close search results icon

Μαρία Μαντζούκη: Χωρίς οίκτο, χωρίς αγάπη, χωρίς φροντίδα, έρχεσαι και σκοτώνεις…

Η γνωστή ασφαλιστική σύμβουλος, πρώην Δημοτική Σύμβουλος Δήμου Πέλλας, γράφει στην Πέλλαnews για τη Γυναικοκτονία, το φαινόμενο που βρίσκεται σε έξαρση.

Η έµφυλη βία κατά των γυναικών σε όλες τις µορφές της αποτελεί ακραία µορφή διάκρισης αλλά και παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωµάτων και είναι εδραιωµένη στην ανισότητα των φύλων, συµβάλλοντας στη διαιώνιση και την ενίσχυσή της.

Πιο ακραία µορφή έµφυλης βίας αποτελεί η δολοφονία µιας γυναίκας από τον δολοφόνο που κινητοποιείται από την εξουσιαστική του θέση στο πατριαρχικό πλαίσιο και λειτουργεί ως ιδιοκτήτης των θηλυκών ανθρώπων, που δεν επιδέχεται αµφισβήτηση στην όποιας µορφής κυριαρχία του.

Σύµφωνα µε το άρθρο 299 παρ.1 του Ποινικού Κώδικα, το έγκληµα της ανθρωποκτονίας τιµωρείται µε την ανώτατη ποινή, δηλαδή την ισόβια κάθειρξη.

Η Σούζαν, η Βίκυ, η Αΐντα, η Τασούλα, η Γεωργία, η Ελεονώρα, η μικρή Νικολέτα αποτελούν μόνο μερικές από τις γυναίκες που άφησαν βίαια την τελευταία τους πνοή τους πρώτους οκτώ μήνες του 2022. Το 2021 καταγράφηκαν δώδεκα γυναικοκτονίες στην Ελλάδα, ενώ το 2019 και το 2020 έχασαν τη ζωή τους τουλάχιστον 39 γυναίκες.

Αν πιάσουμε την Πέλλα, χωρίς να υπάρχουν συγκεκριμένα στατιστικά, τα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, με γυναίκες (αλλά σε κάποιες περιπτώσεις και άντρες) που υποφέρουν από τέτοια φαινόμενα, είναι πολλές περισσότερες απ’ ότι μπορούμε να φανταστούμε.

Και δεν το λέμε εμείς, το αναφέρουν τα μέλη του Συλλόγου για την Ενδοοικογενειακή και έμφυλη βία «Αμέλια», που ιδρύθηκε μεν στα Γιαννιτσά, αλλά έχουν απευθυνθεί άτομα από όλο τον Νομό Πέλλας. Όσοι τολμούν να σπάσουν τη σιωπή τους, τόσο το καλύτερο. Εν προκειμένω όσες, γιατί η βία στρέφεται πιο εύκολα και εξαιρετικά συχνά κατά των γυναικών.

«Δυστυχώς παρατηρούμε μια αύξηση. Αυτό που είναι περισσότερο θλιβερό είναι ότι η κοινωνία μας παρακολουθεί το φαινόμενο σαν να περιγράφει μια σκηνή ταινίας. Ζούμε σε μια κοινωνία η οποία έχει δομηθεί στην πατριαρχία. Έχει δομηθεί πάνω στη διεκδίκηση του ελέγχου και της εξουσίας που είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της έμφυλης βίας και δη της κακοποίησης μέσα σε οικογενειακό περιβάλλον. Πολλά χρόνια δεν ήταν εμφανές αυτό το φαινόμενο, αλλά υπήρχε. Πολλοί ξέραμε τι γίνεται στο διπλανό σπίτι ή ακόμη και στο δικό μας αλλά κανείς δεν τολμούσε να το αγγίξει και να το επικοινωνήσει» σημειώνει ο ψυχολόγος Ιωάννης Νίκου επί του θέματος, που πια κάθε μέρα συζητιέται κυρίως μεταξύ των γυναικών και έχει προκαλέσει φόβο και τρόμο.

