Ποιος θα ψηφίσει Τσίπρα σήμερα

Ερωτηθείς στην πρόσφατη συνέντευξη του στη Le Monde για το αν του λείπει η εξουσία, ο Αλέξης Τσίπρας επιβεβαίωσε ουσιαστικά ότι η απόφαση του για ίδρυση δικού του πολιτικού φορέα είναι ειλημμένη. «Ποτέ δεν διψούσα για εξουσία. Αλλά μου λείπει η ενεργός πολιτική και η επαφή με τους ψηφοφόρους», είπε.

Αφήνοντας μας με την απορία για ποιον λόγο να έχει τέτοιες… ελλείψεις, αφού ως μέλος του ελληνικού κοινοβουλίου και είναι ενεργός στην πολιτική και μπορεί να έχει επαφή με τους ψηφοφόρους. Προφανώς θεώρησε ότι αυτή η διπλωματική τοποθέτηση ήταν ένας καλός τρόπος ώστε ούτε να επιβεβαιώσει, ούτε να διαψεύσει τα σενάρια για το σχηματισμό νέου κόμματος.

Είναι σαφές όμως ότι όταν ένας βουλευτής λέει ότι του λείπει η πολιτική, προφανώς εννοεί ότι δεν τον γεμίζει, ούτε του αρκεί ο συγκεκριμένος ρόλος.

Οι ενδείξεις άλλωστε είναι εδώ και καιρό πολλές και θα κορυφωθούν συμβολικά στη ΔΕΘ, όπου ο Αλέξης Τσίπρας θα μιλήσει μία ημέρα πριν από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ως ο ομιλητής που θα κλείσει το συνέδριο του Economist.

Το θέμα λοιπόν δεν είναι αν θα γίνει ξανά αρχηγός κόμματος ο πρώην πρωθυπουργός, αλλά πότε θα συμβεί αυτό. Κατά πάσα πιθανότητα το κατάλληλο timing δεν έχει εντοπιστεί ακόμα. Ο Τσίπρας εργάζεται πυρετωδώς για την έκδοση του βιβλίου του, με το οποίο όπως είπε ο ίδιος θέλει να διαλύσει κάποιους μύθους για την περίοδο 2015-19. Σημαίνει να εξωραΐσει την εικόνα του και να φιλοτεχνήσει το προφίλ του πολιτικού ηγέτη, που ωριμάζει μέσα από την ανασκόπηση και την αξιολόγηση των πεπραγμένων του.

Αρά η εικασία ότι θα προηγηθεί το βιβλίο ως το μέσο που θα προλειαίνει το έδαφος και θα στρώσει το χαλί για τη δημιουργία του πολιτικού φορέα δεν είναι αυθαίρετη.

Η ιστορία δείχνει βέβαια ότι τέτοια εγχειρήματα στην Ελλάδα δεν έχουν μέλλον. Μετά το ’81 όσοι προσπάθησαν να παίξουν το χαρτί της «μονοπροσωπίας» είχαν ταβάνι τη μία εκλογή. Κωστής Στεφανόπουλος, Αντώνης Σαμαράς, Δημήτρης Τσοβόλας, Δημήτρης Αβραμόπουλος, Στέφανος Μάνος, Ντόρα Μπακογιάννη, Γεράσιμος Αρσένης, Φώτης Κουβέλης, Αλέκος Αλαβάνος και Γιανης Βαρουφάκης (μέχρι νεοτέρας) ήταν κάποιοι από αυτούς που απέτυχαν να μακροημερεύσουν πολιτικά, «ιδιωτεύοντας». Από τον κανόνα φαίνεται ότι είναι ικανή να ξεφύγει η Ζωή Κωνσταντοπούλου, αλλά προφανώς στόχος του Τσίπρα δεν είναι να κάνει κόμμα για να απευθυνθεί σε ένα απολύτως συγκεκριμένο ακροατήριο με αντισυστημικά χαρακτηριστικά.

Μπορεί να αναδειχθεί στο βασικό πόλο της κεντροαριστεράς και να πλασαριστεί ως το αντίπαλο δέος του Κυριάκου Μητσοτάκη;

Αν επιχειρήσουμε να δώσουμε μια απάντηση στο ποιος θα ψήφιζε τον Τσίπρα σήμερα, δεν είναι ορατές πάνω από 2-3 κατηγορίες ανθρώπων. α) όσοι θεωρούν ότι παρέμεινε έντιμος, ότι παρά τα λάθη του ήταν ο μόνος που δεν συμμάχησε με τα συμφέροντα και δεν εκμεταλλεύτηκε το θεσμικό του ρόλο για αυξήσει την περιουσία του. β) όσοι είναι απογοητευμένοι από τη διακυβέρνηση της ΝΔ και εκτιμούν ότι μόνη λύση είναι η ένωση του κεντροαριστερού χώρου υπό μία ισχυρή προσωπικότητα και γ) μια μικρή ομάδα νέων που δεν έζησαν πολιτικά την περίοδο 2015–2019, αλλά βλέπουν στον Τσίπρα μια πιο «συστημικά αποδεκτή» φιγούρα σε σχέση με το σημερινό πολιτικό κατεστημένο.

Αρκούν αυτοί δεδομένου ότι το «αντιΤσίπρα μέτωπο» ήταν ο βασικός λόγος που ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε 14 ποσοστιαίες μονάδες σε εκλογικά ποσοστά από τον Ιούλιο του 2019 έως τον Ιούνιο του 2023;

Όχι, δεν αρκούν. Η μόνη λύση για τον Τσίπρα, ώστε να αποκτήσει σταδιακά θέα προς την εξουσία, είναι να εμπνεύσει από την αρχή κόσμο – και ειδικά τους νέους – με αυτό το περίφημο rebranding. Θα πρέπει να πείσει ότι αυτή τη φορά το «προϊόν» που έχει να προσφέρει είναι βελτιωμένο και ότι γνωρίζει για ποιον λόγο την πρώτη φορά η «συνταγή» δεν έπιασε. Ότι αυτή τη φορά οι πιθανότητες να σταθεί στο ράφι είναι πολύ μεγαλύτερες.

Στην προσπάθεια αυτή δύο παράμετροι θα είναι καθοριστικές. Το πολιτικό αφήγημα που θα υιοθετήσει και η ομάδα των συνεργατών που θα επιλέξει.

Με το ΠΑΣΟΚ κολλημένο στο 13%-14% και τον ΣΥΡΙΖΑ κάπου στο 5%, για τον Τσίπρα δεν θα είναι δύσκολο να ανέβει δημοσκοπικά στη δεύτερη θέση άμα τη ανακοίνωση του κόμματός του. Αυτό ασφαλώς είναι προαπαιτούμενο υψηλών βλέψεων, αλλά δεν εξασφαλίζει και τίποτα. Από εκείνη τη στιγμή κι έπειτα θα αρχίσουν τα δύσκολα – η αναμέτρηση με τις μεγάλες προσδοκίες και η απαιτητική διαδικασία της αναβάπτισης.

πηγή: Menhouse. gr - ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΝΑΒΑΡΑΚΗΣ