Το κυβερνητικό σχέδιο κερδοσκοπίας για το νερό

Η χώρα εισέρχεται σε μια από τις σοβαρότερες κρίσεις διαχείρισης υδατικών πόρων των τελευταίων δεκαετιών. Αντί όμως η κυβέρνηση να παρουσιάσει ένα ολοκληρωμένο εθνικό σχέδιο αντιμετώπισης της λειψυδρίας, των απωλειών δικτύου και της χρόνιας υποχρηματοδότησης, επιλέγει μια στρατηγική που οδηγεί μεθοδικά στην έμμεση ιδιωτικοποίηση ενός ζωτικού δημόσιου αγαθού.

Παρά την υπαρκτή υδατική πίεση, η κρίση δεν οφείλεται σε αδυναμία του δημόσιου συστήματος, αλλά σε δεκαετίες εγκατάλειψης των δικτύων, ελλιπείς επενδύσεις και απουσία σχεδιασμού.

Χαρακτηριστικά, η ΕΥΔΑΠ καταγράφει για το 2023 μη τιμολογημένο νερό 23,7% και επενδύσεις μόλις 44,2 εκατ. ευρώ, όταν οι ανάγκες υπερβαίνουν τα 950 εκατ. την επόμενη δεκαετία. Επιπλέον, το Δικαστήριο της ΕΕ, με την απόφαση C-359/24 (Ιούνιος 2025), καταδίκασε την Ελλάδα επειδή δεν επικαιροποίησε τα Σχέδια Διαχείρισης Υδάτων και Πλημμυρών για κανένα από τα 14 υδατικά διαμερίσματα.

Αντί για ενίσχυση των δημόσιων φορέων, το κυβερνητικό σχέδιο προωθεί :

εκτεταμένα ΣΔΙΤ -με τις γνωστές εταιρείες των φίλων-ολιγαρχών της κυβέρνησης να λαμβάνουν την μερίδα του λέοντος- σε υδροδοτικές υποδομές,

εφαρμογή RAB (Ρυθμιζόμενη Περιουσιακή Βάση) που μετατρέπει το νερό σε επενδυτικό προϊόν με εγγυημένη απόδοση κεφαλαίου,

δημιουργία έως 45 νέων Ανωνύμων Εταιρειών για έργα 11 δισ. €, οδηγώντας σε συγκεντρωτικές και δυνητικά ιδιωτικοποιήσιμες δομές.

Οι διεθνείς εμπειρίες δείχνουν ότι τέτοιες πολιτικές οδηγούν σε μόνιμες αυξήσεις τιμών, οπότε η Ελλάδα – αν και στις φθηνότερες χώρες – κινδυνεύει να φθάσει τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.

Ότι δεν πέτυχαν οι μνημονιακές κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ το 2012 με την μεταβίβαση του 34% των ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ στο ΤΑΙΠΕΔ Α.Ε. των δανειστών και το 2016 ο ΣΥΡΙΖΑ με την μεταβίβαση του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών στο ΥΠΕΡΤΑΜΕΙΟ (ΕΕΣΥΠ), το φέρνει από την πίσω πόρτα η μνημονιακή κυβέρνηση της ΝΔ του Κυρ.Μητσοτάκη, παρά τις καθοριστικές Αποφάσεις 190 και 191/2022 της Ολομέλειας του ΣΤΕ

Απέναντι σε αυτή την πορεία, η μόνη ρεαλιστική και κοινωνικά δίκαιη λύση είναι η πρόταση της ΝΙΚΗΣ για :

ένα νέο δημόσιο μοντέλο διαχείρισης, με ενίσχυση των ΔΕΥΑ (Δημοτικές

Επιχερήσεις Ύδρευσης και Αποχέτευσης),

για Εθνικό Σχέδιο Υποδομών Νερού,

για Κρατικό Ταμείο Υδροδοτικών Επενδύσεων και

ένα δίκαιο μηχανισμό τιμολόγησης που δεν θα χρηματοδοτεί την κερδοφορία των ιδιωτών.

Το νερό είναι δημόσιο αγαθό. Η υπεράσπισή του αποτελεί θεμελιώδη ευθύνη της

Πολιτείας και δικαίωμα των πολιτών.