Ακτινίδια: Σπάνε ρεκόρ η παραγωγή και οι εξαγωγές

Άγγελος Αγγελίδης

Μία εντυπωσιακή πορεία, που συνδυάζει γεωργική καινοτομία, εξωστρέφεια και διεθνή συνεργασία, καταγράφει το ελληνικό ακτινίδιο, το οποίο την τελευταία οκταετία σημείωσε εκρηκτική αύξηση κατά 6.760% (!) στις εξαγωγές του προς την αγορά του Καναδά.

Σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το 2016 η αξία των ελληνικών εξαγωγών ακτινιδίου προς τον Καναδά ανερχόταν σε μόλις 268.000 ευρώ, ενώ το 2024 άγγιξε τα… 18 εκατομμύρια ευρώ, καταγράφοντας μία από τις πιο θεαματικές αυξήσεις στην ιστορία της ελληνικής αγροτικής παραγωγής.

Η εντυπωσιακή άνοδος αποδίδεται, μεταξύ άλλων, στα οφέλη της προσωρινής εφαρμογής της CETA (Comprehensive Economic and Trade Agreement), δηλαδή της Περιεκτικής Οικονομικής και Εμπορικής Συμφωνίας μεταξύ Ευρωπαϊκής Ενωσης και Καναδά. Η CETA, η οποία υπογράφηκε το 2016 και εφαρμόζεται προσωρινά από το 2017, έχει διευκολύνει σημαντικά την εμπορική ροή αγαθών, καταργώντας περίπου το 98% των δασμών και ανοίγοντας νέες αγορές για τα ευρωπαϊκά προϊόντα, μεταξύ αυτών και το ελληνικό ακτινίδιο.

Η Ελλάδα συγκαταλέγεται πλέον στις κορυφαίες χώρες παραγωγής ακτινιδίου παγκοσμίως, καταλαμβάνοντας την τέταρτη θέση, μετά τη Νέα Ζηλανδία, την Ιταλία και την Κίνα. Η ετήσια παραγωγή ακτινιδίου στη χώρα την εμπορική περίοδο 2023-2024 εκτιμάται στους 290.000 τόνους, με τις φυτεύσεις να έχουν αυξηθεί εντυπωσιακά τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Από μόλις 36.000 τόνους το 2001-2002, η παραγωγή εκτοξεύθηκε, αντανακλώντας τη δυναμική της καλλιέργειας και τη στροφή των Ελλήνων αγροτών προς εξαγώγιμα προϊόντα υψηλής αξίας. Οι εξαγωγές ακτινιδίου αποτελούν πλέον βασικό πυλώνα της ελληνικής αγροτικής οικονομίας.

Το 2023, οι εξαγωγές ξεπέρασαν τους 200.000 τόνους, με συνολική αξία που άγγιξε τα 305,5 εκατομμύρια ευρώ, καταγράφοντας ρεκόρ και καθιστώντας το ακτινίδιο το κορυφαίο εξαγόμενο φρούτο της χώρας. Οι βασικές αγορές περιλαμβάνουν την Ισπανία, την Ιταλία, τις ΗΠΑ, τον Καναδά και την Ινδία, με την τελευταία να παρουσιάζει θεαματική αύξηση, λόγω της αντικατάστασης του Ιράν, στην αγορά. Η μεσοσταθμική τιμή πώλησης για τους παραγωγούς αυξήθηκε κατά 58,6%, φτάνοντας τα 1,62 ευρώ/κιλό, γεγονός που ενίσχυσε σημαντικά το αγροτικό εισόδημα και την ελκυστικότητα της καλλιέργειας.

Να σημειωθεί ότι πίσω από την επιτυχία του ελληνικού ακτινιδίου κρύβεται η διορατικότητα και το όραμα ενός ανθρώπου: του αείμνηστου γεωπόνου Τάσου Μίχου. Στα τέλη της δεκαετίας του ’60, ένα ξενόγλωσσο αγροτικό περιοδικό τού τράβηξε την προσοχή. «Το έλεγαν “L’Arboriculture Fruitière” και ανέφερε ότι στη Νέα Ζηλανδία υπάρχει ένα δέντρο που ευδοκιμεί σε περιοχές με μήλα, αχλάδια και κυδώνια. Και λέω: “αυτές τις συνθήκες τις έχουμε εμείς”», είχε δηλώσει σε συνέντευξή του στο istorima.org. Επικοινώνησε με το Ινστιτούτο της Φλωρεντίας και σύντομα απέκτησε δέκα δέντρα ακτινιδίου, τα οποία διέθεσε σε φυτώρια της Πιερίας.

Ο ίδιος ήταν και ο «νονός» του φρούτου στην Ελλάδα. «Το ακτινίδιο είναι δικό μου όνομα. Εγώ είμαι ο νονός. Διότι, άμα το κόψεις στη μέση, φαίνεται ένα σχήμα μίας ρόδας ποδηλάτου και οι ακτίνες της», είχε δηλώσει με περηφάνια. Η καλλιέργεια εξαπλώθηκε γρήγορα, με την Πιερία να γεμίζει φυτείες και τη Δυτική Ελλάδα να ακολουθεί. «Με το ακτινίδιο παντρέψαμε κορίτσια, χτίσαμε σπίτια. Να ’σαι καλά!», του είχε πει ένας οδηγός του Οργανισμού Βάμβακος, αναγνωρίζοντας την προσφορά του.

Το υπουργείο Γεωργίας είχε τιμήσει τον Τάσο Μίχο με ταξίδι στη Νέα Ζηλανδία, στην Α’ θέση της Ολυμπιακής Αεροπορίας, για να δει από κοντά τις καλλιέργειες και το εξωτικό πουλί kiwi, από το οποίο πήρε το φρούτο την αγγλική του ονομασία…

eleftherostypos.gr