Η «Αποχριστουγεννοποίηση» των Χριστουγέννων

Του Νίκου Αγγελίδη

Τα τελευταία χρόνια είναι εμφανής, ακόμη και στα μάτια του πιο αδιάφορου παρατηρητή, μια σταδιακή μεταστροφή, του τρόπου με τον οποίο βιώνουμε και γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα. Η αλλαγή αυτή συντελείται με μια συνεχή και κλιμακούμενη προσπάθεια «Αποθρησκευτικοποίησης» και πιο συγκεκριμένα «Αποχριστιανοποίησης» των Χριστουγέννων.

Όσο και αν ο όρος φαντάζει οξύμωρος, δεν έχει παρά να ρίξει κανείς μια ματιά στις γιορτινά ζωγραφισμένες βιτρίνες των καταστημάτων. Εκεί κυριαρχούν διάφορα ξωτικά χολιγουντιανής προέλευσης που θα ταίριαζαν ίσως στους «Πειρατές της Καραϊβικής», αλλά πόρρω απέχουν και από την εικόνα και κυρίως το νόημα των Χριστουγέννων. Άλλωστε το μεγαλύτερο θεματικό «Χριστουγεννιάτικο» Πάρκο στην Ελλάδα, ονομάζεται «Μύλος των Ξωτικών» και στην είσοδο σε υποδέχεται ένα ζευγάρι πειρατών, κάνοντας και τον πιο καλόπιστο επισκέπτη, να σπάει το κεφάλι του να βρει οποιαδήποτε συσχέτιση της συγκεκριμένης αμφίεσης με το γεγονός που γιορτάζεται.

Κι αν όλα αυτά εξηγούνται ίσως, χωρίς όμως να δικαιολογούνται, από την ακόρεστη ανθρώπινη ροπή προς το οικονομικό όφελος, δυσεξήγητη είναι η πρακτική των κοινωνικών και πολιτικών Ελίτ της Ευρώπης.

Διαβάζουμε για αποφάσεις Δημοτικών Συμβουλίων, μεγάλων Ευρωπαϊκών πόλεων, που απαγορεύουν χριστουγεννιάτικες δημόσιες εκδηλώσεις, για να μην προκαλέσουν πολίτες άλλων θρησκειών. Είδαμε στη Φάτνη στην κεντρική πλατεία των Βρυξελλών, να έχουν πολύχρωμα κουρέλια στα πρόσωπα των μορφών, για να μην προκαλεί το λευκό της επιδερμίδας, ενώ τα ρούχα της Παναγίας παρέπεμπαν περισσότερο σε μουσουλμανική ενδυμασία. Όπως όμως γράφει ο Γάλλος φιλόσοφος Πασκάλ Μπρυκνέρ « Εξυμνώντας τον Ξένο, δεν εκθειάζουμε τη μελλοντική συμφιλίωση μαζί του, αλλά συχνά απολαμβάνουμε μαζοχιστικά την ίδια την εξαφάνισή μας».

Παρόμοια αυτοκαταστροφική είναι η αγνόηση ή ακόμη χειρότερα η διαστρέβλωση της ιστορίας, στον βωμό μιας κακώς εννοούμενης πολιτισμικής συμπερίληψης. Συμπερίληψη σημαίνει σεβασμός στις διαφορετικές ταυτότητες, θρησκευτικές, πολιτισμικές, φυλετικές, με σκοπό την εξάλειψη του αποκλεισμού. Χωρίς σύνδρομα ανωτερότητας, αλλά ούτε και ενοχής.

Είτε αρέσει είτε όχι, ο δυτικός ορθολογικός τρόπος σκέψης, στηριγμένος στα θεμέλια του Ελληνικού πολιτισμού και εμπλουτισμένος με τις πανανθρώπινες αξίες του Χριστιανισμού, με όλα τα λάθη και τις αδυναμίες τους, οικοδόμησαν το μοναδικό ίσως περιβάλλον, που ο άνθρωπος μπορεί να εκφραστεί, να αναπτυχθεί και να επιλέξει ελεύθερα ο ίδιος τον τρόπο που θα το κάνει.

Αν κάποιοι, συνειδητά ή για ευτελέστερους λόγους, αδυνατούν να νιώσουν περηφάνεια για τον Ευρωπαϊκό πολιτισμό, δομικό στοιχείο του οποίου, αποτελεί ο Χριστιανισμός, ας μην επιχειρούν τουλάχιστον να κάνουν τους πολλούς περισσότερους να νιώσουν ντροπή.

«Καλά Χριστούγεννα» λοιπόν, και όποιοι δυσφορούν μ΄ αυτήν την ευχή ας έχουν «Καλές Γιορτές»