Σε γυναίκες που είναι μάνες σαφώς, για τα παιδιά τους, σε γυναίκες που κυκλοφορούν στο δρόμο και πιο πολύ στις μεγαλουπόλεις (μεγάλος αριθμός βιασμών δεν αναφέρεται καν πουθενά), σε γυναίκες που αντιμετωπίζουν καταστάσεις σπίτι τους και κάποια στιγμή πρέπει να γυρίζουν σ’ αυτό, είτε από τη δουλειά, είτε από τα ψώνια. Τι τους περιμένει αλήθεια;

Η Πέλλαnews, κάνοντας focus στο συγκεκριμένο ζήτημα, το οποίο όσο πάμε όλο και περισσότεροι το ζούμε δίπλα μας, έδωσε τον λόγο σε γυναίκες που παρατηρούν το φαινόμενο που διαιωνίζεται, γυναίκες δραστήριες, που βρίσκονται μέσα στο κοινωνικό σύνολο. Ένα κοινωνικό σύνολο που παρατηρεί απλά, νομίζοντας ότι κρατά απλώς ένα τηλεκοντρόλ στο χέρι και κάνοντας «κλάτς» θα αλλάξουν όλα! Μέχρι να ζήσει (ω μη γένειτο) μια τέτοια κατάσταση…

*Στην Πέλλαnews γράφουν οι Αναστασία Δαρδανελιώτη, Θεανώ Ζουρνατζίδου, Ιωάννα Λιούτα, Μαρία Μαντζούκη, Αγάθη Βουδρεσλή-Μακρίδου, Γεωργία Γάτσου και Μάγδα Παπαδοπούλου.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Χωρίς οίκτο, χωρίς αγάπη, χωρίς φροντίδα, έρχεσαι και σκοτώνεις…

της Μαρίας Μιχαήλ Μαντζούκη*

«Σκότωσε τη γυναίκα του». «Στραγγάλισε τη σύντροφο του». «Την έκανε σάκο του box». «Την βίασε και την πέταξε στα βράχια».

Και πόσες άλλες γυναίκες σφράγισαν το πρόσωπο τους μέσα σ’ ένα μαξιλάρι για να μην ακουστεί το κλάμα τους!

Πόσες φοβήθηκαν για το «τι θα πει ο κόσμος»…

Η απαξίωση του γυναικείου φύλλου δεν ήταν μόνο στον Μεσαίωνα, αλλά γίνεται ορατό με το 2022 να βρίσκεται σε εξέλιξη.

Γυναίκα, το δώρο του Θεού για να φέρει στον κόσμο την ανθρώπινη φύση. Κι όμως, τη σβήνεις γιατί δεν μπορείς να δεχτείς όταν θα σου πει «όχι»!

Άραγε γιατί; Τι φταίει; Το σπίτι που σου έμαθε ότι εσύ είσαι άντρας κι αυτή γυναίκα;

Η πολιτεία, που δεν επέβαλε παραδειγματική τιμωρία; Το σχολείο που δεν συζήτησε για τον «αμοιβαίο σεβασμό»;

Η κοινωνία του τύπου «α, τον άχρηστο! Αλλά αύριο έχω δουλειά και δεν ασχολούμαι»;

Πόσα γιατί;

Αλλά εσύ εκεί, αγέρωχος, μέσα στον εγωϊσμό σου, χωρίς οίκτο, χωρίς αγάπη, χωρίς φροντίδα, έρχεσαι και σκοτώνεις.

Θα σε δούμε στα κανάλια και θα γίνεις θέμα σε λίγες μέρες. Θα βγεις όμως και θα κυκλοφορείς σαν να μην έγινε τίποτα.

Γιατί να μην σε μιμηθούν και γιατί να μην σωπάσουν γυναίκες, μόνο και μόνο από φόβο.

Όλες αυτές οι σκέψεις μου έρχονται στο μυαλό και δακρύζω. Μετά αναρωτιέμαι πότε, μα πότε θα γίνουμε άνθρωποι; Με νου και ζωή.

Φτάνει η απραξία. Ξυπνήστε εκεί πάνω και ξυπνήστε μας.

Πρώτα σαν μητέρα, τρέμω!

Πρώτα για τον γιό μου, αν έμαθε πραγματικά να σέβεται. Και μετά για την κόρη μου, αν έμαθε ποτέ να φεύγει.

Κι αυτό είναι μία αρχή…

(Τα ως άνω, ταπεινή μου γνώμη κι άποψη)

*Η Μαρία Μαντζούκη είναι Ασφαλιστική Σύμβουλος.


ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

ΣΧΟΛΙΑ