Ἡ Ἑορτή τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ

Στις 14 Σεπτεμβρίου ἡ Ἐκκλησία μας πανηγυρίζει μία ἀπό τὶς μεγαλύτερες καὶ παλαιότερες Δεσποτικὲς ἑορτές: τὴν Ὑψωση τοῦ Τιμίου καὶ Ζωοποιοῦ Σταυροῦ.

Ἱστορικὸ Ὑπόβαθρο

Μετὰ τὴν ἔνδοξη νίκη τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου καὶ τὴν εὕρεση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἀπὸ τὴν Ἁγία Ἑλένη (326 μ.Χ.), ὁ Σταυρὸς τοῦ Κυρίου ἐτέθη εἰς τὴν νέα Βασιλικὴ τοῦ Παναγίου Τάφου. Στὴν ἑγκαίνια τοῦ Ναοῦ, τὸ 335 μ.Χ., ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων Μακάριος ὑψώνει τὸν Σταυρὸ ψηλά, γιὰ νὰ τὸν ἴδουν καὶ νὰ τὸν προσκυνήσουν οἱ πιστοί.

Ἀπὸ τότε, ἡ Ἐκκλησία ἀναμιμνήσκεται ἐτησίως τοῦ γεγονότος καὶ τελεῖ τὴν πανσεβάσμια ἑορτή.

Θεολογικὴ Σημασία

Ὁ Σταυρός δὲν εἶναι πια σύμβολο ὀδύνῃς καὶ θανάτου, ἀλλὰ ἡ πηγὴ ζωῆς καὶ σωτηρίας. Μέσα ἀπὸ τὸ Σταυρὸ φανερώνεται ἡ ἀπέραντη ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος ἔγινε ὑπήκοος μέχρι θανάτου «θανάτου δὲ Σταυροῦ» (Φιλ. 2,8), καὶ ἡ Ἀνάστασή Του δοξάζει τὸν Σταυρὸ ὡς «όπλον κατὰ τοῦ διαβόλου».

Τὸ ἔθος τῆς ἡμέρας

Τὴν ἡμέρα αὐτή:

Ὁ ἱερεὺς ὑψώνει τὸν Σταυρὸ στὸ μέσον τοῦ Ναοῦ, ψάλλοντας:

«Σῶσον Κύριε τὸν λαόν σου καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου…»

Τηρούμε αὐστηρὴ νηστεία, ὅπως τὴ Μεγάλη Παρασκευή, γιὰ τὸ μεγαλείο τῆς ἡμέρας.

Μήνυμα γιὰ τοὺς πιστούς

Ὁ Σταυρός εἶναι:

ἡ δόξα τῆς Ἐκκλησίας,

ἡ ἐλπίδα τῶν πιστῶν,

ἡ φρουρά τῆς οἰκουμένης.

Προσκυνούμε τὸν Σταυρό, ἀλλὰ δοξάζουμε καὶ τὴν Ἀνάσταση, διότι ἡ μία πραγματικότητα δὲν χωρίζεται ἀπὸ τὴν ἄλλη.

✝️ «Τὸν Σταυρόν σου Χριστὲ προσκυνοῦμε καὶ τὴν Ἁγίαν Σου Ἀνάστασιν δοξάζομεν»