Θεανώ Ζουρνατζίδου: Κάθε νέα γυναικοκτονία είναι και ήττα για το σύγχρονο κοινωνικό κράτος

Η έµφυλη βία κατά των γυναικών σε όλες τις µορφές της αποτελεί ακραία µορφή διάκρισης αλλά και παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωµάτων και είναι εδραιωµένη στην ανισότητα των φύλων, συµβάλλοντας στη διαιώνιση και την ενίσχυσή της.

Πιο ακραία µορφή έµφυλης βίας αποτελεί η δολοφονία µιας γυναίκας από τον δολοφόνο που κινητοποιείται από την εξουσιαστική του θέση στο πατριαρχικό πλαίσιο και λειτουργεί ως ιδιοκτήτης των θηλυκών ανθρώπων, που δεν επιδέχεται αµφισβήτηση στην όποιας µορφής κυριαρχία του.

Σύµφωνα µε το άρθρο 299 παρ.1 του Ποινικού Κώδικα, το έγκληµα της ανθρωποκτονίας τιµωρείται µε την ανώτατη ποινή, δηλαδή την ισόβια κάθειρξη.

Η Σούζαν, η Βίκυ, η Αΐντα, η Τασούλα, η Γεωργία, η Ελεονώρα, η μικρή Νικολέτα αποτελούν μόνο μερικές από τις γυναίκες που άφησαν βίαια την τελευταία τους πνοή τους πρώτους οκτώ μήνες του 2022. Το 2021 καταγράφηκαν δώδεκα γυναικοκτονίες στην Ελλάδα, ενώ το 2019 και το 2020 έχασαν τη ζωή τους τουλάχιστον 39 γυναίκες.

Αν πιάσουμε την Πέλλα, χωρίς να υπάρχουν συγκεκριμένα στατιστικά, τα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, με γυναίκες (αλλά σε κάποιες περιπτώσεις και άντρες) που υποφέρουν από τέτοια φαινόμενα, είναι πολλές περισσότερες απ’ ότι μπορούμε να φανταστούμε.

Και δεν το λέμε εμείς, το αναφέρουν τα μέλη του Συλλόγου για την Ενδοοικογενειακή και έμφυλη βία «Αμέλια», που ιδρύθηκε μεν στα Γιαννιτσά, αλλά έχουν απευθυνθεί άτομα από όλο τον Νομό Πέλλας. Όσοι τολμούν να σπάσουν τη σιωπή τους, τόσο το καλύτερο. Εν προκειμένω όσες, γιατί η βία στρέφεται πιο εύκολα και εξαιρετικά συχνά κατά των γυναικών.

«Δυστυχώς παρατηρούμε μια αύξηση. Αυτό που είναι περισσότερο θλιβερό είναι ότι η κοινωνία μας παρακολουθεί το φαινόμενο σαν να περιγράφει μια σκηνή ταινίας. Ζούμε σε μια κοινωνία η οποία έχει δομηθεί στην πατριαρχία. Έχει δομηθεί πάνω στη διεκδίκηση του ελέγχου και της εξουσίας που είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της έμφυλης βίας και δη της κακοποίησης μέσα σε οικογενειακό περιβάλλον. Πολλά χρόνια δεν ήταν εμφανές αυτό το φαινόμενο, αλλά υπήρχε. Πολλοί ξέραμε τι γίνεται στο διπλανό σπίτι ή ακόμη και στο δικό μας αλλά κανείς δεν τολμούσε να το αγγίξει και να το επικοινωνήσει» σημειώνει ο ψυχολόγος Ιωάννης Νίκου επί του θέματος, που πια κάθε μέρα συζητιέται κυρίως μεταξύ των γυναικών και έχει προκαλέσει φόβο και τρόμο.

Σε γυναίκες που είναι μάνες σαφώς, για τα παιδιά τους, σε γυναίκες που κυκλοφορούν στο δρόμο και πιο πολύ στις μεγαλουπόλεις (μεγάλος αριθμός βιασμών δεν αναφέρεται καν πουθενά), σε γυναίκες που αντιμετωπίζουν καταστάσεις σπίτι τους και κάποια στιγμή πρέπει να γυρίζουν σ’ αυτό, είτε από τη δουλειά, είτε από τα ψώνια. Τι τους περιμένει αλήθεια;

Η Πέλλαnews, κάνοντας focus στο συγκεκριμένο ζήτημα, το οποίο όσο πάμε όλο και περισσότεροι το ζούμε δίπλα μας, έδωσε τον λόγο σε γυναίκες που παρατηρούν το φαινόμενο που διαιωνίζεται, γυναίκες δραστήριες, που βρίσκονται μέσα στο κοινωνικό σύνολο. Ένα κοινωνικό σύνολο που παρατηρεί απλά, νομίζοντας ότι κρατά απλώς ένα τηλεκοντρόλ στο χέρι και κάνοντας «κλάτς» θα αλλάξουν όλα! Μέχρι να ζήσει (ω μη γένειτο) μια τέτοια κατάσταση…

*Στην Πέλλαnews γράφουν οι Αναστασία Δαρδανελιώτη, Θεανώ Ζουρνατζίδου, Ιωάννα Λιούτα, Μαρία Μαντζούκη, Αγάθη Βουδρεσλή-Μακρίδου, Γεωργία Γάτσου και Μάγδα Παπαδοπούλου.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Κάθε νέα γυναικοκτονία, εκτός από “τραγωδία της διπλανής πόρτας”, είναι και ήττα για το σύγχρονο κοινωνικό κράτος

της Θεανώς Ζουρνατζίδου*

Το 2021 ήταν μια μαύρη χρονιά για την έμφυλη βία και τη γυναικοκτονία όμως το τραγικό ημερολόγιο του 2022 καταγράφει κατακόρυφη έξαρση του φαινομένου. Η τραγική αλυσίδα των εκφάνσεών της: λεκτικός σεξισμός, σεξουαλική παρενόχληση, βιασμοί, κακοποιήσεις, κάθε είδους διακρίσεις, ανισότητες εξαιτίας του φύλου στο σχολείο, την εργασία, τον συνδικαλισμό, υποτίμηση της γυναικείας εργασίας, φαινόμενά που διαιωνίζονται μέσα σε μια κοινωνία που αρνείται να αντιμετωπίσει το πρόβλημα.

