Όταν ο Εζεκίας Παπαϊωάννου προτιμούσε τουρκικό στρατό αντί ΝΑΤΟϊκών – ΟΗΕδων

Η Ελλάδα δεν μπορεί να υπερασπιστεί τα σύνορά της στο Αιγαίο εάν δεν έχει την Κύπρο. Η Κύπρος είναι το μαλακό υπογάστριο της Τουρκίας. Από την Κύπρο, όποιος την κατέχει, ελέγχει το ανατολικό μέρος, την Ανατολία της Τουρκίας, αλλά ελέγχει και τη Μ. Ανατολή. Η Κύπρος είναι ένα ακίνητο και αβύθιστο αεροπλανοφόρο, το οποίο, όποιος το ελέγχει, ελέγχει όλην αυτήν τη δίοδο προς την Αφρική, την Ασία και την Ευρώπη.

Τι είναι το Κυπριακό για τη λεγόμενη πολιτική «ελίτ» της Λευκωσίας και της Αθήνας; Παρά τα συνθηματολογικά φληναφήματα και τα εποχικά συνθήματα για να αποκοιμιέται και να εξαπατάται η πλέμπα, πολιτικές ηγεσίες έκτισαν καριέρες. Επωφελήθηκαν πολλαπλώς από τα παραφερνάλια της εξουσίας. Βολεύτηκαν με εισαγόμενες ιδεοληψίες που υπονόμευαν τον αγώνα και την αντίσταση του κυπριακού Ελληνισμού στην τουρκική κατοχή. Δηλητηρίασαν κάθε ικμάδα πατριωτισμού για ελευθερία με την παραίτηση, την πλαδαρότητα, την κομματική και πολιτική υποβολή ότι είμαστε μικροί και αδύνατοι, άρα δεν έχουμε πολλές επιλογές: Να αποδεχτούμε τα τετελεσμένα και την ήττα μας, άρα να συνθηκολογήσουμε και να ξεγράψουμε ακόμα μια χαμένη πατρίδα.

Πόσες φορές ακούσαμε «τα σύνορά μας είναι στην Κερύνεια», «όλοι οι πρόσφυγες στα σπίτια τους, γι’ αυτό αγωνιζόμαστε», «κάθε σπίτι και κάστρο», αλλά… Την ίδια στιγμή πολιτικοί ηγέτες υποχωρούσαν στις τουρκικές αξιώσεις και προσχωρούσαν στις απαιτήσεις του κατακτητή. Όλοι οι ηγέτες μας ασκήθηκαν στον βολικό κατευνασμό του τουρκικού θηρίου με την απέλπιδα προσδοκία ότι θα συναινούσε σε λειτουργική λύση του Κυπριακού. Δεν ακούνε, δεν καταλαβαίνουν τι ο Τούρκος βροντοφωνάζει κάθε μέρα: Απαιτεί να ελέγχει και να κατέχει ΟΛΗ την Κύπρο. Η Κυπριακή Δημοκρατία έχει πολλά όπλα για ν’ αντιμετωπίσει τον Τούρκο, αλλά δεν έχει ηγέτες, για ν’ αντισταθούν και ν’ αγωνιστούν για την απελευθέρωσή μας.

Ο Γιώργος Κοντογιώργης, Ομότιμος Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης και πρώην Πρύτανης του Πάντειου Πανεπιστημίου, στις 28/11/2024 ,μίλησε στο Μουσείο Εθνικής Αντίστασης Ηλιούπολης, σε εκδήλωση που διοργάνωσε η Ιωνική Πολιτιστική Στέγη Ηλιούπολης για τα 50 χρόνια κατοχής της Κύπρου, με θέμα: «Πενήντα χρόνια από την κυπριακή κατοχή και η αποκατάσταση της Δημοκρατίας». Ο καθηγητής αναφέρθηκε σε ακόμα μια επίσκεψη στην Κύπρο, το 1987, με μεγάλη ομάδα φοιτητών του.

Όπως είπε, στο πλαίσιο επαφών με πολιτικούς της νήσου, συναντήθηκε και με τον τότε ΓΓ του ΑΚΕΛ, Εζεκία Παπαϊωάννου. Κατά τη διάρκεια συζήτησης για το Κυπριακό (ο μ. Παπαϊωάννου τον εξουσιοδότησε να το πει) ο καθηγητής Κοντογιώργης τον ρώτησε πώς θα έβλεπε το ενδεχόμενο, όπως είπε, ο τουρκικός στρατός κατοχής ν’ αντικατασταθεί από έναν διεθνή στρατό, με τη συμμετοχή και ΝΑΤΟϊκών στρατευμάτων και, φυσικά, ΟΗΕδων.

Όπως διηγήθηκε ο Έλληνας καθηγητής, η αντίδραση του ΓΓ του ΑΚΕΛ ήταν οργίλη και κοφτή: «Ποτέ! Δεν θα το δεχθούμε αυτό! Προτιμάμε τον τουρκικό στρατό κατοχής παρά έναν ΝΑΤΟϊκό ή άλλον Δυτικό στρατό». Ο Γ. Κοντογιώργης επισήμανε πως «το πρόβλημα του (ΓΓ του ΑΚΕΛ) δεν ήταν εθνικό, αλλά ιδεολογικό. Αυτό διατρέχει ολόκληρο το φάσμα της αντιμετώπισης των εθνικών θεμάτων από τον κυπριακό αλλά και τον ελληνικό πολιτικό κόσμο.

