπρῶν σου θαυμάτων,

Βατοπαιδίου σκέπουσα Μονήν

καί δεομένους, λιταῖς ἀκοιμήτοις σου.

Δόξα. (ἦχος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε.)

Ἡ ἐκ τοῦ φρέατος λαμπρῶς ἀνελθοῦσα

σύν ζωηφόρῳ τοῦ Σταυροῦ σεπτῷ Ξύλῳ

μετά λαμπάδος αἴγλης ἀκοιμήτου, Ἁγνή,

φρούρησον τήν ποίμνην σου τήν τιμῶσάν σε πόθῳ,

Ὄρος τε τό Ἅγιον καί δοχήν τήνδε νέαν

ἐξ ἐπηρείας πάσης δυσμενῶν,

Βατοπαιδίου Μονῆς φύλαξ ἄγρυπνε.

Καί νῦν. (Κοντάκιον ἑορτῆς)

Τήν ὑπέρ ἡμῶν πληρώσας οἰκονομίαν

καί τά ἐπί γῆς ἑνώσας τοῖς οὐρανίοις,

ἀνελήφθης ἐν δόξῃ, Χριστέ ὁ Θεός,

οὐδαμόθεν χωριζόμενος, ἀλλά μένων ἀδιάστατος

καί βοῶν τοῖς ἀγαπῶσί σε·

ἐγώ εἰμι μεθ᾽ ὑμῶν καί οὐδείς καθ᾽ ὑμῶν.

ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ

Δόξα σοι τῷ δείξαντι τό φῶς, δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ… (ἡ συνήθης ἐπιλογή στίχων)

ΕΚΤΕΝΗΣ ΔΕΗΣΙΣ

ΔΙΑΚΟΝΟΣ: Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν.

ΧΟΡΟΣ: Κύριε, ἐλέησον.

ΕΥΧΗ ΕΠΙ ΤΗ ΕΝΘΡΟΝΙΣΕΙ

ΤΗΣ ΣΕΠΤΗΣ ΘΕΟΜΗΤΟΡΙΚΗΣ ΕΙΚΟΝΟΣ

Δέσποτα, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ὁ Θεός ἡμῶν, ἡ ἀπαράλλακτος εἰκὼν τοῦ Πατρός, ὁ σαρκωθείς ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί ἐκ τῆς ἀπειρογάμου καί ἀειπαρθένου σου Μητρός ἐνανθρωπήσας· ὁ τό θεόκτιστον ἐν ἡμῖν “κατ᾽ εἰκόνα Θεοῦ” ἀνακαθάρας τε καί λαμπρύνας καί ἀνασώσας, τό τε θεόκλητον “καθ᾽ ὁμοίωσιν” δι᾽ ἡμᾶς τούς βροτούς ἀποδιδούς ἐν σεαυτῷ τετελειωμένον, διά τῆς ὑπέρ ἡμῶν θεανδρικῆς σου Οἰκονομίας· ὁ Σωτήρ ἡμῶν, ἡ ἐλπὶς πάντων τῶν περάτων τῆς γῆς καὶ τῶν ἐν θαλάσσῃ μακράν,

ἐπάκουσον ἡμῶν ἁπάντων δεομένων Σου ἐν τῇ ὥρᾳ ταύτῃ, ἐπὶ τῇ ὑποδοχῇ τε καί ἐνθρονίσει ταύτης τῆς σεπτῆς καί πανιέρου, τῆς θαυμαστωθείσης καί θαυματοβρύτου εἰκόνος τῆς Πανάγνου μέν καί Πανυμνήτου Μητρὸς Σου, Κυρίας δέ ἡμῶν Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαριάμ, τῆς Παναγίας Βηματάρισσας, τῆς καί Κτητόρισσας τοῦ Βατοπαιδίου, δεδωρημένης ἡμῖν παρά τῆς θεοσώστου μάνδρας τῆς σεβασμίας τοῦ Βατοπαιδίου Μεγίστης Μονῆς, φιλαδέλφως, διά τοῦ αὑτῆς Καθηγουμένου καί ἀδελφοῦ ἡμῶν Ἐφραίμ ἱερομονάχου, ἐπ᾽ εὐλογίᾳ τῆσδε τῆς ἐπαρχίας ἡμῶν καί τῶν προσιόντων ἀδελφῶν καί τῆσδε τῆς Μονῆς τῶν θεοδοξάστων σου Νεοφανῶν Μαρτύρων Ραφαήλ, Νικολάου καί Εἰρήνης.

