Θρίλερ για την Ουκρανία: Τα 10 συμπεράσματα από τη Σύνοδο της Αλάσκας

Δρ. Αθανάσιος Ε. Δρούγος

Η σύνοδος κορυφής στην κοινή διακλαδική βάση Ελμεντορφ-Ρίτσαρντσον στο Ανκορατζ της Αλάσκας ήταν μια σημαντική ανακάλυψη για τη Ρωσία.

Ο Ντόναλντ Τραμπ και ο Βλαντιμίρ Πούτιν κάθισαν για να συζητήσουν την ασφάλεια της Ευρώπης, χωρίς την Ουκρανία. Για τον εμμονικό Ρώσο πρόεδρο, το να εμφανιστεί απλώς εκεί ήταν μία νίκη. Ετυχε υποδοχής με κόκκινο χαλί, τιμητικές στρατιωτικές πτήσεις, την οπτική της ισοτιμίας με τις ΗΠΑ κ.ά.

Αλλά η παρουσία του εκεί, από μόνη της, ήταν αρκετή ώστε να γυρίσει πίσω στη χώρα του και να υποστηρίξει ότι η Ρωσία είναι συν-συγγραφέας του μέλλοντος της Ευρώπης. Οι συνομιλίες δεν απέδωσαν ούτε μία συμφωνία. Καμία κατάπαυση του πυρός. Κανένα δεσμευτικό έγγραφο. Η σύνοδος κορυφής έδωσε στη Ρωσία τη σκηνή. Η συζήτηση του Πούτιν για τους «γείτονες» και τους «αδελφούς» ήταν το πιο δηλητηριώδες ψέμα απ’ όλα. Οι γείτονες δεν εισβάλλουν. Οι αδελφοί δεν σφαγιάζουν παιδιά.

Ο Πούτιν χρησιμοποίησε τη στιγμή για να ανακυκλώσει τους αγαπημένους του μύθους. Μίλησε για ρωσικά τοπωνύμια στην Αλάσκα, «αδελφούς» δεσμούς με τους Ουκρανούς και μνημεία από λίγους Ρώσους που έχασαν εκεί τη ζωή τους κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τύλιξε την κατάκτηση στη νοσταλγία, λες και η μνήμη δικαιολογεί τη δολοφονία…

Η πραγματικότητα είναι ξεκάθαρη: ο πόλεμος της Ρωσίας δεν έχει καμία σχέση με την «ασφάλεια». Δεν κερδίζεται με ερείπια ή γεμίζοντας μαζικούς τάφους στην Μπούτσα και τη Μαριούπολη. Η ασφάλεια δεν βρίσκεται στους πυραύλους που σφυροκοπούν την Οδησσό και το Χάρκοβο. Η ειρήνη δεν θα προέλθει από τη δυτική αυτοσυγκράτηση ή συνόδους κορυφής. Η ειρήνη θα έρθει μόνον όταν η Ρωσία αποχωρήσει από κάθε σπιθαμή ουκρανικής γης. Και ας είμαστε σαφείς: ο Ρώσος ηγέτης δεν επιδιώκει την ειρήνη. Επιδιώκει την αναγνώριση της κατάκτησης. Θέλει ο κόσμος να αποδεχθεί ότι τα σύνορα μπορούν να διαγραφούν και ότι η κυριαρχία είναι υπό όρους.

Το αληθινό δίδαγμα της ιστορίας δεν βρίσκεται στα τοπωνύμια της Αλάσκας ή στα σοβιετικά μνημόσυνα. Βρίσκεται στο τι συμβαίνει όταν τα ελεύθερα έθνη αποτυγχάνουν να αντιμετωπίσουν έναν τύραννο. Η Ουκρανία πολεμά όχι μόνο για τη δική της επιβίωση, αλλά και για ολόκληρη την Ευρώπη. Η σύνοδος κορυφής έδωσε στον Πούτιν την ψευδαίσθηση της νομιμότητας, τη σκηνή για να κάνει πρόβες για τους μύθους του. Το μάθημα είναι επείγον: η Ουκρανία δεν πρέπει ποτέ ξανά να μην είναι φιλοξενούμενη σε συζητήσεις για τη δική της επιβίωση. Κάθε σύνοδος κορυφής χωρίς το Κίεβο και εκπροσώπους των γνήσιων Ευρωπαίων υποστηρικτών του δεν είναι μια πορεία προς την ειρήνη, αλλά μια πρόβα για προδοσία.

Οι αναλυτές εξέτασαν τις δηλώσεις του Ρώσου προέδρου και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο Πούτιν δεν άλλαξε καθόλου. Επανέλαβε τη μακροχρόνια αφήγηση του Κρεμλίνου ότι η Ρωσία και η Ουκρανία μοιράζονται «κοινές ρίζες» και ότι η Ουκρανία είναι ένα «αδελφικό» έθνος! Αυτοί οι προπαγανδιστικοί ισχυρισμοί είναι αμετάβλητοι από το 2021… Ο Πούτιν μίλησε επίσης για τις «βασικές αιτίες» του πολέμου στην Ουκρανία, που προκλητικά και ανυπόστατα το Κρεμλίνο παρουσιάζει ως την επέκταση του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά και φερόμενη διάκριση τάχα εις βάρος των ρωσόφωνων πληθυσμών, στοχεύοντας να σπείρει τη διχόνοια ανάμεσα σε ΗΠΑ, Ε.Ε. και Ουκρανία.