»Αυτό θα σας το πω και με μιαν άλλη εκδοχή: Η άλλη πλευρά του πολιτικού κόσμου της Κύπρου δήλωνε ότι δεν έχουμε τίποτε άλλο παρά τη συνθηκολόγηση. Κι όταν ρωτούσα, ‘γιατί;’ αυτό που διέκρινα στο πίσω μέρος του μυαλού τους αλλά που δεν το έκρυβαν κατ’ ιδίαν, ήταν ότι δεν έχουμε τις δυνάμεις να αντισταθούμε.

»Έβλεπα, όμως, απ’ την άλλη πλευρά, όταν διοργάνωνα σεμινάρια στη Γραμμή Αττίλα, όπου πίσω από τους φοιτητές μου και τις καρέκλες τους ήταν τα βαρέλια με τα αναχώματα των Τούρκων κι από πάνω ήταν οι στρατιώτες με τα όπλα και κάναμε το σεμινάριο απλώς για να προκαλέσουμε. Μια ολόκληρη κοινωνία ερχόταν να μας δει και να μας ακούσει. Και απ’ τη δική της πλευρά μια άλλη αντίληψη της μη παραίτησης, της μη συνθηκολόγησης, της μη ιδεολογικής προσήλωσης στην αντιμετώπιση ενός μείζονος εθνικού ζητήματος. Το Κυπριακό προδόθηκε από την πολιτική ηγεσία.

»Έχει αποκαλυφθεί ότι η τότε χουντική ηγεσία είχε συμφωνήσει στην κατάληψη ενός μέρους της Κύπρου από τον τουρκικό στρατό προκειμένου, όπως νόμιζε, το υπόλοιπο μέρος να ενωθεί με την Ελλάδα. Δεν μπορούσε ν’ αντιληφθεί ότι από τη στιγμή που ένα μέρος έστω της Κύπρου καταλαμβάνεται, είναι σαν να καταλαμβάνεται ένα μέρος της ίδιας της Ελλάδας. Το έχω πει και άλλες φορές: Αν η Κύπρος χαθεί για τον Ελληνισμό, τα σύνορα της Ελλάδος δεν θα είναι στη Ρόδο ή στο Καστελόριζο σ’ αυτήν την πλευρά του Αιγαίου, αλλά έξι μίλια το πολύ από το Λιτόχωρο, δηλ. στην ηπειρωτική Ελλάδα.

»Η Ελλάδα δεν μπορεί να υπερασπιστεί τα σύνορά της στο Αιγαίο εάν δεν έχει την Κύπρο. Η Κύπρος είναι το μαλακό υπογάστριο της Τουρκίας. Από την Κύπρο, όποιος την κατέχει, ελέγχει το ανατολικό μέρος, την Ανατολία της Τουρκίας, αλλά ελέγχει και τη Μ. Ανατολή.

»Το ερώτημα είναι γιατί οι ελληνικές ηγεσίες δεν μπορούν ν’ αντιληφθούν αυτό που έχει ήδη αρχίσει ν’ αντιλαμβάνεται ο δυτικός παράγων όπως και η Ρωσία, για να μην αναφέρω και την Κίνα. Ότι, δηλαδή, η Κύπρος είναι ένα ακίνητο και αβύθιστο αεροπλανοφόρο, το οποίο, όποιος το ελέγχει, ελέγχει όλην αυτήν τη δίοδο προς την Αφρική, την Ασία και την Ευρώπη» (https://contogeorgis.gr/g-kontogiorgis-to-kypriako-apo-ti-skopia-ton-athinon-i-kypros-os-epachthes-provlima-gia-tin-ellada/).

Αυτά τα πικρά, που επισημαίνει και ο καθηγητής Κοντογιώργης, τα κατάλαβαν οι Τούρκοι από τη δεκαετία του ’30. Ο ελληνοκτόνος και γενοκτόνος Ατατούρκ, σε σχετική απορία των στρατηγών του, μετά την κατάποση του συριακού Σαντζακίου της Αλεξανδρέττας, το 1938, τους υπέδειξε ότι θα έρθει η ώρα για το «πράσινο νησί», την Κύπρο. Το 1956 ο Νιχάτ Ερίμ, κατ΄εντολήν του Μεντερές, κωδικοποίησε με εφιαλτική σαφήνεια τους τουρκικούς κατακτητικούς στόχους κατά της Κύπρου. Τριάντα χρόνια αργότερα, ο Νταβούτογλου, με το βιβλίο του: «Στρατηγικό Βάθος. Η διεθνής θέση της Τουρκίας», ανέλυσε τους τρόπους και τα μέσα, με τα οποία η Τουρκία θα μετεξελιχθεί σε περιφερειακή και παγκόσμια δύναμη διά της ισχύος, της οικονομίας και των τουρκογενών πληθυσμών.

Ο Νταβούτογλου ήταν ο μέντορας και εμπνευστής του σουλτάνου Ερντογάν. Στα 22 χρόνια ηγεσίας του, η κατοχική της Κύπρου, χώρα, πυκτεύει σε όλους τους ορίζοντες. Κατέχει το 37% της Κύπρου, το ΒΔ τμήμα της Συρίας και ποδηγετεί τώρα την κυβέρνησή της, κατέχει τμήμα του ΒΔ Ιράκ, έχει βάσεις στη Λιβύη, στην Αλβανία, στο Κατάρ, στο Σουδάν, εισέβαλε κυριολεκτικά στην Αφρική και πρόσφατα αναδείχθηκε σε πληρεξούσιο… ειρηνοποιό των ΗΠΑ, της ΕΕ και της Ρωσίας στο Ουκρανικό και στο Μεσανατολικό. Αυτήν την αδίστακτη και ασυγκράτητη επεκτατική Τουρκία, Ελλάδα και Κύπρος, πώς θα την αντιμετωπίσουν; Ξέρουν; Θέλουν;

*σε συνεργασία με το simerini.sigmalive.com