Το Βαρύ Πυροβολικό Γιαννακοχωρίου

Τους συνάντησα στο καφενείο Μex, τραβώντας για το φαρμακείο, μη χλευάζετε, έχουμε φαρμακείο στο Γιαννακοχώρι, κλειστό σχολείο, κανένα βενζινάδικο και ούτε ένα ίχνος βιβλιοπωλείου!

'' Δεν είσαι Γιαννακοχωρίτης πλέον '' φωνασκεί ο Μήτσος! Έχουμε να σε δούμε πέντε χρόνια, τόσος κόσμος σε γυρεύει...'' . Είναι αλήθεια πως δεν βγαίνω στα δύο καφενεία του χωριού ή '' Καφέ'' που πάει να υπερκαλύψει την παλιά ονομασία τους! Άκου Καφενείο!!! Τους καλοχαιρετώ, ακούω με προσήλωση τις ιστορίες του παρελθόντος τους, η μία μετά την άλλη, ζουμερές, κρατούν καλά, περπατούν, συναντούν νεότερους, αιφνιδιάζουν, χαμογελούν, φρεσκάρισα κι εγώ κάποιες ξεχασμένες μνήμες, ρωτούσαν τα καθέκαστα της υγείας μου, τους υποσχέθηκα πως θα την στηρίξω...

Τρέχει ο νους μου στα παρατσούκλια των παλαιών, διαμάντια και στολίδια είναι, θα τα καταγράψω αν καταφέρω τα κέφια μου, τις αντοχές και το βάρος των χρόνων τους, ο Μήτσος τη Κερεκού, ο Πέπης τη Κρητικού, ο Γιώργος τη Φρωσίνας, ο Γιάννες τη Γαζούς, ο Σάββας τη Περέσιονος, ο Αδάμ τη Μέρχαλη, ο Σάββας ο Γλουπούτσιον, ο Πανάτας τη Μαθεήνας, ο Μούστον, ο Κώτηκας, ο Καπνέας και άλλα ακόμα πιο χαριτωμένα παρατσούκλια, δεικτικά, ψυχαναλυτικά προφορικά κιτάπια!

Δημήτρης (Μήτσος) Θεοδοσιάδης 94 χρόνων, Γιώργος Καρασαρλίδης 90 χρόνων, Πολύκαρπος (Πέπης) Ανθόπουλος 87 χρόνων, ας μακροημερεύουν, ας χρωματίζουν τον παράδεισο Γιαννακοχωρίου, ας γίνονται συνήθειες τα λόγια, οι μορφές τους, οι βηματισμοί, οι καλημέρες τους, ο χρόνος κι αν περνά, γυρίζει στα λημέρια του. Τα σέβη μου παρέα... η.τ 17.6.2025

στην άνω φώτο, από αριστερά ο Μήτσος, στο κέντρο ο Καρασαρλίδης, δεξιά ο Πέπης, έστω και θολά!

Του Ηλία Τσέχου