Συνάντηση στην Αλάσκα: Τι θέλει ο Πούτιν, τι επιδιώκει ο Τραμπ

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ και ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν θα μεταβούν στη σύνοδο κορυφής της Παρασκευής στην πολιτεία της Αλάσκα με αντίθετες προτεραιότητες, καθώς προετοιμάζονται για συνομιλίες σχετικά με τον τερματισμό του πολέμου της Ρωσίας στην Ουκρανία, σημειώνει το BBC.

Ο Πούτιν ήταν συνεπής στην επιθυμία του να κατακτήσει ουκρανικά εδάφη, ενώ ο Τραμπ δεν έκρυψε την επιθυμία του να ενεργήσει ως παγκόσμιος ειρηνοποιός.

Αλλά και οι δύο άνδρες μπορεί επίσης να διαισθάνονται άλλες ευκαιρίες, όπως τη διπλωματική αποκατάσταση στην παγκόσμια σκηνή από την πλευρά του Πούτιν. Το να αμφισβητεί κανείς τους στόχους του Τραμπ είναι πιο δύσκολο, καθώς πρόσφατα έκανε διφορούμενες δηλώσεις για τον Ρώσο ομόλογό του.

Τι επιθυμούν οι δύο ηγέτες από τη συνάντηση επιχειρεί να καταγράψει το BBC:

Ο Πούτιν στοχεύει στη διεθνή αναγνώριση… και άλλα

Ο συντάκτης της ρωσικής έκδοσης, Steve Rosenberg, σημειώνει:

Το πρώτο πράγμα που θέλει ο Πούτιν από αυτή τη σύνοδο κορυφής είναι κάτι που του έχει ήδη δοθεί. Και αυτό είναι η αναγνώριση.

Αναγνώριση από την ισχυρότερη χώρα του κόσμου, την Αμερική, ότι οι προσπάθειες της Δύσης να απομονώσει τον ηγέτη του Κρεμλίνου απέτυχαν.

Το γεγονός ότι πραγματοποιείται αυτή η συνάντηση υψηλού επιπέδου το αποδεικνύει αυτό, όπως και η κοινή συνέντευξη Τύπου που ανακοίνωσε το Κρεμλίνο. Το Κρεμλίνο μπορεί να υποστηρίξει ότι η Ρωσία επέστρεψε στην κορυφή της παγκόσμιας πολιτικής σκηνής.

«Τόσα για την απομόνωση», όπως έγραψε η ταμπλόιντ Moskovsky Komsomolets νωρίτερα αυτή την εβδομάδα.

Όχι μόνο ο Πούτιν εξασφάλισε μια σύνοδο κορυφής ΗΠΑ-Ρωσίας, αλλά και μια εξαιρετική τοποθεσία για αυτήν. Η Αλάσκα έχει πολλά να προσφέρει στο Κρεμλίνο.

Πρώτον, είναι η ασφάλεια. Στο πλησιέστερο σημείο της, η ηπειρωτική Αλάσκα απέχει μόλις 90 χιλιόμετρα (55 μίλια) από την Τσουκότκα της Ρωσίας. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν μπορεί να φτάσει εκεί χωρίς να πετάξει πάνω από «εχθρικά» έθνη.

Δεύτερον, απέχει πολύ – πολύ μακριά – από την Ουκρανία και την Ευρώπη. Αυτό ταιριάζει απόλυτα με την αποφασιστικότητα του Κρεμλίνου να παραγκωνίσει το Κίεβο και τους ηγέτες της ΕΕ και να ασχοληθεί απευθείας με την Αμερική.

Υπάρχει επίσης και ιστορικός συμβολισμός. Το γεγονός ότι η τσαρική Ρωσία πούλησε την Αλάσκα στην Αμερική τον 19ο αιώνα χρησιμοποιείται από τη Μόσχα για να δικαιολογήσει την προσπάθειά της να αλλάξει τα σύνορα με τη βία τον 21ο αιώνα.