Ταύτης μέν τὸ ἱερώτατον πρωτότυπον, ἀπ᾽ αἰώνων, τό τε ἅγιον Βῆμα τῆς Ἀθωνίτιδος μεγίστης καί σεβασμίας Μονῆς, οὐ μήν, ἀλλά καί τάς καρδίας τῶν ἐκεῖσε ἀσκουμένων Μοναχῶν καθαγιάζει, τοῦτο δέ τό πιστότατον ἀντίγραφον χαρίζεται ἡμῖν σήμερον ἐπ᾽ ἐκκλησίᾳ ἁγίων Ἀρχιερέων, κλήρου τε ἱεροῦ καί τοῦ φιλοθέου λαοῦ καί τῶν Ἀρχῶν, ἀποτιθέμενον εἰς προσκύνησιν καί αἶνον καί ἱκέτιδα προσκύνησιν καί δεήσεις ὁλοτελεῖς ὑπέρ τοῦ κόσμου παντός καί τῶν προσδεομένων καί τῶν ἐνασκουμένων καί τῶν προσκυνητῶν.

Ταῖς πρεσβείαις τῆς Πανυμνήτου Μητρός σου, δός ἡμῖν, ἀγαθέ καί φιλάνθρωπε, ―διά τῆσδε τῆς ἱερωτάτης εἰκόνος τῆς Βηματαρίσσης― τό μυστήριον τῆς θείας σου Οἰκονομίας πάντοτε ἐμμελετᾶν καί τό θαῦμα τῆς ἀπειροδυνάμου σου φιλανθρωπίας ἐκδέχεσθαι εἰς σωτηρίαν.

Μνήσθητι πάντων ἡμῶν ἐν τῇ βασιλείᾳ σου, βασιλείᾳ δικαιοσύνης καί ἀληθείας, σωφροσύνης τε καί ἁγιασμοῦ. Μνήσθητι τοῦ κόπου τῆς ἀγάπης τῶν Ἀδελφῶν ἡμῶν Δωροθέου καί Φιλοθέου τῶν Ἀρχιερέων καί τῆς συνοδείας αὐτῶν, εἰς τελείωσιν εὐαρεστήσεως. Μνήσθητι, Κύριε, τῆς φιλαδελφίας καί φιλοθεΐας τοῦ ἀδελφοῦ ἡμῶν Ἐφραίμ Καθηγουμένου καί πάσης τῆς Βατοπαιδινῆς Ἀδελφότητος, δαψιλεύων αὐτοῖς τά σωτήρια.

Μνήσθητι, Κύριε, τοῦ καθ᾽ ἡμᾶς ἱεροῦ Κλήρου καί τοῦ λαοῦ καί πάντων κατ᾽ ὄνομα τῶν συνελθόντων εἰς τήν χαράν ταύτην καί τήν παρά τῆς Παναγίας Μητρός σου μεγίστην εὐλογίαν. Μνήσθητι, Κύριε, τοῦ ἔθνους ἡμῶν τοῦ χριστωνύμου, τῶν Ἀρχόντων τῆς Πολιτείας, τοῦ Δήμου καί τοῦ Νομοῦ, τῶν ἀπό τοῦ Στρατοῦ, τῆς Ἀστυνομίας, τῆς Πυροσβεστικῆς Ὑπηρεσίας, καί πάντων τῶν ταῖς χρείαις τῆς κοινωνίας φιλαδέλφως διακονούντων, ὡς καί πάντων τῶν ὑποδεξαμένων καί συνυπουργησάντων τήν ἐν εἰκόνι ἱερωτάτην δοχήν τῆς πανυπερυμνήτου Μητρός σου.

Μνήσθητι τῶν ἐπικαλουμένων σε ἐν ἐπιγνώσει καί συντριβῇ καρδίας, ἀλλά καί τῶν ἐν ἀφελότητι τῆς ἐπιπολαζούσης ἀγνοίας, ἀπό τῆς δυσιάτου τοῦ κόσμου ἀμαθείας τε καί ἀρρωστίας καί ἐμπαθείας.

Μνήσθητι τῆς νεολαίας ἡμῶν, ὅσων μέν τήν ἁγνότητα τῇ Ἀειπαρθένῳ καί φιλοπαρθένῳ Μητρί σου τετηρηκότων εἰς περιποίησιν σωτηρίας· καί τῶν συρομένων κατά τάς ἐπιθυμίας τῆς ἀπάτης εἰς τάς παρόδους τῆς ἐμπαθείας, ἀνακαλῶν εἰς περιποίησιν αἰσθήσεως καί συναισθήσεως καί μετανοίας.

Μνήσθητι τῆς τε στεῤῥᾶς συζυγίας τῶν τιμώντων τό σωτήριόν σου θέλημα καί ἀγαπώντων ἀλλήλους ἐν σωφροσύνῃ, ἀλλά καί τῶν καταφρονούντων τά σωτήρια καί ἐκπιπτόντων τῆς καλῆς συζυγίας.

Μνήσθητι τῶν πενομένων τε καί τῶν ἀπεγνωσμένων, τῶν ἀστέγων καί τῶν ἐστερημένων, τῶν πεινώντων καί τῶν φιλανθρώπως μεμνημένων αὐτῶν, τῶν αἰχμαλώτων καί τῶν ἐκπολεμουμένων, τῶν κινδυνευόντων καί τῶν καμνόντων, τῶν ἀσθενούντων καί βαρυαλγούντων καί τῶν ἀπερχομένων τοῦ βίου, τῶν ἀγνοούντων σε καί τῶν ἐπεγνωκότων, τῶν μετανοούντων καί τῶν τυφλότητι ψυχῆς ἁμαρτανόντων, τῶν ἑστώτων καί τῶν ἀπορρώγων, τῶν δοξολογούντων σε καί τῶν ἀπειρηκότων.

Πάντας ἐπίσκεψαι καί ἴασαι τά ἄλγη τοῦ σώματος καί τάς ὀδύνας τῆς ψυχῆς, ἀνακαλῶν ἀπό πάσης ἀλλοτριώσεως εἰς τήν ἀπολύτρωσιν καί τήν σωτηρίαν· πάντας παραμύθησαι καί μεταποίησον τάς ὠδίνας τῆς φθορᾶς, εἰς ὠδίνας μετανοίας καί ἐπιστροφῆς καί σωτηρίας· πάντας ἐπίσκεψαι ἐν ἐλέει καί οἰκτιρμοῖς καί ἐλευθέρωσον ἀπό τῶν συνεχόντων δεινῶν· πάντας ἡμᾶς ἀνάστησον εἰς υἱούς τῆς βασιλείας σου.

Ἐνταῦθα δέ, ἐν τῇδε τῇ Μονῇ τῶν θεοδοξάστων ἁγίων σου Ραφαήλ, Νικολάου καί Εἰρήνης, πᾶσι τοῖς ἐπικαλουμένοις τήν χάριν καί τάς πολλάς πρεσβείας τῆς Παναχράντου καί Πανυμνήτου Μητρός Σου τῆς Βηματαρίσσης, γενοῦ βοηθός καί σκεπαστής εἰς σωτηρίαν, συνοδοιπόρος τοῦ βίου, βραβευτής τῆς μετανοίας καί τῆς ἀρετῆς, ἐν εὐλογίαις ὁσιότητος καί δικαιοσύνης καί ἀληθείας.

Σὺ γὰρ εἶ ὁ Δημιουργός καί Σωτὴρ ἡμῶν καὶ Σοὶ τὴν δόξαν καὶ εὐχαριστίαν καὶ προσκύνησιν ἀναπέμπομεν, σὺν τῷ ἀνάρχῳ σου Πατρὶ καὶ τῷ παναγίῳ καί ἀγαθῷ καί ζωοποιῷ σου Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. ᾿Αμήν.

Ἀπόλυσις

Δι’ εὐχῶν.