Στράντζαλη Γιαννιτσά: Η βράβευση μίας "ασπρόμαυρης" Αμαζόνας

Ένατο σερί πρωτάθλημα και συνολικά 18 μετράει η κυρίαρχη γυναικεία ομάδα του ΠΑΟΚ, οπότε δεδομένα δεν θα μπορούσε να μην καταλήξει σε αυτήν το βραβείο του ΠΣΑΠΠ για την περσινή σεζόν. Παίκτριες του Δικεφάλου, μεταξύ αυτών και η Γιαννιτσώτισα Κωνσταντίνα Στράντζαλη, ήταν στην τελετή βράβευσης, εκπροσωπώντας την «ασπρόμαυρη ομάδα-μόνιμο πρωταθλητή».

Σύμφωνα με ρεπορτάζ του sdna.gr, η Γεωργία Χαλατσογιάννη, στα χέρια της οποίας κατέληξε το βραβείο της καλύτερης νέας παίκτριας, δήλωσε: «Θα ήθελα να επισημάνω ότι η νοοτροπία της ομάδας την κρατά στην κορυφή τόσα χρόνια και η προσωπικότητα των παικτριών που ξεχωρίζουν σε αυτό το επίπεδο. Το βραβείο μου δίνει κίνητρο να βελτιώνομαι συνεχώς, ευχαριστώ την οικογένειά μου, τον ΠΑΟΚ που μου παρέχει όλες τις συνθήκες για να προπονούμαι σωστά και τον προπονητή μου, Λευτέρη Κανάτα που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξή μου».

Ακόμη, η Κωνσταντίνα Στράντζαλη υπογράμμισε πως «ο ΠΑΟΚ έχει βρει το μυστικό της επιτυχίας, η Βάσια (σ.σ Γιαννακά) και η Γεωργία (σ.σ Χαλατσογιάννη) είναι η επιβεβαίωση πως μεταφέρεται η νοοτροπία του πρωταθλητισμού από γενιά σε γενιά και είμαστε εκεί που είμαστε».

Ας κάνουμε ένα focus όμως στην παίκτρια που γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Γιαννιτσά.

Η Κ. Στράντζαλη στα διαλείμματα του σχολείου δεν έκανε ότι έκαναν τα περισσότερα κορίτσια. Η πρώτη της εμπειρία σε ακαδημίες αγοριών είχε δυσκολίες, αλλά γρήγορα έδειξε σε όλους πως το ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο για τους άντρες.

Σε συνέντευξη της στο αθλητικό σάιτ metrosport.gr είχε πει:

«Δεν είχα κάποια επιρροή από τους γονείς για να παίξω ποδόσφαιρο, ούτε ο πατέρας μου ήταν επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, από μόνη μου επέλεξα το ποδόσφαιρο. Από πρώτη δημοτικού στο διάλειμμα έπαιζα με τα αγόρια ποδόσφαιρο, δεν πήγαινα με τα κορίτσια που αντάλλαζαν αυτοκόλλητα.

Στην ηλικία της πρώτης Δημοτικού ο ξάδερφος μου πήγε σε ακαδημία αγοριών και πήγα και εγώ. Η ακαδημία ήταν κοντά στην πόλη μου. Στην αρχή υπήρχαν κάποια σχόλια, τότε δεν ήταν πολύ συχνό ένα κορίτσι να παίζει ποδόσφαιρο με τα αγόρια, τώρα λίγο πολύ υπάρχουν κορίτσια σε ακαδημίες αγοριών. Ειδικά στην αρχή υπήρχαν κάποια σχόλια, ”δες παίζει κορίτσι, τι να ξέρει τώρα αυτή”, ακόμα και οι γονείς των παιδιών έλεγαν αντίστοιχα. Όταν είδαν ότι είμαι καλύτερη από τους περισσότερους με διάλεγαν στην ομάδα τους πρώτη.

Η μητέρα μου όταν χτυπούσα και πήγαινα με λερωμένα ρούχα στο σπίτι, μου έκανε κάτι παράπονα, ”βρε κορίτσι μου που πας εκεί πέρα μέσα στα αγόρια, θα στραβώσουν τα πόδια σου”, και όλα αυτά τα συνηθισμένα. Δεν γύρισε ποτέ όμως να μου πει μην ξανά πας.

Οι γονείς μου, τότε, δεν ήξεραν πόσο ταλέντο είχα, εκτός από τον πατέρα μου που ερχόταν σε κάποιες προπονήσεις και από κάποιους προπονητές που του έλεγαν για το ταλέντο μου. Στην αρχή δεν με έβλεπαν πολύ συχνά για να ξέρουν σε τι επίπεδο βρίσκομαι, μετά από κάποια χρόνια πλησίασαν τον μπαμπά μου προπονητές.

Τότε είχε δημιουργηθεί κοντά σε εμένα μια γυναικεία ομάδα, είχαν έρθει γύρω μου καμία δεκαριά κορίτσια ακόμα και αποφάσισαν να κάνουν γυναικείο τμήμα, αλλά κράτησε για έναν χρόνο γιατί ο προπονητής έφυγε στη Γερμανία. Μετά από αυτό ο πατέρας μου αποφάσισε να με πάει στον ΠΑΟΚ και εγώ ήθελα κάπου να παίζω, είχα μεγαλώσει και δεν δέχονταν να κατεβαίνω με τα αγόρια στα πρωταθλήματα».

Το 2012 εντάχθηκε στις ακαδημίες γυναικών του ΠΑΟΚ. Τρία χρόνια μετά, σε ηλικία 13-14 ετών, ξεκίνησε να προπονείται με την πρώτη ομάδα του Δικεφάλου και στο τέλος της σεζόν 2015/16 ήρθε και η πρώτη συμμετοχής της. Η μετακίνηση από τα Γιαννιτσά στη Θεσσαλονίκη ήταν δύσκολη, αλλά η οικογένεια της στήριξε από την πρώτη στιγμή της επιλογή της.

Σε άλλη συνέντευξη, στο σάιτ politic.gr είχε σημειώσει:

«Στα Γιαννιτσά ήμουν μέχρι και τα 18 μου. Ερχόμουν στη Θεσσαλονίκη 4-6 φορές την εβδομάδα για προπονήσεις. Οι φορές που ερχόμουν στη Θεσσαλονίκη εξαρτιόνταν και από τον προπονητή που είχαμε, άλλος έβαζε πέντε προπονήσεις την εβδομάδα, άλλος έξι μαζί με τον αγώνα. Πηγαινοερχόμουν σχεδόν κάθε μέρα, μια-δύο φορές την εβδομάδα μπορεί είχα κενό.

Είχα την στήριξη και των δύο γονιών μου, ιδιαίτερα του πατέρα μου, οποίος ήταν εκείνος που με πηγαινοέφερνε τόσα χρόνια».

Επιμέλεια κειμένου: Παύλος Νεκτάριος Παπαδόπουλος

φώτος: από metrosport.gr, gazzetta.gr, politic.gr