ΣΥΝΟΨΗ

Τα 10 συμπεράσματα του τετ α τετ κορυφής

1 Καμία κατάπαυση του πυρός. Καμία πρόοδος. Αυτό σήμαινε κάτι πολύ διαφορετικό για την Ουκρανία και τη Δύση.

2 Η σύνοδος κορυφής διήρκεσε μόλις τρεις ώρες. Καμία ερώτηση από τα διεθνή ΜΜΕ.

3 Ο Πούτιν δεν έκανε καμία παραχώρηση. Αλλά πήρε αυτό που ήθελε: κόκκινο χαλί.

4 Ο Τραμπ δεν πήρε τίποτα από αυτά που ήθελαν η Ουκρανία και η Ε.Ε. Αντιθέτως, πήρε αυτό που ήθελε: μια παράσταση. Μια προβολή στα φώτα της δημοσιότητας. Φωτογραφίες με το είδωλό του, τον Πούτιν. Ετσι, αφαιρέθηκε η πίεση από τη Ρωσία.

5 Ο Αμερικανός πρόεδρος μπορεί ακόμα να κυνηγήσει τη φαντασίωσή του για το Νόμπελ Ειρήνης. Αλλά κάθε γύρος αποδεικνύει το ίδιο πράγμα: ο Τραμπ δεν θα πιέσει τον Πούτιν και ως αποτέλεσμα δεν θα επιτύχει ειρήνη. Αντ’ αυτού, θα τον προστατεύει.

6 Αφού ο Πούτιν απέρριψε την κατάπαυση του πυρός, ο Τραμπ άλλαξε γνώμη. Τώρα είναι «ειρήνη» με τους όρους του Κρεμλίνου. Καμία κύρωση.

7 Ο Τραμπ συνεχίζει να υπόσχεται ειρήνη πριν από την επιστροφή του στον Λευκό Οίκο: σε δύο εβδομάδες, σε 50 μέρες, σε 100 μέρες, σε αυτήν τη σύνοδο κορυφής… Κάθε φορά, αποτυγχάνει. Κάθε φορά, προστατεύει τη Ρωσία.

8 Ο Τραμπ ανέφερε ότι ο Πούτιν του είπε: «Ο πόλεμος δεν θα είχε συμβεί αν ήσουν πρόεδρος». Και ότι ο Τραμπ κέρδισε τις εκλογές του 2020. Είναι τόσο εύκολο να τον εξαπατήσεις.

9 Η Ευρώπη πρέπει να σταματήσει να περιμένει. Ο Τραμπ δεν θα πιέσει ποτέ τη Ρωσία. Είχε κάθε ευκαιρία και δεν έκανε τίποτα. Ο πόλεμος δεν θα τελειώσει, εκτός αν η Ρωσία πιεστεί σκληρά. Και μόνο η Ευρώπη μπορεί να το κάνει και μάλιστα τώρα.

10 Η Ευρώπη πρέπει να δράσει: προετοιμασία του 19ου πακέτου κυρώσεων, κατάσχεση παγωμένων ρωσικών περιουσιακών στοιχείων, αύξηση της βοήθειας προς την Ουκρανία.

Εγγυήσεις ασφαλείας ΝΑΤΟ στην Ουκρανία

Εντονη κινητικότητα και ενδοσυμμαχικές ανταλλαγές απόψεων είναι σε εξέλιξη μεταξύ ΗΠΑ, Ε.Ε. και ΝΑΤΟ, με τη Δύση να αναζητά διαφόρους τρόπους να προσφέρει εγγυήσεις ασφάλειας στην Ουκρανία υπό το φως της εμφανούς και ευρύτερης ρωσικής απειλής, παρακάμπτοντας το θέμα της πλήρους ένταξης της μαχόμενης Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Συσκέψεις έχουν ήδη λάβει χώρα σε συμμαχικά στρατηγεία με τη συμμετοχή κρατών που συμμετείχαν στην πρόσφατη τηλεδιάσκεψη μετά τη συνάντηση του Ντόναλντ Τραμπ με τον Βλαντιμίρ Πούτιν στο Ανκορατζ της Αλάσκας.

