Γιαννιτσά: Άφησαν τους παραγωγούς με...το φασολάκι στο χέρι!

του Παύλου Νεκτάριου Παπαδόπουλου

Τα τελευταία χρόνια έχει αναπτυχθεί μια νέα μέθοδος αγοραπωλησίας αγροτικών προϊόντων, η οποία βασίζεται στη σύναψη ενός συμβολαίου μεταξύ των φυσικών προσώπων ή οργανώσεων (παραγωγοί) και έμπορων/βιομηχανιών (αγοραστές). Η σύμβαση αυτή, ευρέως γνωστή ως συμβολαιακή γεωργία (contract farming), έχει ως αντικείμενο την παραγωγή συγκεκριμένης ποσότητας αγροτικών προϊόντων από τον παραγωγό και την πώληση τους στον έμπορο σε μια τιμή που έχει προκαθοριστεί κατά τη συμφωνία.

Όλα καλά μ’ αυτό; Με τον ορισμό και την κατανόηση του; Θεωρούμε όλα καλά, δεν υπάρχει κάτι βαθιά επιστημονικό. Είναι ένα δέσιμο της παραγωγής με την αγορά. Και επειδή υπάρχει η αγορά, ένα παραπάνω για να υπάρχει και ποιοτικό προϊόν, ή αν θέλετε να προτιμηθεί το ποιοτικό προϊόν.

Και η Πέλλα, εν προκειμένω η περιοχή των Γιαννιτσών έχουν παραγωγούς που βάζουν φασολάκι. Και μάλιστα ποιοτικό. Με αποτέλεσμα να προσελκύσουν την αγορά. Έτσι συνάφθη συμβόλαιο, στα βήματα της ως άνω «συμβολαιακής γεωργίας». Τιμή και δόξα σε όσους προώθησαν αυτή τη, σύγχρονη αν μη τι άλλο, μορφή συνεργασίας. Αλλά, η ίδια τιμή και δόξα θα παρέμενε, εάν υπήρχε κι ένας έλεγχος, αν όλα αυτά που προβλέπονται τηρούνται. Αλλιώς, η «δόξα και η τιμή» καταπέφτουν.

Έλα ντε που δεν τηρούνται. Και μάλιστα απροειδοποίητα! Έτσι, η γνωστή εταιρία «Μπάρμπα Στάθης», γνωστή για το ποιοτικό προϊόν που αγοράζει και δίνει στην αγορά (κανείς δεν αμφισβητεί ότι αποτελεί ένα “κόσμημα” ελληνικής εταιρίας που είναι ποιοτική και σύγχρονη, στο διάβα των χρόνων μάλιστα), απλά διαπιστώθηκε ότι άρχισε κι αυτή τα… “μασάλια” στους παραγωγούς, καθώς πέρασε από τα Γιαννιτσά, ήλθε, είδε και…απήλθε, χωρίς να ακουμπήσει φασολάκι!

Έχοντας συμβόλαιο με παραγωγούς από Γιαννιτσά, οι υπεύθυνοι της εταιρίας ήρθαν στην περιοχή, για να πάρουν τα φασολάκια που το συμβόλαιο προβλέπει. Δεν συνέβη όμως κάτι τέτοιο, καθώς χωρίς να ακουμπήσουν τίποτα, απλά είδαν και αποχώρησαν, πηγαίνοντας σε άλλες…πολιτείες, άλλη περιοχή στην οποία επίσης έχουν συνάψει ανάλογο συμβόλαιο.

Ναι, αλλά τι θα γίνει με τους παραγωγούς των Γιαννιτσών; Που έμειναν σύξυλοι με το προϊόν στο χέρι; Θα δοθεί κάποια εξήγηση του λόγου που δεν πήραν τίποτα και έφυγαν, ενώ άλλα προβλέπονται; Υπάρχει τέτοια δυνατότητα και προβλέπεται στο πλαίσιο της «συμβολαιακής γεωργίας» και δεν το ξέραμε, όπως και πολλά άλλα δεν ξέρουμε και μας αιφνιδιάζουν ή αποφασίζονται με μια «τροπολογία», σε άσχετο με το αντικείμενο «νομοσχέδιο»;

Μετά απ’ αυτό παραγωγοί προσέφυγαν με σκοπό να πάει το θέμα στη δικαιοσύνη, αλλά είναι άγνωστο που θα οδηγήσει αυτός ο δρόμος. Δεν ξέρουμε αν έχει ξανασυμβεί κάτι τέτοιο, αν όχι στην περιοχή των Γιαννιτσών και της Πέλλας, κάπου αλλού. Δεν γνωρίζουμε αν υπάρχει προηγούμενο περιστατικό, άρα προηγούμενο δεδικασμένο. Τι θα απογίνουν τώρα αυτοί οι παραγωγοί, που έχουν κάνει έξοδα βάζοντας βαθιά και όλο βαθύτερα το χέρι στην τσέπη, έχουν παράγει με υπολογισμένα τα πάντα και που τώρα, ξαφνικά, βρίσκονται με το…φασολάκι στο χέρι;

Δεν πρέπει να δοθεί τουλάχιστον μία εξήγηση, τι έγινε και τι συνέβη; Δεν πρέπει η αγορά να κοιτάξει και πάλι τον εαυτό της στον καθρέφτη, γιατί στο τέλος θα κοιτάει ο ένας τον άλλο και αντί για λόγια θα βγάζουμε… μουγκανητά; Έτσι θα καταντήσουμε;

*(η φώτο από το kalliergo.gr)