«Η Αλάσκα αποτελεί σαφές παράδειγμα ότι τα σύνορα των κρατών μπορούν να αλλάξουν και ότι μεγάλες περιοχές μπορούν να αλλάξουν ιδιοκτησία», έγραψε η Moskovsky Komsomolets.

Αλλά ο Πούτιν θέλει κάτι περισσότερο από απλή διεθνή αναγνώριση και σύμβολα.

Θέλει τη νίκη. Επιμένει ότι η Ρωσία πρέπει να διατηρήσει όλα τα εδάφη που έχει κατασχέσει και κατέχει σε τέσσερις ουκρανικές περιοχές (Ντονέτσκ, Λουχάνσκ, Ζαπορίζια και Χερσώνα) και ότι το Κίεβο πρέπει να αποσυρθεί από τα τμήματα αυτών των περιοχών που εξακολουθούν να βρίσκονται υπό ουκρανικό έλεγχο.

Για την Ουκρανία αυτό είναι απαράδεκτο. «Οι Ουκρανοί δεν θα δώσουν τη γη τους στον κατακτητή», λέει ο πρόεδρος της χώρας, Βολοντίμιρ Ζελένσκι.

Το Κρεμλίνο το γνωρίζει αυτό. Αλλά αν εξασφαλίσει την υποστήριξη του Τραμπ για τις εδαφικές του απαιτήσεις, ο υπολογισμός μπορεί να είναι ότι η απόρριψη από την Ουκρανία θα οδηγήσει τον Τραμπ στη διακοπή κάθε υποστήριξης προς το Κίεβο. Εν τω μεταξύ, η Ρωσία και οι ΗΠΑ θα προχωρήσουν στην ενίσχυση των σχέσεών τους και στην ανάπτυξη οικονομικής συνεργασίας.

Υπάρχει όμως και ένα άλλο σενάριο:

Η οικονομία της Ρωσίας βρίσκεται υπό πίεση. Το έλλειμμα του προϋπολογισμού αυξάνεται, τα έσοδα από τις εξαγωγές πετρελαίου και φυσικού αερίου μειώνονται.

Αν τα οικονομικά προβλήματα ωθούν τον Πούτιν να τερματίσει τον πόλεμο, το Κρεμλίνο μπορεί να κάνει συμβιβασμούς.

Προς το παρόν, δεν υπάρχουν ενδείξεις για κάτι τέτοιο – με Ρώσους αξιωματούχους να συνεχίζουν να επιμένουν ότι η Ρωσία έχει την πρωτοβουλία στο πεδίο της μάχης.

Ο Τραμπ αναζητά την ευκαιρία να ισχυριστεί ότι έχει σημειώσει πρόοδο προς την ειρήνη

Ο ανταποκριτής του BBC στη Βόρεια Αμερική, Άντονι Ζούρτσερ, σημειώνει:

Ο Τραμπ είχε υποσχεθεί κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας το 2024 ότι ο τερματισμός του πολέμου στην Ουκρανία θα ήταν εύκολος και ότι θα μπορούσε να το κάνει μέσα σε λίγες μέρες.

Αυτή η υπόσχεση αιωρείται πάνω από τις προσπάθειες του Αμερικανού προέδρου να επιλύσει τη σύγκρουση, καθώς εναλλάσσεται μεταξύ απογοήτευσης για τους Ουκρανούς και Ρώσους από τότε που επέστρεψε στον Λευκό Οίκο τον Ιανουάριο.

Επιτέθηκε στον Ζελένσκι σε μια δραματική συνάντηση στον Λευκό Οίκο τον Φεβρουάριο και αργότερα ανέστειλε προσωρινά τη στρατιωτική βοήθεια και την ανταλλαγή πληροφοριών με το έθνος που έχει πληγεί από τον πόλεμο.