Οι ΗΠΑ φέρονται να έχουν προσφέρει στην Ουκρανία εγγυήσεις ασφάλειας τύπου ΝΑΤΟ (διμερώς Αρθρο 5) χωρίς τη δυνατότητα επίσημης ένταξης στη Βορειοατλαντική Συμμαχία σε περίπτωση ειρηνευτικής συμφωνίας. Ανώτατη νατοϊκή πηγή ανέφερε στον υπογράφοντα ότι εξετάζονται διμερείς παρεμφερείς συμφωνίες αμοιβαίας στρατιωτικής συνδρομής, όπως οι ισχύουσες του 1951 με την Ιαπωνία και με την Αυστραλία και του 1953 με τη Νότια Κορέα. Η Αυστραλία, χωρίς να ανήκει στο ΝΑΤΟ, θεωρείται κορυφαία μη νατοϊκή σύμμαχος.

Το άρθρο 5

Αν υιοθετηθεί κάτι τέτοιο θα σήμαινε ότι οι ΗΠΑ και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι του Κιέβου θα ήταν υποχρεωμένοι να απαντήσουν σε οποιαδήποτε μελλοντική ρωσική επίθεση στην Ουκρανία, παρόμοια με τη ρήτρα αμοιβαίας άμυνας του άρθρου 5 του ΝΑΤΟ (κατά την τελευταία διετία 24 κράτη-μέλη της Συμμαχίας έχουν υπογράψει ειδικές πολυσέλιδες συμφωνίες με το Κίεβο). Σύμφωνα με το άρθρο 5, το ΝΑΤΟ θεωρεί οποιαδήποτε επίθεση που εξαπολύεται εναντίον ενός από τα 32 κράτη-μέλη του ως επίθεση εναντίον όλων.

Οι Ευρωπαίοι ηγέτες αναζητούν σαφήνεια σχετικά με τον ρόλο που θα μπορούσαν να διαδραματίσουν οι ΗΠΑ αν η ρήτρα συμπεριληφθεί σε μια μελλοντική ειρηνευτική συμφωνία. Η πρόταση για εγγυήσεις ασφαλείας τύπου ΝΑΤΟ φέρεται να τέθηκε σε τηλεφωνική επικοινωνία μεταξύ του Τραμπ και του Βολοντίμιρ Ζελένσκι μαζί με Ευρωπαίους ηγέτες το Σάββατο, λίγες ώρες μετά τη διάσκεψη με τον Πούτιν στην Αλάσκα.

Την ίδια μέρα, κοινή δήλωση Ευρωπαίων ηγετών ανέφερε ότι η Ρωσία «δεν μπορεί να θέσει βέτο στην πορεία της Ουκρανίας προς την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ», ενώ πρέπει να σημειωθεί ότι τον περασμένο Μάρτιο η Ιταλίδα πρωθυπουργός, Τζόρτζια Μελόνι, πρότεινε να παραχωρηθούν στην Ουκρανία οι ίδιες εγγυήσεις ασφαλείας με τα κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ χωρίς επίσημη ένταξη.

Ο «σημαντικός μη νατοϊκός σύμμαχος» είναι ένας χαρακτηρισμός που δίνεται από την αμερικανική κυβέρνηση σε χώρες που έχουν στρατηγικές σχέσεις με τις ΗΠΑ, ενώ δεν είναι μέλη του ΝΑΤΟ. Και ενώ το καθεστώς αυτό δεν συνιστά αυτόματα ένα σύμφωνο αμοιβαίας άμυνας, η ενδεχόμενη περίπτωση της Ουκρανίας προχωρά σε κάτι παραπάνω. Υπάρχουν, επί του παρόντος, 20 σημαντικοί μη νατοϊκοί σύμμαχοι σε τέσσερις ηπείρους: 11 στην Ασία, 4 στην Αφρική, 3 στη Νότια Αμερική και 2 στην Ωκεανία.

Σύμφωνα με απόρρητη ανάλυση των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών, η κατάληψη ολόκληρης της περιφέρειας Ντόνετσκ θα διαρκέσει χρόνια και είναι πιθανό να αποδειχθεί μια πολύ δύσκολη και πολυετής εκστρατεία για τις ρωσικές δυνάμεις, σε αντίθεση με την ταχεία προέλαση που ευαγγελίζεται ο Πούτιν. Τα στρατεύματα της Μόσχας παραμένουν ανίκανα να επιτύχουν επιχειρησιακά σημαντικά κέρδη ή να κινηθούν ταχύτερα από τον ρυθμό του πεζικού, βάσει αξιολόγησης της 16ης Αυγούστου.

Παράλληλα, οι ουκρανικές επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη έχουν υπονομεύσει σημαντικά την ικανότητα της Μόσχας να αναπτύξει βαρύ εξοπλισμό στο πεδίο της μάχης, καθώς ο ρωσικός στρατός δεν έχει καταφέρει να προστατεύσει τα τεθωρακισμένα οχήματα και τα άρματά του από επιθέσεις. Ως αποτέλεσμα, τα ρωσικά στρατεύματα δεν είναι σε θέση να επαναλάβουν τον μηχανοκίνητο πόλεμο ελιγμών και να επιτύχουν ουσιαστικά επιχειρησιακά αποτελέσματα.

eleftherostypos.gr