Κάθε νέα γυναικοκτονία, εκτός από τραγωδία της "διπλανής πόρτας" είναι και ήττα για την κοινωνία, ήττα για το σύγχρονο κοινωνικό κράτος για τους θεσμούς προστασίας της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και του σεβασμού του θεμελιώδους δικαιώματος στη ζωή.

Μια κοινωνία που, παρά τις δεκάδες γυναίκες που θυσιάζονται στον βωμό της πατριαρχίας, παρέχει δημόσια βήμα και περιθάλπει με ανοχή τους κακοποιητές και τις συμπεριφορές τους… Πέρασαν νόμοι που δεν ενισχύουν την πάταξη του φαινομένου όπως : μεταφορά της Γενικής Γραμματίας Ισότητας Φύλου από το Υπουργείο Εσωτερικών στο Υπουργείο Εργασίας και η μετονομασία της σε Υφυπουργείο Δημογραφικής Πολιτικής και Οικογενειακής Πολιτικής, αλλαγή του οικογενειακού δικαίου και υποχρεωτική συνεπιμέλεια, εργασιακά και κατάργηση 8ωρου, εξωσωματική γονιμοποίηση, παρένθετη μητρότητα, κύρωση της ΔΣΕ 190 για την σεξουαλική παρενόχληση στους εργασιακούς χώρους που δεν μπορεί να εφαρμοστεί στην πράξη, Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης 4531/2018 όπου κάθε άρθρο θα έπρεπε να εξεταστεί και να εφαρμοστεί στην πράξη (πολλά άρθρα της οποίας έρχονται σε αντίθεση με τον νόμο περί υποχρεωτικής συνεπιμέλειας, ισότητα των φύλων και σεξουαλική αγωγή στο εκπαιδευτικό μας σύστημα.

Είναι ολοφάνερο ότι κάτι δεν πάει καλά. Η κατάσταση επιβάλλει αναπροσαρμογή στρατηγικής,

Ανησυχώντας βαθύτατα για την κλιμακούμενη έκφυλη και ενδοοικογενειακή βία κατά των γυναικών θυμίζω ότι τον Μάρτη που πέρασε το εργατικόκέντρομαζί με συλλογικότητες της περιοχής συνδιοργανώσαμε δράση απευθύνοντας μήνυμα εγρήγορσης και αφύπνισης της κοινωνία της Πέλλας κατά της έμφυλης βίας, και εκδόθηκε ψήφισμα με το οποίο διεκδικούμε από την Πολιτεία και τον Δήμο Πέλλας, από τον καθένα στον τομέα ευθύνης του:

- τον χαρακτηρισμό των δολοφονιών των γυναικών λόγω φύλου ως «γυναικοκτονίας», δηλαδή ως διακριτού εγκλήματος στον Ποινικό Κώδικα

- την πλήρη εφαρμογή της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης «για την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών και της ενδοοικογενειακής βίας» και της Σύμβασης 190 της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας «για την εξάλειψη της βίας και της παρενόχλησης στον χώρο της εργασίας»

- την ένταξη της οπτικής του φύλου και της σεξουαλικότητας στα προγράμματα σπουδών όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης, με την αντίστοιχη επιμόρφωση των εκπαιδευτικών

- την οικονομική και νομική στήριξη των θυμάτων της έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας

- τη δημιουργία στον Δήμο Πέλλας Συμβουλευτικού Κέντρου για τη βία κατά των γυναικών και Ξενώνα φιλοξενίας γυναικών θυμάτων βίας και των παιδιών τους και τη στελέχωσή τους με εξειδικευμένο προσωπικό

- την ίδρυση Γραφείου Αντιμετώπισης Ενδοοικογενειακής Βίας στο Αστυνομικό Τμήμα Γιαννιτσών και τη στελέχωσή του με εξειδικευμένο προσωπικό.

Τέλος Καλούμε τις γυναίκες εργαζόμενες να απευθύνονται στα Σωματεία τους, στο Εργατικό Κέντρο Πέλλας, για την υποστήριξή τους στη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους που αφορούν ζητήματα παράνομων διακρίσεων, βίας και παρενόχλησης στην εργασία, (τηλ 2382022153 ergatikokgiannitson@gmail.com) θυμίζοντας της δομές της ΓΣΕΕ: isotita@gsee.gr , www.kepea.gr και Δίκτυο Υπηρεσιών Πληροφόρησης & Συμβουλευτικής Εργαζομένων και Ανέργων του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ https://www.inegsee.gr/diktio-ipiresion-pliroforisis-simvouleftikis-ergazomenon-anergon/) που είναι στη διάθεση των εργαζομένων για την υποβολή καταγγελιών ή την παρακολούθηση καταγγελιών στο ΣΕΠΕ και τον Συνήγορο του Πολίτη.

*Η Θεανώ Ζουρνατζίδου είναι Πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Πέλλας.