Τους τελευταίους μήνες, έχει ασκήσει μεγαλύτερη κριτική στην αδιαλλαξία και την προθυμία του Πούτιν να επιτεθεί σε πολιτικούς στόχους, θέτοντας μια σειρά από προθεσμίες για νέες κυρώσεις στους Ρώσους και σε άλλα έθνη που συνεργάζονται. Την περασμένη Παρασκευή ήταν η πιο πρόσφατη προθεσμία και, όπως και με όλες τις προηγούμενες, ο Τραμπ τελικά υποχώρησε.

Τώρα φιλοξενεί τον Ρώσο πρόεδρο σε αμερικανικό έδαφος και μιλάει για «ανταλλαγή εδαφών», την οποία η Ουκρανία φοβάται ότι μπορεί να συνίσταται σε παραχωρήσεις γης με αντάλλαγμα την ειρήνη.

Έτσι, κάθε συζήτηση σχετικά με το τι θέλει ο Τραμπ κατά τη διάρκεια των συνομιλιών του με τον Πούτιν την Παρασκευή θολώνει από τις διστακτικές δηλώσεις και ενέργειες του προέδρου.

Αυτή την εβδομάδα, ο Τραμπ κατέβαλε μια συντονισμένη προσπάθεια να μειώσει τις προσδοκίες για αυτή τη συνάντηση – ίσως μια σιωπηρή αναγνώριση των περιορισμένων δυνατοτήτων μιας σημαντικής εξέλιξης με την παρουσία μόνο ενός εμπλεκόμενου μέρους στον πόλεμο.

Τη Δευτέρα, δήλωσε ότι η σύνοδος κορυφής θα είναι μια συνάντηση «προετοιμασίας». Υπονόησε ότι θα μάθει αν θα μπορούσε να καταλήξει σε συμφωνία με τον Ρώσο ηγέτη «πιθανώς στα πρώτα δύο λεπτά».

«Μπορεί να φύγω και να πω καλή τύχη, και αυτό θα είναι το τέλος», πρόσθεσε. «Μπορεί να πω ότι αυτό δεν πρόκειται να διευθετηθεί».

Την Τρίτη, η εκπρόσωπος Τύπου του Λευκού Οίκου, Καρολάιν Λίβιτ, ενίσχυσε αυτό το μήνυμα, χαρακτηρίζοντας τη σύνοδο κορυφής «συνεδρία ακρόασης».

Με τον Τραμπ, είναι συχνά καλύτερο να περιμένουμε το απροσδόκητο. Και ο Ζελένσκι και οι Ευρωπαίοι ηγέτες μίλησαν μαζί του την Τετάρτη σε μια προσπάθεια να διασφαλίσουν ότι δεν θα κλείσει μια συμφωνία με τον Πούτιν την οποία η Ουκρανία δεν θα αποδεχτεί – ή δεν μπορεί – να αποδεχτεί.

Ένα πράγμα ήταν σαφές σχεδόν όλο τον χρόνο, ωστόσο: Ο Τραμπ θα καλωσόριζε την ευκαιρία να είναι ο άνθρωπος που θα τερματίσει τον πόλεμο.

Στην εναρκτήρια ομιλία του, είπε ότι ήθελε η πιο περήφανη κληρονομιά του να είναι αυτή ενός «ειρηνοποιού». Δεν είναι μυστικό ότι λαχταρά τη διεθνή αναγνώριση ενός βραβείου Νόμπελ Ειρήνης.

Ο Τραμπ δεν είναι από αυτούς που κολλάνε σε λεπτομέρειες. Αλλά αν του δοθεί η ευκαιρία να ισχυριστεί ότι έχει σημειώσει πρόοδο προς την ειρήνη κατά τη διάρκεια των συνομιλιών στο Άνκορατζ, θα την εκμεταλλευτεί.

Ο Πούτιν, πάντα ένας έξυπνος διαπραγματευτής, μπορεί να αναζητήσει έναν τρόπο να αφήσει τον Τραμπ να κάνει ακριβώς αυτό – με τους όρους της Ρωσίας, φυσικά.

πηγή: indicator.gr