Ποια είναι η γυναίκα από τη Σκύδρα που θέλει να μπει στην Ευρωβουλή

Η Μπουμπουλίνα Νικάκη, βραβευμένη μεταφράστρια, ανεξάρτητη ερευνήτρια (θέατρο), ειδική στα διεθνή φεστιβάλ θεάτρου και σύμβουλος στον τομέα των διεθνών πολιτιστικών σχέσεων, έζησε και/ή δραστηριοποιήθηκε σχεδόν είκοσι χρόνια κυρίως στη Γαλλία, στα Βαλκάνια, στον Αραβικό κόσμο, στην Τουρκία και σε χώρες της πρώην Ανατολικής Ευρώπης και της Μαύρης Θάλασσας. Διαθέτει πλούσια και μοναδική στην Ελλάδα πείρα στην Πολιτιστική διπλωματία (ανάπτυξη πρωτοβουλιών και δράσεων, αλλά και σε συνεργασία με το ΥΠΕΞ, 2008 – 2013, ως εξωτερικός συνεργάτης). Το 2013 την άνοιξη, ολοκλήρωσε το πολυετές πρότζεκτ «Ελληνικός κοσμοπολιτισμός της Ανατολής»*, το οποίο παρουσιάστηκε στο ΥΠΕΞ και στον διπλωματικό σύμβουλο του Προέδρου της Δημοκρατίας αναλυτικά. Το 2013 το φθινόπωρο, όταν η Ελλάδα ετοιμαζόταν για την Προεδρία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου (2014), προσέφερε αφιλοκερδώς στην ελληνική Πολιτεία (ΥΠΕΞ) αναλύσεις, προτάσεις και πρότζεκτ αναφορικά με τις εξωτερικές πολιτιστικές σχέσεις, με στόχο να βοηθήσει με τα δικά της μέσα τη χώρα, σε μια δύσκολη συγκυρία.

Κατά το ίδιο έτος, δήλωσε στο ΣΥΡΙΖΑ τη διάθεσή της να συμμετάσχει στη λίστα των ευρωβουλευτών του, έτοιμη να δώσει μάχες στο επόμενο πλέον επίπεδο. Πολιτικοποιημένη πριν από την ενηλικίωσή της, συμμετείχε ενεργά και με πρωτεύοντα ρόλο στις σημαντικές καταλήψεις του ’90. Αργότερα, συμμετείχε σε αριστερές ομάδες στο Μονπελιέ της Γαλλίας, όπου έζησε κάποια χρόνια. Εκεί, δραστηριοποιήθηκε επιπλέον με κείμενα κατά του δυτικού ρατσισμού εναντίον των Σέρβων (διαφορετική στάση από ό,τι στην Ελλάδα), κατά των βομβαρδισμών των ΗΠΑ και κατά του πολέμου στην πρώην Γιουγκοσλαβία. Δημοσίευσε κείμενα για το Παλαιστινιακό στον αραβικό Τύπο και το 2006, ανέλαβε δράση στο Παρίσι και στην Αθήνα κατά του πολέμου του Ισραήλ εναντίον του Λιβάνου, με εκδηλώσεις και μεταφράσεις άρθρων και επιστολών. Η πολιτική χροιά συνόδευσε τη δραστηριότητά της στον πολιτισμό, όλα τα χρόνια που ακολούθησαν και έδρασε διεθνώς κατά του πολιτισμικού ρατσισμού. Και βέβαια, βοήθησε με όσα μέσα διέθετε στην ανάπτυξη αλληλεγγύης στο μεταναστευτικό στην Ελλάδα και στην Ευρώπη («Καλώς τους» κ.α.).

Ως κριτικός (μέλος της IATC και του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου), μεταφράστρια και πρώην μέλος των επιτροπών του Μaison d’Europe et d’Orient, του EURODRAM (European network for drama in translation) και του Maison Antoine Vitez (2006 – 2016) στο Παρίσι, συνέβαλλε, με όχημα κυρίως το θέατρο και τη λογοτεχνία, στην προώθηση του ελληνικού πολιτισμού και στην καλλιέργεια του διαπολιτισμικού διαλόγου. Επιπλέον, έδωσε σημαντικές συνεντεύξεις, τόσο σε διεθνή μέσα μαζικής ενημέρωσης (Ρουμανία, Γαλλία, Τουρκία, Γεωργία, Μολδαβία, Αραβικές χώρες κ.α.), όσο και σε ελληνικά.

Το 2006, στο Παρίσι, οι γαλλικές εκδόσεις Cambourakis της ανέθεσαν ρόλο συμβούλου ελληνικών τίτλων στη σειρά ελληνικής λογοτεχνίας, αλλά η ίδια πρότεινε και νέους ελληνόφωνους μεταφραστές, με στόχο τη βελτίωση της ποιότητας της μεταφρασμένης ελληνικής λογοτεχνίας στη Γαλλία και στη Γαλλοφωνία. Παράλληλα, εισήγαγε στο I.T.I. και στο ΚΘΒΕ πρόταση αποκέντρωσης, για την τόνωση και την άνοδο της πολιτιστικής παραγωγής στην ελληνική επαρχία. Το 2006 και το 2007 ήταν υποψήφια (με το έργο Alpenstock του Rémi de Vos) για το βραβείο θεατρικής μετάφρασης Μάριος Πλωρίτης, ενώ το 2008 τιμήθηκε με το διετές βραβείο καλύτερης λογοτεχνικής μετάφρασης από την Ένωση Ελλήνων Μεταφραστών Λογοτεχνίας (ΕΕΜΛ) για τη μετάφραση του έργου Το μακρύ ταξίδι της άμμου του Πιερ Πάολο Παζολίνι. (εκδ. Ηλέκτρα).

Άλλο σημαντικό ορόσημο της επαγγελματικής της διαδρομής είναι οι δύο υποτροφίες που έλαβε από τη Γαλλία και τη Ρουμανία, όπου γεννήθηκε η ιδέα του βιβλίου Ταξιδεύοντας με τον Παναϊτ Ιστράτι (εκδ. Αιγόκερως, 2011), το οποίο και επιμελήθηκε, με τη συνεργασία μιας σειράς ρουμάνων διανοουμένων. Το συγκεκριμένο εγχείρημα συνιστά μια ματιά επάνω στο συγγραφέα και στον ελληνισμό, υλικό στο οποίο βασίστηκε η εκδήλωση για την εγκαινίαση του κύκλου ‘Άγνωστος Ελληνισμός (2010), του συνθέτη Δημήτρη Παπαδημητρίου, στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση, στην Αθήνα.

Το 2010, επίσης, ίδρυσε το γαλλόφωνο, διεθνές Theatre Cultures* (στο διαδίκτυο, προς το παρόν σε αναδόμηση), για την προαγωγή του θεάτρου, των θεατρικών φεστιβάλ και του διαπολιτισμικού διαλόγου, αλλά στο πλαίσιο αυτό, ίδρυσε και ένα ανοιχτό διεθνές δίκτυο, ως ένδειξη έμπρακτης αλληλεγγύης σε έναν κόσμο θεατρικό περιθωριοποιημένο, έξω από τη Δύση, έξω από ευκαιρίες συμμετοχής σε διεθνή φεστιβάλ και συνεργασίες. Επίσης, ίδρυσε την εταιρεία πολιτισμού anagnosis, με σκοπό την ενίσχυση των πολιτιστικών ανταλλαγών και την προβολή του ελληνικού πολιτισμού. H Μπ.Νικάκη διετέλεσε σύμβουλος και μέλος κριτικών επιτροπών, ομιλήτρια – συντονίστρια σε στρογγυλά τραπέζια, ημερίδες, συμπόσια, συνέδρια, για θέματα μετάφρασης, θεάτρου, διαπολιτισμικού διαλόγου, διαχείρισης και διεθνών σχέσεων του πολιτισμού και βέβαια για το μεγάλο θέμα της Πολιτιστικής διπλωματίας.

Στο Montpellier III, στη Γαλλία, έκανε σπουδές Μετάφρασης, Ελληνικού πολιτισμού και Γεωγραφίας. Στην Αθήνα, έκανε σπουδές λογοτεχνικής μετάφρασης στο ΕΚΕΜΕΛ (Ευρωπαϊκό Κέντρο Λογοτεχνικής Μετάφρασης, 2002), ενώ στην Καλών Τεχνών Αθηνών συμμετείχε - ως ελεύθερη ακροάτρια - στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα για τη Φιλοσοφία και την Αισθητική. Tέλος, παρακολούθησε ελληνικά, γαλλικά, αμερικανικά σεμινάρια και Πανεπιστημιακά προγράμματα σχετικά με τις Τέχνες, τη Διαχείριση Πολιτισμού, το Marketing, τη Γεωγραφία, τις Διεθνείς Σχέσεις και την ΕυρωΜεσογειακή Συνεργασία, ενώ γνωρίζει πολύ καλά γαλλικά, ιταλικά, αγγλικά και λίγα ισπανικά.

* * *

* «Ελληνικός κοσμοπολιτισμός της Ανατολής»*: συνέντευξη στην εφημερίδα Η ΑΥΓΗ «Να σώσουμε τον πολιτισμικό μας κώδικα» * ”Τheatre Cultures”: κείμενο στο enallaktikos.gr «Μια ένδειξη αλληλεγγύης στη θεατρική κοινότητα»